Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

тенӗ (тĕпĕ: те) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ҫурт хозяйкине Лазарева ман ҫинчен: «Старикӗн ялта хӗрӗ чирленӗ те, ҫавӑнта кайрӗ. Хӑҫан таврӑнасси паллӑ мар, ҫавӑнпа ӑна кил-ҫурт кӗнеки ҫине ҫырас мар терӗм», — тенӗ.

Лазарева сказала хозяйке дома, что я ушел в деревню к своей заболевшей дочери, сколько там пробуду — неизвестно, а поэтому она решила пока меня не прописывать.

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Тани Юн, Иоаким Максимов-Кошкинский. Козлов, Иван Андреевич. Крымра вӑрттӑн ӗҫлени / [Тани Юн, И. Максимов-Кошкинский куҫ.]. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1954. — 352 с.

— Халех вӑрмана кайӑр, — тенӗ Зоя, — ак сире ҫул ҫине сухари.

— Скорее уходите в лес, — сказала Зоя, — вот вам сухари на дорогу.

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Тани Юн, Иоаким Максимов-Кошкинский. Козлов, Иван Андреевич. Крымра вӑрттӑн ӗҫлени / [Тани Юн, И. Максимов-Кошкинский куҫ.]. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1954. — 352 с.

Хӗрсене: — Вунпӗр сехет тӗлӗнче театр патне пырӑр. Ҫавӑнта курнӑҫӑпӑр та малашне мӗн тумалли ҫинчен калаҫса татӑлӑпӑр. Кунта урӑх ан килӗр. Гестаповецсем йӗрлеме пултараҫҫӗ, — тенӗ.

А девушкам сказал: — Часов в одиннадцать подойдите к театру. Там встретимся и решим, что делать дальше. Сюда больше не приходите. Может быть слежка за квартирой.

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Тани Юн, Иоаким Максимов-Кошкинский. Козлов, Иван Андреевич. Крымра вӑрттӑн ӗҫлени / [Тани Юн, И. Максимов-Кошкинский куҫ.]. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1954. — 352 с.

Софья Васильевна унтан мӗн тумалла ӗнтӗ тесе ыйтсан: — Шанчӑка ан ҫухатӑр. Кӗтес пулать, — тенӗ.

На вопрос Софьи Васильевны, что делать, он ответил: — Не падайте духом. Нужно подождать.

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Тани Юн, Иоаким Максимов-Кошкинский. Козлов, Иван Андреевич. Крымра вӑрттӑн ӗҫлени / [Тани Юн, И. Максимов-Кошкинский куҫ.]. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1954. — 352 с.

Лида амӑшӗ Рухадзепе Зоя Жильцова подпольщиксене аван пӗлнӗ, анчах татӑклӑн: — Зоя ятлӑ хӗре пӗлместӗп, — тенӗ.

Мать Лиды хорошо знала комсомолок-подпольщиц Зою Рухадзе и Зою Жильцову, но ответила твердо: — Зои я не знаю.

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Тани Юн, Иоаким Максимов-Кошкинский. Козлов, Иван Андреевич. Крымра вӑрттӑн ӗҫлени / [Тани Юн, И. Максимов-Кошкинский куҫ.]. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1954. — 352 с.

Юрату лайӑх юрӑпа пӗр евӗрлӗ, анчах юрра кӗвӗлеме ҫӑмӑл мар тенӗ.

Любовь с хорошей песней схожа, А песню не легко сложить.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

— Халӗ ӗнтӗ, Василий тус, сана тавӑрас майпа тенӗ пек, ӳпкелесе калӑп, — терӗ Залкинд.

— Теперь мой упрек тебе, друг Василий, так сказать, в отместку, — сказал Залкинд.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

Сӗтел ҫинче селекторный аппарат чарӑнмасӑр тенӗ пекех кӗрлерӗ — ӑна ҫывӑхри пилӗк участокран чӗне-чӗне илчӗҫ.

Почти не переставая, шумел на столе селекторный аппарат — начальника вызывали с ближних пяти участков.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

Кама тытасшӑн пулнине мар, урӑххине тытрӑм, — тенӗ.

Поймал не того, кого хотел, а другого.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

Алексей ун умне апат-ҫимӗҫ шутаркаласа лартнӑ, анчах Зина килӗшмен: «Эсир эпӗ мӗн юратнине пӗлместӗр вӗт, апла пулсан, мӗнле хӑналама шутлатӑр-ха?..» тенӗ вӑл.

Алексей подносил ей еду, но Зина отказывалась: «вы же не знаете, что мне нроавится, так каким же образом вы собираетесь предлагать угощения?»

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

— Алеша, ҫынсем ҫине ҫӳлтен пӑхни тата алӑксем ҫине ҫырни килӗшмест, — тенӗ Тося кулса.

— Алеша, не нравится, когда на людей смотрят сверху вниз и пишут на дверях, — сказала Тося с улыбкой.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

— Сережа пулӗ, вӑл ашкӑнать вӗт, — тенӗ Тося.

— Сережа скорее всего, он же шалит, — сказала Тося.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

«Пуринчен те лайӑх» тенӗ пек ӑнланатӑп та эпӗ.

Я так и понимаю: «лучше всех».

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

Лешӗ вара «Пурте ҫапла калаҫҫӗ», тенӗ те трубкине хунӑ.

Неизвестный ответил: «Все говорят», — и повесил трубку.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

Лешӗ вара арҫын сассипе: «Эсир — ашак», тенӗ.

А кто-то мужским голосом заявляет: «Вы осел».

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

— Вӑл телефон трубкине илнӗ те: «Либерман итлет», тенӗ.

— Он поднял трубку: «Либерман слушает».

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

Ҫакӑн пек чухне вӑл «эсӗ» тес вырӑнне «эсир» тенӗ.

В подобных случаях он переходил с «ты» на «вы».

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

— Пӗлетӗр-и, эпӗ ыран ноябрӗн ҫиччӗмӗшӗ тенӗ чух каҫхине ҫуралнӑ, ҫакӑнпа эп яланах савӑннӑ.

— Знаете, я родилась в ночь с шестого на седьмое и всегда этим гордилась.

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

«Эпир халӗ ӗлӗкхи мар», — тенӗ Алексей.

«Мы теперь не такие», — сказал он.

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

«Мӗнле ҫынсем пулнӑ эпир? Мӗнле пурӑнтӑмӑр эпир, телейлӗ ачасем!» — тенӗ Алексей.

«Какими мы были! Как жили мы, счастливые дети!» — сказал Алексей.

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней