Корпус чувашского языка

Хӑйсен ҫывӑх ҫыннисем сывви е вилни ҫинчен вӗсенчен пӗри те пӗлмест.

Ни одна из них не знает, живы ли ее близкие или их уже нет.

X // Леонид Агаков. Василевская В.Л. Асамат кӗперӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1945. — 200 с.

Хӗрарӑмсем хӑйсен мӗн пуррине вӑрттӑн пытарнӑ вырӑнсенчен, маччасем ҫинчен, тӗпсакайӗнчен пӗтӗмпех туртса кӑларчӗҫ.

Бабы вытаскивали из тайников, с чердаков, из подполий все, что могли.

X // Леонид Агаков. Василевская В.Л. Асамат кӗперӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1945. — 200 с.

Пурнӑҫри йӗрке ҫавӑн пек ӗнтӗ вӑл: ҫӗре ҫав ҫӗртен ҫурӑлса ҫав ҫӗр ҫинче пурӑнакан ҫынсем — хӑйсен юнӗпе тата пурнӑҫӗпе хӳтӗлеҫҫӗ.

Землю защищают кровью и жизнью людей, выросших из этой земли и живущих на этой земле.

X // Леонид Агаков. Василевская В.Л. Асамат кӗперӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1945. — 200 с.

Паян пытарнисем пурте хӑйсен ҫӗрӗшӗн пӗтнӗ.

Они погибли за свою землю.

X // Леонид Агаков. Василевская В.Л. Асамат кӗперӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1945. — 200 с.

Хӑйсен кӑкрисем ҫинче тӑван ҫӗре, ирӗклӗ тӑван ҫӗре туйччӗр.

Чтобы они чувствовали на сердце родную землю, свободную родную землю.

X // Леонид Агаков. Василевская В.Л. Асамат кӗперӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1945. — 200 с.

Хӑйсен тӑван ҫарӗн боецӗсем.

Их армия.

X // Леонид Агаков. Василевская В.Л. Асамат кӗперӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1945. — 200 с.

Ыттисем палламанскерсем пулнӑ — анчах пурне те ҫак масар шӑтӑкӗнче вӗсен хӑйсен ывӑлӗсем, упӑшкисем, тӑванӗсем выртнӑн туйӑннӑ.

Остальные были незнакомые, но всем казалось, что в могильной яме лежат их сыновья, мужья, братья.

X // Леонид Агаков. Василевская В.Л. Асамат кӗперӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1945. — 200 с.

Пирвайхи пӑшал сасси кӗрӗслетнӗ чух вӗсем ҫывӑрман пулнӑ, ӑна вӗсем хӑйсен чӗрисем тапнине илтнӗ пекех илтнӗ.

Они не спали, когда раздался первый выстрел, и все сразу услышали его, как удар собственного сердца.

IX // Леонид Агаков. Василевская В.Л. Асамат кӗперӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1945. — 200 с.

Гранатӑсем хӑйсен ӗҫне туса хунӑ.

Гранаты сделали свое дело.

IX // Леонид Агаков. Василевская В.Л. Асамат кӗперӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1945. — 200 с.

Халӗ ӗнтӗ никам та йӑпшӑнса пымарӗ, ҫатан картасем хыҫӗпе упаленмерӗ, ҫынсем хӑйсен ҫул ҫине ӳкнӗ мӗлкисем хӑйсене палӑртасран хӑрамарӗҫ.

Теперь уже никто не крался, не полз за плетнями.

IX // Леонид Агаков. Василевская В.Л. Асамат кӗперӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1945. — 200 с.

Анчах оруди патӗнчи нимӗҫ салтакӗсем хӑйсен юлташӗ сасартӑк куҫран ҫухалнине асӑрхарӗҫ.

 Но орудийная прислуга заметила внезапное исчезновение своего товарища.

IX // Леонид Агаков. Василевская В.Л. Асамат кӗперӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1945. — 200 с.

Ку чӑнах та хӑйсен пӳрчӗн маччи пулнӑ.

Это был потолок своей избы.

VIII // Леонид Агаков. Василевская В.Л. Асамат кӗперӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1945. — 200 с.

Хӗрарӑмсем хӑйсен пӳрчӗсен алӑкӗсем патне кая-кая тӑчӗҫ.

Женщины отошли к дверям своих изб.

VIII // Леонид Агаков. Василевская В.Л. Асамат кӗперӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1945. — 200 с.

Ҫак виҫӗ красноармеецӑн хӑйсен частьне кунта илсе килме мӗн тери вӑхӑт кирлӗ?

Сколько надо идти тем троим, чтобы привести свою часть?

VI // Леонид Агаков. Василевская В.Л. Асамат кӗперӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1945. — 200 с.

Партизанӗсем те ӑна мар, вӗсене аптратаҫҫӗ вӗт — хӑйсен шырас пулать эппин вӗсен йӗрӗсене, вӗсен вӑрттӑн вырӑнӗсене, хӑйсен тупас пулать…

И партизаны-то ведь допекают не его, а их, ну, и искали бы сами следы и тайные места…

VI // Леонид Агаков. Василевская В.Л. Асамат кӗперӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1945. — 200 с.

Вӗсем вилӗм сиввӗн пӑхнине хӑйсен шӑмшакӗсем ҫинче туйнӑ, унӑн курӑнми куҫӗсем вӗсене витӗрех шӑтарнӑ, унӑн курӑнми тутисем сывлани шӑнтса лартнӑ.

 Они чувствовали холодный взгляд смерти на своем теле, их пронизывали ее невидимые глаза, замораживало дыхание ее невидимых уст.

IV // Леонид Агаков. Василевская В.Л. Асамат кӗперӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1945. — 200 с.

Вара ялта, хӑйсен ҫӗрӗ ҫинче, хӑйсен пуян колхозӗнче ӗлӗк батрак пулнӑ ҫынсем пурӑннӑ ҫӗрте пӗр чӗре те иккӗленсе тӑман.

И в деревне, где на своей земле, в своем богатом колхозе жили бывшие батраки, не заколебалось ни одно сердце.

IV // Леонид Агаков. Василевская В.Л. Асамат кӗперӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1945. — 200 с.

Вӗсем ку ялта хӑйсен килӗнчи пекех хӑтланнӑ.

Они распоряжались в доме, сельсовете, словно у себя дома.

IV // Леонид Агаков. Василевская В.Л. Асамат кӗперӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1945. — 200 с.

Хӑйсен хуйхине Левонюксем те манса кайӗҫ — вӗсен тата икӗ ывӑлпа икӗ хӗр юлнӑ вӗт.

Забудут и родители Левонюка, — у них ведь еще два сына и две дочери.

IV // Леонид Агаков. Василевская В.Л. Асамат кӗперӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1945. — 200 с.

Красноармеецсенчен кашниех уйӑхран, эрнерен е тепӗр кунтанах чӗрӗ е вилӗ пуласси паллӑ мар та, хӗрсен вӗсемшӗн хӑйсен тутисене хӗрхенсе тӑмалла-и вара?

Неужели же девчатам жалеть им поцелуев, когда неизвестно, останется ли в живых тот или другой красноармеец еще месяц, неделю, день?

IV // Леонид Агаков. Василевская В.Л. Асамат кӗперӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1945. — 200 с.