Поиск

Шырав ĕçĕ:

Пӗчӗк сăмах пирĕн базăра пур.

Пӗчӗк (тĕпĕ: пӗчӗк) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Хӑлха патӗнче тӗксӗм те симӗссӗн курӑнакан шыв шавланӑ, пӗлӗтре ҫынсем илсе пыракан ҫак пӗчӗк пароход ҫине вӑрӑ-хурахла тапӑннӑ нимӗҫ бомбардировщикӗн моторӗсем кӗрленӗ, — пароход ҫинче пӗр тупӑ та, пӗр винтовка та пулман.
Тусклая зеленая вода шумела в ушах, с неба рокотали моторы немецкого бомбардировщика, разбойничье атаковавшего этот маленький тихий пароход, на котором не было ни одного орудия, ни одной винтовки.

1. Сулӑ ҫинчи ҫынсем // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Тихонов, Н. Совет ҫыннин сӑн-сӑпачӗ: Ленинград калавӗсем / Николай Тихонов. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1942. — 54 с.

Володя пӳрт кӗтессине пӑрӑнса тӑрать, акацин ҫара тӗмисем витӗр картишнелле, хӑй ҫуралнӑ виҫӗ чӳречеллӗ пӗчӗк флигель ҫинелле, пӑхать.
Он отходит за угол дома, сквозь голые кусты акаций смотрит во двор, на маленький флигель в три окна, где он родился.

Таса Станислав орденӗ // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Мария Александровна сехете илчӗ те асӑрханса пӗчӗк уҫҫипе пӑркаларӗ.
Мария Александровна взяла часы и осторожно завела их ключиком.

— Ҫурта сутӑпӑр, пӗчӗк хваттер илӗпӗр, эпӗ хуҫалӑха перекетлӗн тытса пырӑп, унтан вара ачасем те вӗренсе тухӗҫ.
— Продадим дом, снимем маленькую квартиру, я сумею экономно вести хозяйство, а там и дети закончат образование.

Ҫивӗч ҫунатлӑ кайӑксем пӗчӗк хура ҫиҫӗм евӗр вӗҫеҫҫӗ.
Как черные маленькие молнии, мелькают острокрылые птицы.

Ҫула тухни // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Илья Николаевич уйрӑмах чунтан савӑнса кулать, амӑшӗн сасси те пӗчӗк шӑнкӑрав пек янӑрать.
Илья Николаевич смеялся особенно задушевно, и, как маленький колокольчик, звенел голос мамы.

Чи лайӑх паллӑ // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Маняша ҫипе туртать — ун вӗҫне пӗчӗк хӑма евӗр шоколад ҫыхса янӑ.
Маняша тянет нитку — на кончике привязана маленькая дощечка шоколада.

Ҫип вӗҫӗнче // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

— Пански йӗппин вӗҫӗнче пӗчӗк ҫекӗл пулсассӑнччӗ, ҫӑмӑлрах пулӗччӗ те, — калать Маняша.
— Вот если бы кончики были загнуты крючками, тогда было бы легче, — говорит Маняша.

Пысӑк йӗппи хатӗрленет пекки тӑвать, хатӗрленет те пӗр точка ҫинчен теприн ҫине сикет, пӗчӗк мӑнтӑр йӗппи вырӑнта тӑрать, пачах куҫмасть пек туйӑнать.
Большая стрелка помедлит, прицелится и перепрыгнет с одной точки на другую, а маленькая толстая стрелка стоит на месте и, кажется, вовсе не движется.

Кивӗ кресло // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

— Хуплӑр пӗчӗк ачӑра.
— Укройте вашего ребенка.

Хӗллехи каҫ // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

— Ку ҫӑкӑр касмалли пӗчӗк хӑма, — ӑнланса илчӗ тӳрех амӑшӗ.
— Это дощечка для резки хлеба, — сразу поняла мама.

Вӑрттӑнлӑх // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Саша шурӑ хут листине сарса хучӗ те пӗчӗк хӑмана туртса кӑларчӗ.
Саша развернул лист белой бумаги и вынул дощечку.

Оля амӑшӗн чӗркуҫҫийӗ ҫине думочка текен пӗчӗк минтер хучӗ.
Оля положила маме на колени думочку.

Маняша амӑшӗ патне чупса пырать те пӗчӗк савӑтпа амӑшне йӑва тыттарать.
Маняша бежит к маме, подает на блюдечке крохотный колобок.

Вӑл ҫав тери лара-тӑра пӗлменскер пулчӗ: мӑлатукпа шаккарӗ, ҫӗвӗ машинипе ҫӗлерӗ, пӑчкӑ пек ҫухӑрчӗ, тимӗр касакан пӗчӗк пӑчӑкӑ пек хӑрӑлтатрӗ.
Он был беспокойный: стучал молотком, тарахтел швейной машинкой, визжал, как пила, и похрипывал, как лобзик.

Амӑшӗ чечексем юратнине пӗлсе, ӑна пӗчӗк парник тума пулӑшрӗҫ.
Зная, что мать любит цветы, они помогли ей сделать маленький парник.

Ҫӗнӗ ҫурт // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Антресольсене, ҫуртан ҫӳлти лутра ҫурма хутне, чӑнкӑ йывӑҫ картлаҫпа хӑпармалла, унта тӑватӑ пӗчӗк пӳлӗм, вӗсенчен пӗри картлаҫ площадки пекскер.
На антресолях, куда вели крутые деревянные лесенки, — четыре маленькие комнаты с низкими потолками; одна из них была, скорее, лестничной площадкой.

Анчах ҫемье те пӗчӗк мар — ултӑ ача.
Но и семья стала большая — шестеро детей.

Илья Николаевич хваттерӗн пӗчӗк пӳлӗмӗсем тӑрӑх ҫӳрерӗ, вӗсене тем асӑрхасшӑн пулнӑ пек пӑхкаларӗ, буфетӑн, роялӗн, хӑйӗн ҫыру сӗтелӗн сарлакӑшӗпе тӑршшӗне хуҫланакан аршӑнпала виҫкелерӗ, кӑмӑлӗ тулнӑн аллисене шӑлкаларӗ, теме сиссе хӑй тӗллӗн кулчӗ.
Илья Николаевич ходил по маленьким комнатам квартиры, внимательно оглядывал их, измерял складным аршином длину и ширину буфета, рояля, своего письменного стола, потирал от удовольствия руки и чему-то улыбался в усы.

Картишӗ пӗчӗк ҫеҫ, тусанлӑ, унта акацисем лартса тухнӑ.
А двор у дома крохотный, пыльный, обсаженный редкими акациями.

Кивӗ венец урамӗнче // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Страницы:

Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

Сайт:

Статистика