Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

ҫухалса (тĕпĕ: ҫухал) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Нина ку сӑмахсене илтсен тӳрех ҫухалса кайрӗ, ун пичӗ тӑрӑх куҫҫуль юхса анчӗ.

Нина растерялась, из глаз потекли слезы.

Тӑрна шурӗ // Ара Мишши. Ара Мишши. Пиллӗкмӗш чӗрӗк: калавсем/ Ара Мишши. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2018. — 64 с. — 37,39,41 с.

Вӑл тӑрса тарасшӑн пулчӗ, куҫран ҫухалса тарӑн та тӗттӗм хӑвӑлне пытанасшӑн пулчӗ.

Ей хотелось улизнуть, скрыться с глаз, спрятаться в своём глубоком, тёмном дупле.

Вӑрман разведчикӗсем // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 107–116 с.

Ӗнтӗ манӑн виҫӗ талӑк ҫухалса ҫӳренӗшӗн патак ҫиме хатӗрленмелле…

Теперь всыплют дома по первое число, что пропадал три дня…

Тӗнче хӗрри шырама тухса кайни // Марина Карягина. Карягина М.Ф. Ылтӑн панулми: калавсем/ М. Карягина. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 2011. — 119–126 с.

Хамран хам ҫухалса юлмӑп-ха.

Сам от себя не потеряюсь.

Тӗнче хӗрри шырама тухса кайни // Марина Карягина. Карягина М.Ф. Ылтӑн панулми: калавсем/ М. Карягина. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 2011. — 119–126 с.

Ҫухалса каякан йышшисемех мар-ха вӗсем.

Ничего, не пропадут.

Лешкас ачисем // Марина Карягина. Карягина М.Ф. Ылтӑн панулми: калавсем/ М. Карягина. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 2011. — 19–22 с.

Хӑҫанччен ҫухалса ҫӳремелле-ши сан ҫеҫенхир тӑрӑх… — терӗ те хӳхлесе йӗрсе ячӗ.

Сколько ни блукать тебе по степи… — и перешла на причитания.

XVII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Тӳрленейми чупкӑн ӗревӗҫ, ӗҫкӗ-ҫикӗшӗн хӗп-хӗпӗрчӗк те хавас кӑмӑллӑскер, вӑл кашни каҫ ҫӗрӗ-ҫӗрӗпе таҫта ҫухалса ҫӳрерӗ, хваттере кӑвак ҫутӑлла тин сӗнкӗлтетсе таврӑнчӗ.

Завзятый бабник, веселый и общительный гуляка — он пропадал по целым ночам и приходил на квартиру только перед рассветом.

X // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Вӑрах ҫухалса ҫӳрерӗн ют ҫӗрте…

Долго ж ты пропадала в чужих краях…

I // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Владимир хӑвӑр патӑрта кунӗ-кунӗпе ҫухалса пурӑнать, эсир пур — сӑмсӑра та кӑтартмастӑр!

Владимир у них целыми днями пропадает, а они даже носа не покажут!

Вовка Грушинӑн «Архимечӗ» // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 69–84 с.

Эсӗ ҫухалса кайнӑ пулмалла?

Должно быть, ты потерялась?

II. Темӗнле палламан ҫын // Николай Пиктемир. Антон Чехов. Каштанка: калав; вырӑсларан Н. Пиктемир куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1941. — 48 с.

Сайра хутран вӑл чарӑнса тӑнӑ та, шӑнса кайнӑ урисене хурлӑхлӑн пӗрин хыҫҫӑн теприне ҫӗклесе, хӑйӗнчен хӑй ыйтса пӗлме тӑрӑшнӑ: эпӗ ҫухалса каясси мӗнле пулма пултарчӗ-ха?

Изредка она останавливалась и, плача, приподнимая то одну озябшую лапу, то другую, старалась дать себе отчет: как это могло случиться, что она заблудилась?

I. Хӑйне хӑй япӑх тыткаланӑ // Николай Пиктемир. Антон Чехов. Каштанка: калав; вырӑсларан Н. Пиктемир куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1941. — 48 с.

Пурнӑҫра ҫухалса каймаҫҫех вӗсем.

Они точно не потеряются в жизни.

Туслӑх ҫирӗпленсе пырать // Владимир ИЛЬИН. «Сувар», 2010.01.08, 1–2№№(835–836), 8 стр.

Таня Сергей ҫине, унӑн ҫухалса кайнӑ кӑмӑлсӑр пичӗ ҫине тимлӗн пӑхса илчӗ те сасартӑк кулса ячӗ, килӗшнине пӗлтерсе, пуҫне сулчӗ.

Внимательно посмотрев на Сергея, на его растерянно-удрученное лицо, Таня вдруг улыбнулась и согласно кивнула головой.

2 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Вӑл хуллен ӳссе пырать, самантлӑха лайӑх палӑракан уҫӑ саспа кӗрлет, унтан каллех майӗпен-майӗпен ҫухалса сӳнет.

Он медленно нарастал, переходил в отчетливое рокотание и потом так же медленно затихал.

1 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Анчах анратса яракан йодоформ шӑршиллӗ ялт ҫутӑ коридора лексен ак ҫухалса кайрӗ: ун сӑмахӗсем ҫынна мар, хӑйне те йӑпатма, ӗнентерме пултараймаҫҫӗ иккен.

Не подозревая, что все сони поблекнут, станут неубедительными даже для самого себя, стоит только оказаться в этом ярко освещенном коридоре с дурманящим запахом йодоформа.

8 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Ҫӗнӗрен тӑн ҫухалса килнине вӑл чирӗ ҫӑмӑлланнӑ майлӑрах йышӑнчӗ, унтан манӑҫулӑхӑн ҫара тӗтринелле путнӑ май, ҫак пӗтӗм ҫухӑрашуллӑ, шӑв-шавлӑ тӗнчерен уйрӑлса пырса, тинех хӑйне хӑй лӑпланнӑн куҫӗсене хупрӗ…

И успокоенно закрыл глаза, как облегчение принимая беспамятство, погружаясь в густую темноту забытья, уходя от всего этого крикливого, шумного мира…

XXVII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Тӑванӗсене курма кайнӑ та, хуторсенче ҫухалса пӗтнӗ.

Растрялись по хуторам, на провед поехали.

IX // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Тен, пурнех те мар пулӗ… — хальхинче иккӗленсе хуравларӗ Мишатка, асламӑшӗ шиклӗн куҫне-пуҫне чарса пӑхнипе ҫухалса кайнӑскер.

— А может, и не всеми… — уже неуверенно отвечал Мишатка, сбитый с толку отчаянными взглядами бабки.

IV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Таҫта ҫухалса ҫӳрет, — анаслакаласа хуравларӗ те Прохор ҫавӑнтах шиклӗн шухӑшласа илчӗ:

Запропала где-то, — ответил Прохор, позевывая, и тотчас же со страхом подумал:

III // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Вӑл питҫӑмартисене алӑ тӳрчӗпе шӑлчӗ те, нӳрӗ ҫамки ҫинелле усӑннӑ ҫӳҫне каялла ывӑтса, сӑрӑ кӑвак тӗслӗ пӗчӗкҫӗ чӑйкӑн шыв ҫийӗн ярӑнса вӗҫнине, ҫилпе кӑпӑкланса юхакан тӗтрен шупка хӗрлӗ чӗнтӗрӗ ӑшӗнче майӗпен ҫухалса пынине тӗссӗрленнӗ куҫӗсемпе вӑрахчен те нимӗн шухӑшсӑр сӑнаса тӑчӗ.

Она вытерла щеки тылом ладони, откинула с влажного лба волосы и потускневшими глазами долго и бездумно следила, как крохотный серый рыбник скользит над водой, исчезая в розовом кружеве вспенившегося под ветром тумана.

I // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней