Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

мӑкӑртатса (тĕпĕ: мӑкӑртат) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Болгари! — тесе мӑкӑртатса илчӗ те Анна Васильевна, ҫавӑнтах: «Турӑҫӑм, вилес патне ҫитнӗ болгар, сасси пичкерен илтӗннӗ пек, куҫӗсем кунтӑ пек, типсе-хӑрса кайнӑ, сюртукӗ ют ҫыннӑн, хӑй ӑвӑс пекех сап-сарӑ, ҫапах — Елена унӑн арӑмӗ, вӑл ӑна юратать… ку темле усал тӗлӗк…» тесе шухӑшласа илчӗ.

Болгария! — пролепетала Анна Васильевна и подумала: «Боже мой, болгар, умирающий, голос как из бочки, глаза как лукошко, скелет скелетом, сюртук на нем с чужого плеча, желт как пупавка — и она его жена, она его любит… да это сон какой-то…»

XXXII // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Генерал ун ҫине куҫлӑх урлӑ пӑхса: «Кхм!» тесе мӑкӑртатса илчӗ те вӑл мӗнпе выляни ҫинчен ыйтрӗ.

Генерал посмотрел на него через очки, промычал: «Гм!» — и спросил его, в чем он играет?

XXXI // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Ҫивитти айне ыйткалакан карчӑк кӗрсе тӑчӗ, вӑл ҫийӗнчи тумтирне силлерӗ те, пуҫ тайса: «ҫумӑртан, матӑшкӑ», тесе мӑкӑртатса илчӗ, унтан ӗхлеткелесе, ӑхлаткаласа пус пурин хӗррине вырнаҫса ларчӗ.

Старушка нищая вошла в часовенку, отряхнулась, проговорила с поклоном: «От дождя, матушка» — и, кряхтя и охая, присела на уступчик возле колодца.

XVIII // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

— Эсӗ мӗн мана хутӑштаратӑн? — мӑкӑртатса илчӗ Берсенев.

— К чему ты меня приплел? — пробормотал Берсенев.

XII // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

— Сирӗн мӗнле тарӑн шухӑшлӑ… тата нимпе те интересленмен сӑн-пит! — мӑкӑртатса илчӗ вӑл.

— Какое озабоченное… и какое равнодушное лицо! — пробормотал он.

IX // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Шубин, каялла ҫаврӑнса пӑхрӗ, темиҫе хутчен сиккелесе илчӗ, пӑшӑлтатса ҫеҫ: «тӑхтӑр-ха» терӗ те, хӑй пӳлӗмне чупса кайса, пӗр татӑк тӑм йӑтса килчӗ, унтан, пуҫне сулкаласа, мӑкӑртатса тата кулкаласа, Зоя кӗлеткине йӑвалама тытӑнчӗ.

Шубин оглянулся, подпрыгнул несколько раз и, промолвив шёпотом: «Подождите!», сбегал к себе в комнату, принес кусок глины и начал лепить фигуру Зои, покачивая головой, бормоча и посмеиваясь.

IV // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Заикин капитанпа темскер мӑкӑртатса илчӗ те мана аллипе сулчӗ.

Заикин шептался о чем-то с капитаном и наконец махнул мне.

1945-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Тулта вара мӑкӑртатса ятлаҫни, аяккалла кайса пыракан ура сасси илтӗнчӗ.

За дверью раздались скрип удаляющихся шагов и ворчливая брань.

1945-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Ырра мар пуль ку, — мӑкӑртатса илчӗ манпа юнашар ӗҫлекен хӗр.

Не к добру это, — произнесла рядом со мной девушка.

1941-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Телей пур-мӗн манӑн: гардеробщица, кунта камера хранени мар, текелесе йӗркишӗн мӑкӑртатса илнӗ хыҫҫӑн малтан кутамккана, унтан кӗрӗк-пиншака та йышӑнчӗ.

Мне повезло: гардеробщица, поворчав для порядка, что у нее не камера хранения, приняла сначала мой мешок, а затем полушубок.

1961-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

… — тесе мӑкӑртатса илчӗ.

 — пробормотал он.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Паганель, тӗттӗм кӗтессех кайса хӗсӗннӗ те, сӑмса айӗн темӗн мӑкӑртатса ларать.

Паранель забрался в самый тёмный угол и что-то бормотал себе под нос.

Иккӗмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Лёля хӑй пӳлӗмӗнче ыйӑх тӗлӗшпе темскер мӑкӑртатса ҫывӑрать.

Леля спала в своей комнате, бормоча что-то сквозь сон.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

— Тӑхта-ха, эпӗ сана кунтан часах мӑкӑрлантарса кӑларӑп… — чашкӑрать старик, сӑмса витӗр мӑкӑртатса.

— Подожди, я тебя выкурю отсюда… — шипел он себе под нос.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

— Эпӗ хам та ҫавнах каласшӑнччӗ, — мӑкӑртатса илчӗ вӑл.

— Я это сам хотел сказать, — прошепелявил он.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

— Ҫӗрле такам чикӗ урлӑ каҫнӑ, — терӗ мӑкӑртатса комбат.

— Ночью кто-то перешел границу, — пробурчал комбат.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Цветаев ӑнланмалла мар мӑкӑртатса илчӗ, хӑй шухӑшне ӑнланнине сиссе, вӑл ҫиленсе кайрӗ.

Цветаев заговорил что-то несвязное и, чувствуя, что его поняли, обозлился:

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

— Мӗн тата унта? — мӑкӑртатса илчӗ старик, пирусне ӗмсе.

— Чего там еще? — буркнул старик, пыхнув папироской.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

— Капла туссене шыраса ҫӳресе пӗтӗм урусене ҫӗмӗрсе пӗтерӗн, тупасса никама тупаймӑн, — мӑкӑртатса илчӗ Корчагин, кӑмӑлне пусарма тӑрӑшса.

— Так по друзьям ходить, все ноги отобьешь и никого не увидишь, — угрюмо ворчал Корчагин, пересиливая горечь.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Карчӑк ухватне тӑратрӗ те кӑмӑлсӑр пулса: — Воспоти сусе, шуйттан ӗҫӗпе кӗл тума та ереҫместӗн, — тесе мӑкӑртатса илчӗ.

Старуха поставила ухват и недовольно забормотала: — Осподи сусе, за чертовой работой и помолиться некогда!

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней