Поиск

Шырав ĕçĕ:

шухӑшласа (тĕпĕ: шухӑшла) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

«Савтепипе кантур хушшинче нимле ҫыхӑну-туртӑм та пулмалла мар-ҫке, — шухӑшласа тӑчӗ арӑмӗпе упӑшки калаҫӑвӗн вӗҫне илтсе юлнӑ Янтул.
«Между Савдеби и конторой вроде не должно быть никакой связи, — сосредоточенно рассуждал меж тем Яндул.

Савтепи // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 2-мӗш кӗнеке. Таркӑн. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 1994. — 398 с.

— Ҫав самантра Михапар вулӑс пуҫлӑхӗн майрине ӑҫта та пулин тӗл пулса ҫӑраҫҫи ҫинчен мӗнле ыйтса пӗлесси пирки шухӑшласа ларчӗ.
(Михабар надеялся встретиться с женой головы и через нее узнать про ключ),

«Чӑнах ара, — тесе шухӑшласа тӑчӗ ҫав хушӑра Янтул.
«И правда, — мысленно согласился с кабатчиком Яндул.

Вилӗмпе юнашар // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 2-мӗш кӗнеке. Таркӑн. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 1994. — 398 с.

«Эп кӑшкӑрмарӑм-ҫке ӑна?» — пуҫӗ сӗрӗм тивнӗ чухнехи пек тӑнк-тӑнк-тӑнк тапнине туйса шухӑшласа ларчӗ Янтул.
«Так это я, выходит, и кричал?» — сообразил Яндул, а в голове стучало так, что казалось, стук этот слышат все.

Хӗр ҫухалнӑ // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 2-мӗш кӗнеке. Таркӑн. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 1994. — 398 с.

— Кӗҫат, — тет Миклай шухӑшласа.
— Валенки, — говорит Миклай подумав.

Хитре хӗрӗн чап каять // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 2-мӗш кӗнеке. Таркӑн. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 1994. — 398 с.

«Е палламан вӗсем, е айӑпӑм Чикмере пысӑках пулман», — тесе шухӑшласа ларчӗ Янтул.
«Или они меня не узнали, или вина за мной там, в Козьмодемьянске, небольшая», — раздумывал Яндул.

Кӗркунне // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 2-мӗш кӗнеке. Таркӑн. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 1994. — 398 с.

«Санӑн пуп мар, полицейски пулмалла-мӗн», — тесе шухӑшласа пычӗ Янтул.
«Тебе не попом, а полицейским служить надобно», — язвительно подумал Яндул, шагая по улице.

Ҫӑва ҫинче // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 2-мӗш кӗнеке. Таркӑн. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 1994. — 398 с.

— Мӗнле вӑл — виҫ тӗрлӗ чӳрече? — ыйтрӗ Тӗмеркке ҫав хушӑра Янтул сӑмахӗн пӗлтерӗшӗ пирки шухӑшласа.
— Как это с тремя разными оконцами? — Тимеркке недоуменно взглянул на Яндула, — разве такие бывают?

Тӑван ялта // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 2-мӗш кӗнеке. Таркӑн. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 1994. — 398 с.

Шухӑшласа пӑхӑпӑр.
Мы подумаем.

Кутӑн шалҫа // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 2-мӗш кӗнеке. Таркӑн. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 1994. — 398 с.

«А мӗн, пӗр-пӗр вулӑс кантурне ҫыру ӗҫне кӗрсен ялта та пурӑнма пулать пуль?» — тесе шухӑшласа пырать Янтул-Ильмук.
«А что, если устроиться писарем в какую-нибудь волостную контору, тогда и в деревне жить можно!» — раздумывает на ходу Ильмук-Яндул.

«Э, апла иккен-ха, — тесе шухӑшласа тӑчӗ Янтул.
«Ага, небось неспроста это, не доверяя Ивуку подумал Яндул.

Выртмара // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 2-мӗш кӗнеке. Таркӑн. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 1994. — 398 с.

«Путех ку ятлаҫма чӗнмен» тесе шухӑшласа тӑчӗ алӑк патӗнчи Янтул.
«Видно, ругаться со мной он не собирается», — подумал Яндул, стоя у двери.

Тепре пуҫ тавра шухӑшласа пӑхать те вӑл — хӗрелсе каять.
И вдруг Яндул словно протрезвел: какого черта он дуется?

«Хитре ят — Ухтиван» тесе шухӑшласа Янтул вӑрман ӑшнелле утрӗ-утрӗ те карта куҫран ҫухалсан кӗлетки-ҫурӑмне лӑшт ячӗ, ҫӗре тӑсӑлса выртрӗ, йӑл кулчӗ.
«Красивое имя — Ухтиван», — подумал Яндул, шагая к месту караула. Позади осталась изгородь киреметя, ее уже не видно, и он блаженно растянулся на прохладной земле.

Киремете пуҫ ҫапни // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 2-мӗш кӗнеке. Таркӑн. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 1994. — 398 с.

Михапар кӑшт шухӑшласа тӑчӗ те — каламарӗ.
Михабар на секунду задумайся и ответил уклончиво:

«Виҫҫӗн пултӑмӑр иккен-ха ӗнтӗ, тӑваттӑмӑш ҫын тупӑнӗ-ши пӗрех хут?» — ҫӗтӗлсе шухӑшласа пычӗ Янтул пур-ҫук укҫине тарлӑ ывӑҫӗнче чӑмӑртаса тытса.
«Ну вот, трое собрались, глядишь, и четвертый найдется», — с досадой подумал Яндул, сжимая потной рукой мятые бумажки.

Пӑлтӑр умӗнче ура сырса ларнӑ май (утма ҫӑмӑл та, Янтул ура сырса ҫӳре пуҫларӗ), ӑшӗнчи вӑрттӑн кӗтесре вӑл ҫапла шухӑшласа илчӗ: «Кун паян та уяр пулать иккен-ха» терӗ.
И Яндул спешит, ловко обувая лапти (он начал носить их давно — в них легко бегать за свиньями) и радуясь, что день и сегодня обещает быть ясным.

— Юрать, шухӑшласа пӑхӑпӑр.
— Мы подумаем.

Ҫӗнӗ хуҫа // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 2-мӗш кӗнеке. Таркӑн. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 1994. — 398 с.

«Мӗн пирки хӗрача ячӗ каларӗ-ши вӑл? — ӑнланма тӑрӑшса шухӑшласа выртрӗ Янтул.
«С чего это Ендебек девчоночье имя придумала? — ломает голову Яндул.

Ят шырани // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 2-мӗш кӗнеке. Таркӑн. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 1994. — 398 с.

Енчӗпек пӗр кана шухӑшласа выртать.
Ендебек молчит некоторое время в раздумье:

Страницы:

Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

Сайт:

Статистика