Корпус чувашского языка

Хӗр хӑйӗн аллинчи пӑхӑр ҫӗррине, сар-ту хрусталӗн ванчӑкӗпе куҫ хывнӑ ҫӗрре парать, Палан Тӑван, ҫав вӑхӑтрах, нимӗн турткаланса тӑмасӑр, вӑта пӳрни ҫинчи пиллӗх ҫӗррине кӑларса илет, ҫӗнӗ ҫын пӳрни ҫине тӑхӑнтартать.

Девушка сняла со своей руки простенькое медное колечко с вправленным в него осколком горного хрусталя, а Брат Указательный, ни секунды не размышляя, стащил с указательного пальца заветный перстень и надел на руку невесте.

15 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Вара ӑҫта куҫ курнӑ ҫавӑнта пӑрахса уттарнӑ, ӗҫне те тӑвайман, канӑҫне те курайман.

Пошел он куда глаза глядят, не зная дела и не находя пристанища.

15 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Астӑвӑр, ку ҫӗрӗсем асамлӑ; вӗсенче ӑрӑмлӑ вӑй: кирлӗ пулсан, пӳрнӗр ҫинчен хывса илӗр те, шухӑшӑра каласа, унӑн витӗр вӗрӗр, вара мӗн асӑнни куҫ хупса иличчен пулса тӑрӗ.

Помните, это волшебные перстни, в них чудесная сила: стоит только снять такой перстень с пальца, сказать свое желание и дунуть в кольцо — и загаданное мигом исполнится.

15 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

— Юрӗ, юрӗ, Котька, итлетӗп, — йӑвашшӑн килӗшет Расщепей, хӑй ҫав вӑхӑтрах ман еннелле пӑхса чеен куҫ хӗссе илет.

— Хорошо, хорошо, Котька, слушаюсь, — кротко соглашался Расщепей и незаметно подмигивал мне.

15 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

— Судно ҫула тухма хатӗр, — ман енне ырламасӑр куҫ хывнӑ май, тури вырӑссем пек «о» ҫине пусарах каларӗ ача.

— Судно готово к отплытию, — сильно окая и неодобрительно покосившись на меня, сказал он.

15 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Таҫта куҫ тӗлне пулман пытанчӑк музыка вылять, вокзал верандисем ҫинче ир-ирех ҫитнӗ Мускав ҫыннисем уявлӑн ҫӳреҫҫӗ, фонтансем чашкӑраҫҫӗ, вӗсене пула, илемлӗ ир тата та уҫҫӑн, тата та ҫуттӑн курӑнать.

Где-то, невидимая, скрытая от глаз, уже играла музыка, на верандах вокзала прогуливались приехавшие сюда спозаранку праздничные москвичи, шипели фонтаны, и от них утро казалось еще свежее и прозрачнее.

15 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

— Эсӗ ху шӳт сӑмахшӑн ҫиленен, — каласа хучӗ вӑл, ман ҫине куҫ айӗн пӑхса, унтан ҫав самантрах хӑйӗн яланхи учӗ ҫине сиксе ларчӗ.

— А ты все сердишься на шутки, Сима? — проговорил он, взглянув на меня исподлобья, но тут же перешел на свой обычный тон.

15 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Эпӗ вара свидетельсем, Татьянӑпа Ольга, ун ҫинчен куҫ илмесӗр пӑхнине асӑрхарӑм.

и я заметил, что свидетельницы, особенно Татьяна и Ольга, просто глаз с него не сводили.

Иккӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Гаер Кулий, Сковородников старик, ҫынсен ҫырӑвӗсене пикенсех вуласа ларакан Даша инке куҫ умне тухаҫҫӗ.

Гаер Кулий, старик Сковородников, тетя Даша, читающая чужие письма с поучительным выражением.

Пӗрремӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ӗлӗкхи сасӑсӑр фильмри пекех, манӑн куҫ умне сехет тухса тӑрать, сехет йӗпписем ҫулсене кӑтартаҫҫӗ.

Как в старых немых фильмах, мне представляются большие часы, — но стрелка показывает годы.

Пӗрремӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Унӑн вӗренмелле, чи малтан — вӗренес пулать, ытти-хытти кайран пулӗ, унта куҫ курӗ.

Ей надо учиться, учиться прежде всего, а все остальное уже потом видно будет.

13 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Вӑл ман еннелле савӑнӑҫлӑн куҫ хыврӗ, эпӗ те хӗрелсе кайса, ӑна хирӗҫ пуҫа сӗлтсе илтӗм.

Он весело поглядел на меня, и я, вся залившись краской, быстро закивала ему.

13 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

— Халлӗхе ҫав ӗҫ ҫумне ан ҫулӑхӑр, ӳсӗр-ха, кайран куҫ курӗ.

— Не цепляйтесь сейчас за это, растите пока, там видно будет.

12 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Пӗр каҫлӑха кӑна кам та пулин куҫ патӑрччӗ мана.

Хоть бы на один вечер мне глаза кто дал!

11 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Унтан, ӑнсӑртран ман ҫине куҫ хывса, сасартӑк ҫӗтсе ларчӗ.

Она взглянула на меня и осеклась.

11 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Александр Дмитриевич мана ним шарламӑсӑр алӑ пачӗ, вара, куҫ хупанкисене йывӑррӑн мӑчлаттарса илсе, иртсе кайрӗ.

Александр Дмитриевич молча пожал мне руку, заморгал опухшими веками и прошел.

11 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Эпӗ доска патне тухрӑм, пурӑ тытрӑм, Ромка ҫине пӗр ӑстрӑм хытӑ пӑхса, пӗтӗм класа тӳлеккӗн куҫ хыврӑм.

Я вышла к доске, взяла мел, победоносно взглянула на Ромку, обвела спокойным взором весь класс.

11 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Вара император сасартӑк тарӑн шухӑша кайрӗ, анчах хӑйне пурте илтрӗҫ-и, тӑлмачӑ ҫырса хучӗ-и тесе, куҫ хӗррипе тӗрӗслесе илме ҫапах та ӗлкӗрчӗ.

И император погружается в задумчивость, успев краешком глаза взглянуть, записал ли переводчик его слова, все ли присутствующие слышали.

9 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Сӗтел леш енче ларакан ҫынна хупласа тӑнӑ пысӑк карта ерипен ӳкрӗ, эпӗ вара умра чӑлт шурӑ жилет, хӑпартланарах тӑракан икӗ хулпуҫҫи ҫинче икӗ шерепеллӗ эполет, сулмаклӑ янах, тӳрех пӑхакан витӗр мӑшӑр куҫ, ҫамка ҫине усӑннӑ пӗр пайӑрка хура ҫӳҫ куртӑм.

Большая карта, которая заслоняла от меня сидевшего за столом человека, медленно опускается, и я вижу белый жилет, разлапистые эполеты на прямых, слегка приподнятых плечах, тяжелый подбородок, резко прочерченный рот, прямо смотрящие глаза и прядку черных волос, спадающих на лоб.

9 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Акӑ вал, бинокльне куҫ ҫинчен сирчӗ те, мана асӑрхарӗ.

Но вот он отнял бинокль от глаз и заметил меня.

7 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950