Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

манса (тĕпĕ: ман) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Эсир… — терӗ те вӑл ҫав тери тутлӑн, ҫыпӑҫуллӑн — пукан ҫатӑртатса илмелӗхех анасларӗ, — эсир Хурҫӑ Рейдри йӗмсӗр кочегар пирки манса кайрӑр курӑнать.

— Вы, — зевнул он с той сладострастной грацией, от которой трещит стул, — забыли о бесштаннике-кочегаре на Стальном Рейде.

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 301–345 с.

Энниок кунти ҫула манса каймарӗ-ши тесе Гнор тата кӑштах кӗтрӗ, унтан вӑраххӑн каялла, ҫыран еннелле тапранчӗ.

Он постоял некоторое время, думая, что Энниок забыл направление, потом медленно тронулся назад к берегу.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 301–345 с.

Яхта кӳлепи ҫине ӑнтӑлуллӑ сӗртӗнӳсем сапакан шыв юххин шавӗ; ҫӳлте урасем тӗпӗртетни; урӑх тӗнчерен вӗҫсе килнӗн туйӑнакан уҫӑмсӑр кӑшкӑру; алӑк хӑлӑпӗн чӗтревӗ; мачтӑсен юлхав чӗриклетӗвӗ; ҫил улавӗ; парӑс вӗлкӗшӗвӗ; стенаран ҫакнӑ календарь ташши — карап ҫинчи кунӑн пӗтӗм кӗвви-ҫемми; хаяр тимлӗхпе тулнӑ шӑплӑх саманчӗсем, тинӗс ҫул ҫыравӗсен фантазие, паттӑр ӗҫсемпе хӑрушлӑхсене, савӑнӑҫпа катастрофӑсене чӗртсе тӑратакан океанӑн тӗрӗс мар хӑтлӑхӗ — кӑмӑла хускатакан ҫак япаласен капламӗ Гнора чаплӑ лару-тӑрура пӗр пилӗк минут пек тытрӗ; вӑл ури ҫине тӑрасшӑнччӗ, палуба ҫине тухасшӑнччӗ, анчах, иллюминатор ҫинче пӑтранчӑк шӗвеке куҫса юхакан шыв сирпӗнчӗкӗсен вӑййине сӑнанӑ май, малтанхи пирки тӳрех манса кайрӗ.

Ропот водяных струй, обливающих корпус яхты стремительными прикосновениями; топот ног вверху; заглушенный возглас, долетающий как бы из другого мира; дребезжание дверной ручки; ленивый скрип мачт, гул ветра, плеск паруса; танец висячего календаря на стене — весь ритм корабельного дня, мгновения тишины, полной сурового напряжения, неверный уют океана, воскрешающий фантазии, подвиги и ужасы, радости и катастрофы морских летописей, — наплыв впечатлений этих держал Гнора минут пять в состоянии торжественного оцепенения; он хотел встать, выйти на палубу, но тотчас забыл об этом, следя игру брызг, стекавших по иллюминатору мутной жижей.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 301–345 с.

Энниок юнашар тӑнине манса кайсах тенӗ пек — Гнор арккӑ ӑшнелле чӗмсӗррӗн тинкерчӗ, ирхи тӗтӗмлӗ ҫутӑн чалӑш юписем касӑлнӑ ҫӗрте — аслӑ залсен кати.

Почти забыв о присутствии Энниока, Гнор молча смотрел в глубь арки, открывающей перспективу дальних, пересеченных косыми столбами дымного утреннего света, просторных зал.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 301–345 с.

— Хӑвӑрӑн Дульцинейӑра манса ан хӑварӑр!

 — Захватите-ка вашу Дульцинею!

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 293–299 с.

. Анчах вӑл, кӑмӑлӗ ҫав-ҫавах пусӑрӑнчӑк ҫӗкленӳлӗхре пулин те, «тата — мӗн?» — манса кайрӗ.

Но он забыл, что настроение продолжало оставаться подавленно-повышенным.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 229–275 с.

Фук хӑранипе картах туртӑнчӗ те ҫипне ҫӑртаран тирсе хучӗ, анчах паттӑрлӑхӗ пирки ҫавӑнтах манса яштах ҫӗкленчӗ.

Фук с испуга сразу, судорожно попал ниткой в ушко, но тут же забыл о своем подвиге и вскочил.

VI // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 187–210 с.

Упа хайхи калама ҫук ҫилленсе ҫитет те пыл ҫинчен те манса каять, вара вӑл пӗренепе кӗрешме тытӑнать.

Рассвирепел медведь, забыл и про мёд, хочется ему бревно доканать:

Упапа пӗрене // Василий Хударсем. Ушинский К. Д. Тӑватӑ ӗмӗт: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 28 с. — 24–25 с.

Шухӑшӗсем унӑн тӗрлӗ тӗслӗ чечекле пӗр-пӗрин ҫине арӑш-пирӗш купаланса тулнӑ, — ҫип-ҫивӗч ухӑ йӗппине асӑнсанах вӑл ӑна манса каять, тӳрех чечекленекен йывӑҫа тивӗҫлипе мухтама пуҫлать.

Мысли его цветисты и беспорядочно нагромождены друг на друга — упомянув об отточенной стреле, он забывает ее, чтобы воздать хвалу цветущему дереву.

VII // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.

— Эппин, манса кайиччен, ҫырӑвне халех хатӗрлесе хурам, кайран алӑ ҫырайми пулӗ, — терӗ те Телегин, Йыснаран хутпа кӑранташ илсе, кӗскен кӑна ҫапла ҫырчӗ:

Помоги переводом

2 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

— Эппин, вӑл мӗншӗн-ха тӑван ялне пӗртте пырса курмасть, нивушлӗ хӑйӗн ачалӑхне те манса кайнӑ? — хӑй сисмесӗрех пӑшӑрханса каласа хучӗ Сӑпани.

Помоги переводом

2 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Анчах темиҫе кун каялла Хӗлимуна тӗл пулчӗ те, акӑ, пӗтӗм кулянӑвне, ӳпкелешӗвне, хуйхи-суйхине манса кайрӗ.

Помоги переводом

2 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Пӗтӗмпех, пӗр саманта манса хӑвармасӑр.

Помоги переводом

2 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Кам та кам ҫакна асра тытмасть, пӗр-пӗр чипер самантра хӑй миҫемӗш номерлӗ ристан пулнине те манса кайма пултарать, яснӑ?! — хытах каласа хучӗ вӑл.

Помоги переводом

2 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

— Ӑна манса кайнӑ.

— Это я забыл.

Ӗҫ паттӑрӗ // М. Андр.. «Капкӑн», 1935, 2№, 6 с.

Ҫул ҫинче ӑна ҫуран ҫын, — ҫитмелли вырӑна хӑш енчине ыйтса пӗлесшӗн ҫунаканскер, тӗл пулчӗ; Ассоль ӑна уҫӑмлӑн ӑнлантарса пачӗ те — ҫакӑн ҫинчен ҫавӑнтах манса кайрӗ.

По дороге ей встретился пешеход, желавший разведать какое-то направление; она толково объяснила ему, что нужно, и тотчас же забыла об этом.

VI. Ассоль пӗччен юлать // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 9–90 с.

Тупрӑм та — манса кайрӑм-ши?

Может быть, нашла и забыла?»

IV. Пӗр кун маларах // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 9–90 с.

Тата тем те пӗр пуплерӗ, анчах пуҫӑмра пӗтӗмпех арпашӑнса пӗтрӗ, эпӗ манса кайрӑм.

Он говорил еще много чего, но я все перепутала и забыла.

IV. Пӗр кун маларах // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 9–90 с.

Ҫак кунӑн тунсӑхлӑхне ҫав тери хумханса тимленӗ май вӑл ӑна вӗчӗрхенӳллӗн, салхуллӑн пурӑнса ирттерчӗ: ӑна такам хӑй патне чӗнет пек, анчах кам, ӑҫта чӗннине манса кайрӗ.

Полный тревожного внимания к тоскливости дня, он прожил его раздражительно и печально: его как бы позвал кто-то, но он забыл, кто и куда.

III. Шурӑмпуҫ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 9–90 с.

Салхуллӑн тумланчӗ, кӑмӑлӗ туртмасӑрах ирхи апат тукаларӗ, хаҫат вулама манса кайрӗ, ҫав вӑхӑтрах — каласа памалла мар тӗллевсӗр тимлӗх тӗнчине путса — нумайччен чӗлӗм мӑкӑрлантарчӗ; чун-чӗри йышӑнман ӗмӗтсем пӗр-пӗрне пӗрешкел хӑватпа пӗтерсе тӗтреллӗн сике-сике тухакан сӑмахсен хушшинче куҫса ҫӳрерӗҫ.

Он мрачно оделся, неохотно позавтракал, забыл прочитать газету и долго курил, погруженный в невыразимый мир бесцельного напряжения; среди смутно возникающих слов бродили непризнанные желания, взаимно уничтожая себя равным усилием.

III. Шурӑмпуҫ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 9–90 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней