Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

ыйтрӗ (тĕпĕ: ыйт) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Хӗрӗсенчен пӗрине ӑна, ватӑ та чирлӗ амӑшне, пӑхма, ирӗке кӑларма ыйтрӗ.

Просила освободить одну из дочерей для ухода за ней, старой и больной матерью.

Чее сӗтел // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

— Аннепе кам юлӗ? — ыйтрӗ Мария Ильинична.

— А кто останется с мамочкой? — спросила Мария Ильинична.

Чее сӗтел // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Сирӗн хушӑра килӗшӳ ҫук-им? — ыйтрӗ амӑшӗ.

Между вами нет согласия? — спросила мать.

Чее сӗтел // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

— Кам юрлать капла? — ыйтрӗ исправник.

— Кто это поет? — спросил исправник.

Кӑвайтсем // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Шӑллӗнчен вӑл «ҫыркалама юрӑхлӑ пӗчӗк кӗнеке» тупса пама ыйтрӗ.

Он попросил брата подобрать подходящую «записную книжку».

Кӑвайтсем // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

— Эсӗ урӑх ҫӗршыв паспорчӗ илнӗ-и? — ыйтрӗ Мария Александровна, хӑй куляннине пытарма тӑрӑшса.

— Ты получил заграничный паспорт? — спросила Мария Александровна, стараясь не выдать своего огорчения.

Кӑвайтсем // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

— Мӗнле чир унӑн, Вячеслав Александрович? — питӗ канӑҫсӑрланса ыйтрӗ Анна Ильинична.

— Что вы находите, Вячеслав Александрович? — обеспокоенно спросила Анна Ильинична.

Кӑвайтсем // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

— Мӗн чухлӗ укҫа-тенкӗ тыткалать Дмитрий Ульянов? — ыйтрӗ вӑл.

— Какими средствами располагает Дмитрий Ульянов? — спросил он.

500 тенкӗ // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

— Аня ӑҫта-ха? — ыйтрӗ Владимир Ильич.

— А где Аня? — спросил Владимир Ильич.

Пӗтӗм халӑх ӗҫӗ // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Митя пиччӗшне чи малтан асӑрхарӗ, ун патнелле утса кайрӗ, куҫран куҫ тинкерсе пӑхнипех, ӗҫ тухрӗ-и, тесе ыйтрӗ.

Митя первый заметил брата, шагнул к нему и, пытливо глядя в глаза, спросил, удалось ли выиграть дело.

Пӗтӗм халӑх ӗҫӗ // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

— Мӗскер, мӗскер? — ыйтрӗ директор.

— Что, что? — переспросил директор.

Питӗ лайӑх кӗнекесем // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Чӑнах яланлӑхах вӗт? — ыйтрӗ вӑл Анна Ильиничнӑран, ӑна икӗ аллине те тӑсса парса.

Правда ведь: навсегда? — спросил он Анну Ильиничну, протягивая ей обе руки.

Яланлӑхах // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

— Ӑҫта? — ыйтрӗ савӑннипе аптраса ӳкнӗ йӑмӑкӗ.

— Где? — спросила оторопевшая от радости сестра.

Оля // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Ачисене хӑйпе пӗрле Хусана куҫмашкӑн ирӗк пама ыйтрӗ, ҫине тӑрсах ыйтрӗ.

Просила, требовала, чтобы детям разрешили переехать в Казань, жить вместе с ней, матерью.

Оля // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

— Аннеҫӗм, розӑсене касса илме юрать-и? — ыйтрӗ Маняша.

— Мамочка, можно срезать розы? — спросила Маняша.

Ҫурт сутни // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Тепре кӗлтунине астӑвать Мария Александровна: унӑн виҫҫӗмӗш ачи пӗчӗк Коленька чирлесессӗн, вӑл турӑ амӑшне пулӑшма ыйтрӗ.

И еще одну молитву помнит Мария Александровна: когда тяжело заболел ее третий младенец, Коленька, она обратилась за помощью к матери бога.

Ҫурт сутни // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

— Эсӗ ҫывӑратӑн-и? — ыйтрӗ Володя.

— Ты спишь? — спросил Володя.

Каҫ // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Мӗнле сӑлтавпа? — ыйтрӗ Гаррис.

Какие же? — спросил Гаррис.

Иккӗмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

— Ку пит йывӑр-и вара? — ыйтрӗ Негоро.

— Разве это так трудно? — спросил Негоро.

Иккӗмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

— Хӑшӗсене сутасшӑн эс? — ыйтрӗ Гаррис.

— Кого ты продашь? — спросил Гаррис.

Иккӗмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней