Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

тытса (тĕпĕ: тыт) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Вӗсене каҫхи шӑплӑхра майӗпен те хӑрушшӑн шавлакан ҫак сӗм вӑрман хӑйсен умне юриех кӗрт хӗве-хӗве лартнӑн туйӑннӑ, тумтире тӗмесем кукӑр-макӑр турачӗсемпе тытса чарнӑн, ҫул ҫине йывӑҫсем кӑлара-кӑлара тӑратнӑн туйӑннӑ.

И им начинало казаться, что этот невидимый лес, тихо и грозно шумящий в ночном мраке, нарочно подбрасывает им под ноги эти сугробы, цепляется за одежду когтями кустов, расставляет на пути деревья.

Матвей Кузьминӑн юлашки кунӗ // Михаил Рубцов. Полевой Б.Н. Эпир — совет ҫыннисем: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 338 с. — 5–13 с.

Вӗсем алла хӗҫпӑшал тытса Тӑван ҫӗршыва сыхласа хӑварнӑ ҫынсем.

Это вооружённые советские люди, защищавшие свою Родину.

Автортан // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Полевой Б.Н. Эпир — совет ҫыннисем: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 338 с. — 3 с.

— Сӑмсаран тытса лӑскаса пачӗ вӑл мана.

— Он потрепал меня за нос.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Эпӗ вӑл король ывӑлне хамӑн аллӑмсемпе тытса пӑвса пӑрахса, ун ҫине ҫумӑр ӑманӗ ҫине пуснӑ пек пусса, таптаса лапчӑтасса ҫитнӗ.

Мне хотелось своими руками придавить этого королевича, наступить на него и прижать башмаком, как дождевого червяка.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Вӑрахчен кӗрешнӗ унӑн чӗри, юлашкинчен вара вӑл ҫапах та пире тытса парасшӑн пулман.

Он колебался, но, наконец, решил не выдавать нас.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Тухтӑр мана хӳме урлӑ каҫнӑ ҫӗрте хӑлхаран тытса намӑслантарнине эпӗ чӑтса тӑма пултарайман тесе шутланӑ вӑл.

Она была убеждена, что я не перенес оскорбления, нанесенного мне доктором.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Кайӑк-кӗшӗк те кӑшкӑрмасть, — терӗ те Виктор, аллисене ӗнсе хыҫне тытса ларчӗ.

Птицы и то не кричат, — сказал Виктор и заложил руки под затылок.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Унтан яланхи йӑлапа ҫӗҫҫӗн ҫивчӗшне чӗрнипе тивертсе пӑхса ҫӑкӑра хресченле, какӑр ҫине тытса касса хучӗ.

Потом попробовал нож ногтем, нарезал хлеб, держа его по-крестьянски — у груди.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Виктор сывлӑшпа перекен пистолетне, эпир ҫӗҫӗсене хатӗр тытса пыратпӑр.

Виктор держал наготове духовой пистолет, мы — ножи.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

— Чӑнах та, — терӗ Виктор, — такам чыкарккине ывӑҫ ӑшне тытса туртать…

— Верно, — подтвердил Виктор, — кто-то курит в кулак.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Атте йывӑҫ вуллисене ҫӗр ҫине хучӗ те аллисемпе варне тытса кулать.

Отец положил на землю черенки и смеялся, ухватившись за бока руками.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Тавах сана, Устин Анисимович, ҫав услама хӑлхаран тытса илсе килнӗшӗн.

Спасибо, Устин Анисимович, что ты привел этого лоботряса за ухо…

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Шӑтӑка тӑпра тултариччен улмуҫҫине алӑ вӗҫҫӗн тытса тӑма ҫеҫ, тӗрӗс вӗт?

Подержать яблоньку на весу, пока он засыплет ямку, верно же?

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Анчах эпӗ пӗлетӗп йывӑҫа лартнӑ хыҫҫӑнах шӑварас пулать, унтан тата атте йӳҫӗ грушӑна сыпма шухӑш тытӗ те, каллех мана ҫивӗч ҫӗҫӗпе касса илнӗ авӑрсене тытса тӑма хушӗ, унтан каллех…

Но я знал, что за посадкой идет поливка, а потом отец вздумает прививать дикие груши и заставит меня держать срезанные острым ножом черенки, а потом…

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Эпӗ, аттене пулӑшса, ҫип-ҫинҫе улмуҫҫисене шӑтӑк тӗлӗнче тытса тӑраттӑм, сасартӑк Виктор Нехода чӗнсе шӑхӑрнине илтрӗм.

Помогая отцу, я поддерживал тоненькую яблоньку над ямой и услышал призывный свист моего друга Виктора Неходы.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Икӗ тӗренлӗ плуга тракторист хӑех тытса пымалла.

Двухлемешный плуг управлялся самим трактористом.

Улттӑмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Эпӗ вӑлтапа ӑна та тытса курнӑ.

Я ловил и усача на удочку.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Хӗрача хӑйӗн, Устин Анисимовичӑнни пек ҫап-ҫутӑ куҫӗсене хӗвелрен хупӑрласа ывӑҫ тупанне куҫ ҫине тытса пӑхрӗ те, алӑкран йӑпӑрт кӗрсе кайса, шӑпӑр йӑтса тухрӗ.

Девочка приложила ладошку от солнца к своим глазам, таким же светлым, как у Устина Анисимовича, впорхнула в дверь и вернулась с веником в руках.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Унӑн сӑмахӗсене пӗлместӗп эпӗ, анчах вӑл чӗрене тытса илекен салхуллӑ юрӑччӗ.

 В песне много неизбывной тоски, ее слова были неизвестны мне.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

— Куҫ курӗ унта, — пӑрӑнарах ответлерӗ Лелюков, унтан аттепе алӑ тытса уйрӑлчӗ.

— Видно будет, — уклончиво ответил Лелюков и, пожав отцу руку, ушел.

Иккӗмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней