Поиск
Шырав ĕçĕ:
Гнор хӑйӑр ҫине пичӗпе ӳкрӗ, кӑварлӑ куҫҫульпе — арҫыннӑн хатарлӑ йывӑр куҫҫулӗпе — хыттӑн кӑшкӑра-кӑшкӑра йӗрсе ячӗ.Гнор упал на песок лицом вниз и разразился гневными огненными слезами, тяжкими слезами мужчины.
III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 301–345 с.
— Намӑссӑр тилӗ, ҫӗлен, — терӗ Гнор, — пӗр-пӗрне куҫран пӑхма вӑхӑт ҫитӗ-ха…«Бестыдная лиса, гадина, — сказал Гнор, еще будет время посмотреть друг другу в лицо».
III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 301–345 с.
Вӑл шӑпланчӗ, туйӑмӗсем ӑна ӳлӗм мӗн кӗтнине тӗпчеҫҫӗ, шанӑҫ пӗтнине ӗнентерме хӑтланакан чӗрин хаяр сассисене хирӗҫлесе Гнор хӑйӗнпе хӑй калаҫать:
III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 301–345 с.
Гнор ҫыран хӗррине тухрӗ.
III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 301–345 с.
Гнор револьверне ҫӗклерӗ те питӗ тӗплӗ тӗллерӗ.
III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 301–345 с.
Хумсем чӗр куҫҫисене, пӗҫҫисене хупларӗҫ, кӑкӑрне ҫавӑрса ҫупӑрларӗҫ; Гнор чарӑнчӗ.Волна покрыла колени, бедра, опоясала грудь, Гнор остановился.
III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 301–345 с.
Гнор шыва кӗрсе кайрӗ, вӑл хӑй мӗн тунине ӑнланмасть.
III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 301–345 с.
Пӳрнисен нерв чӗтревне чарма хӑтланса Гнор аллисене хыттӑн чӑмӑртарӗ; тӳпе хӑвӑрт тӗттӗмленет; шывпа тӳпе пӗрлешнӗ тӗлпе океан пӗлӗтсен хӗрлӗ тӗсӗпе капӑрланнӑ, сасартӑк килсе хупланӑ тӗтрере чӳхенсе ҫаврӑнать.
III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 301–345 с.
Ҫак сӑмах шӑпах Гнор кӗтнӗ пек — намӑссӑр сасӑпа вӗҫсе килчӗ.Слово это было произнесено именно тем тоном, которого ждал Гнор, — циническим.
III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 301–345 с.
— Энниок! — терӗ Гнор уҫӑмлӑ та ҫирӗп сасӑпа — наркӑмӑшланнӑ кӑмӑлӗн юлашки вӑйӑмӗ.— Энниок! — сказал Гнор твердым и ясным голосом — последнее усилие отравленной воли.
III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 301–345 с.
Энниока лайӑхрах курмашкӑн пӗкӗрӗлсе — Гнор шыв хӗрринчех тӑрать, ӗненет те, ӗненмест те; ӗненни ӑна ӑссӑрла туйӑнать.
III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 301–345 с.
«Энниок, Кармен, эпӗ, — ҫур самантранах ӑнланчӗ Гнор.
III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 301–345 с.
Гнор чи малтанах чӗри хӗссе ыратнине, унтан кулас килнине, ҫилӗ капланнине, тилӗрӗвне туйрӗ.Первое, что ощутил Гнор, была тупая боль сердца, позыв рассмеяться и гнев.
III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 301–345 с.
«Гнор, эсир кунта юлатӑр.
III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 301–345 с.
Ырӑ мар, тӗлӗнмеллерех ҫак шӑплӑх темиҫе саманта тӑсӑлчӗ; сасартӑк, ӑнсӑртран, хӗрлӗрех хӗлхемчӗк хӑйӑр ҫинче Гнор пӑшал кӗпҫипе е патак таткипе ҫырнӑ сӑмахсене курчӗ:
III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 301–345 с.
— Энниок! — каллех кӑшкӑрчӗ Гнор.
III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 301–345 с.
«Чул хыҫне пытанать, — шухӑшларӗ Гнор, — вара вӑл пач илтми пулать».«Камень скроет его, — подумал Гнор, — и тогда он не услышит совсем».
III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 301–345 с.
— Энниок! — терӗ Гнор; сасси янкӑр таса сывлӑш шӑплӑхӗнче уҫӑмлӑн янӑрарӗ.— Энниок! — сказал Гнор; голос его отчетливо прозвучал в тишине прозрачного воздуха.
III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 301–345 с.
Гнор шыв хӗррине анчӗ те — сулахайра, чул хысакӑн чӑпар чикки икӗ ҫырана уйӑрнӑ ҫӗрте, кимме курчӗ.Гнор подошел к воде и влево, где пестрый отвес скалы разделял берег, увидел лодку.
III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 301–345 с.
— Кимме ҫыхса хурам, — терӗ Гнор ӑна хӑйӑр ҫине калаҫса хунине аса илсе.— Я привяжу лодку, — сказал Гнор, вспомнив, что она еле вытащена на песок.
III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 301–345 с.