Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

кӑшкӑрать (тĕпĕ: кӑшкӑр) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Эл, эл! — кӑшкӑрать яланхи пекех хӗрӳллӗ Хаецкий.

— Эл, эл, — выкрикивал темпераментный, как всегда, Хаецкий.

XVII // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

— Эпӗ каччӑсемпе парка ташлама каятӑп, вӑл пур — алӑк янаххи ҫине тӑнӑ та: «Э, Сагайда-каскӑн!.. Ман йытта эсӗ вӗлернӗ!» — тесе кӑшкӑрать.

— Иду я, бывало, с хлопцами в парк на танцы, а она стоит на пороге и кричит мне: «А, Сагайдин пройдоха!.. Это ты мою собаку убил!»

XIV // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Мӗнле те пулин савӑнӑҫлӑ боец кӑна вӗсене кӑшкӑрать:

Разве что какой-нибудь веселый боец крикнет:

XII // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

— Кӑклӑр вӗсене, тӑпӑлтарӑр! — кӑшкӑрать Хаецкий, хӑйне саперсем илтме пултарас пек.

— Корчуйте их, корчуйте! — кричит Хаецкий, словно саперы могут услышать его.

XI // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

— Эх эс, мамалыга хырӑмӗ! — кӑшкӑрать Маковей, румын тӗме хыҫне кӗрсе пытаннӑ пулин те, пӗр ҫилӗсӗр татах тепӗр черет кӑларса ярса.

— Ах ты, мамалыжник! — крикнул Маковей, выпуская еще одну очередь, хотя румын уже скрылся за бугорком.

X // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

— Хӑвӑртрах туп! — кӑшкӑрать Маковейчик.

— Быстрее ищи! — кричит Маковейчик.

X // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Маковейчик, хӑйне хӑй тӗрӗслесе, пӗр вӑхӑт трубкӑран кӑшкӑрать, таҫта наблюдательнӑй пунктра ларакан юлташне ятлать.

Маковейчик, проверяя самого себя, некоторое время кричит в трубку, ругает своего напарника, сидящего где-то на НП.

X // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Ан ҫулӑхӑр! — кӑшкӑрать вара боец, унтан, кӗрешес шутпа, Сагайда ҫине ыткӑнать, мӗншӗн тесен, лейтенант хӑй унашкал хӑтланать-тӗк, унпа шӳт тума та юрать.

Не пацайте! — кричит тогда боец и бросается на Сагайду бороться, потому что «пацание» означает, что сейчас можно пошутить и с лейтенантом.

X // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

— Эй, ӑнланас пулать! — кӑшкӑрать Хома, пӗтӗм ротӑна йӑпатса.

— Эй, имей сознание! — кричит Хома, развлекая всю роту.

X // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Ҫавна тивертеймеҫҫӗ! — кӑшкӑрать вӑл тӗл лекмен чух кашнинчех; тӑшман траншейӗ ҫинчен куҫне илмесӗрех, вӑл телефон тӑрӑх ятлать, установкӑсене тепӗр хут калама хушать — наводчиксем унта пӗтӗмпех пӑтраштарса янӑн туйӑнать ӑна.

Партачи! — кричал он после каждого неудачного выстрела и, не отрывая глаз от цели, грозил в телефонную трубку и требовал немедленно сообщить установки; ему казалось, что там обязательно всё перепутали наводчики.

X // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

— Тьфу, пӗтменскер! — кӑшкӑрать Гай, хӑй тӗлӗнчен Черныш иртсе пынӑ чух.

— Тю, чтоб ты пропало! — выкрикивает Гай, мимо которого проходит Черныш.

IX // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

— Вӗҫет! — кӑшкӑрать вӑл; хӑй, кӗркуннехи ҫулҫӑ пек, ҫӗр ҫумне лӑпчӑнса та выртнӑ.

— Летит! — выкрикивал он, а сам уже лежал, припав к земле, как осенний лист.

IX // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Хӑшпӗр вырӑнсенче траншея шпалсемпе витнӗ те, боецсем тӗттӗм туннеле кӗрсен, Хома Хаецкий Подольск ҫыннисенни евӗрлӗ янӑравлӑ сасӑпа: — Эй, аттеҫӗм, атте!.. Тӳрех тамӑка пырса кӗнӗ пек! — тесе кӑшкӑрать.

В некоторых местах траншея перекрыта шпалами, и, когда бойцы входят в темный туннель, Хома Хаецкий выкрикивает своим певучим подольским говором: — Ой, патку мой, патку!.. Так, словно в ад!

IX // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Вӑл пӗтӗм вӑйран кӑшкӑрать, анчах расчетсем, юнашар тӑраҫҫӗ пулин те, вӑйлӑ шӑв-шавра ӑна аран-аран илтеҫҫӗ Минометсен кӗпҫисем питӗ хӗрсе кайрӗҫ, вӗсене алӑпа пырса сӗртӗнме те ҫук.

Он кричал что было силы, но расчеты, хоть и были рядом, едва слышали его за сплошным грохотом. Стволы минометов уже раскалились так, что нельзя было прикоснуться к ним.

VIII // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Шакӑрчаҫӑ ял тӑрӑх ҫӳрет, параппан ҫапать те указсене кала-кала кӑшкӑрать.

Ходит колотушник по селу, бьет в бубен и выкрикивает указы.

VI // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

— Сан шутпа, манӑн мӗн тӑвас-ха? — кӑшкӑрать Сагайда.

— А что мне, по-твоему, делать? — кричит Сагайда.

V // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

— Килина-и?! — кӑшкӑрать Сагайда.

— Килина? — кричит Сагайда.

V // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

«Акӑ ку, — кӑшкӑрать Ярославцев комсорг, карттӑ ҫине пӑхса, — ку ӗнтӗ Украина!»

«Вот это, — кричит комсорг Ярославцев, глянув на карту, — это уже Украина!»

I // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Ҫыртасшӑн-и-ха эс тата! — кӑшкӑрать вӑл пирӗнтен инҫетре те мар.

Ещё кусаться будешь! — сердито кричал он где-то совсем близко.

Кам вӑл Серёга? // Куҫма Чулкаҫ. Водопьянов М.В. Поляр лётчикӗ: калавсем; Куҫма Чулкаҫ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 248 с.

— Михаил Васильевич, акӑ питӗ чаплӑ плошадка! — кӑшкӑрать мана тахӑшӗ ҫав тери хыттӑн.

— Михаил Васильевич, вот замечательная площадка! — кричит мне неистовым голосом кто-то.

Полюса ҫӗнсе илни // Куҫма Чулкаҫ. Водопьянов М.В. Поляр лётчикӗ: калавсем; Куҫма Чулкаҫ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 248 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней