Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

арӑмне (тĕпĕ: арӑм) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Карчӑк куҫӗсенчен куҫҫуль юхса анчӗ, Тянь арӑмне кӑшкӑрса пӑрахрӗ:

Из глаз старухи потекли слезы, старик Тянь прикрикнул на жену:

ХIII // Геннадий Пласкин. Чжоу Ли-бо. Ҫил-тӑвӑл: роман; Г. Пласкин куҫарнӑ; В. Рудманӑн умсӑмахӗ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 429 с. — 13–429 с.

Ирхи апат хыҫҫӑн Бай Юй-шань кунтах юлчӗ, тимӗрҫӗ унӑн хирӗҫнӗ арӑмне ҫавӑрма кайрӗ.

После завтрака Бай Юй-шань остался в лачужке, а кузнец отправился уговаривать строптивую жену друга.

XI // Геннадий Пласкин. Чжоу Ли-бо. Ҫил-тӑвӑл: роман; Г. Пласкин куҫарнӑ; В. Рудманӑн умсӑмахӗ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 429 с. — 13–429 с.

Арӑмне ӗҫлеттерет, хӑй нимӗн те тӑвасшӑн мар!

Жену заставляет работать, а сам ничего делать не хочет!

XI // Геннадий Пласкин. Чжоу Ли-бо. Ҫил-тӑвӑл: роман; Г. Пласкин куҫарнӑ; В. Рудманӑн умсӑмахӗ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 429 с. — 13–429 с.

«Нумай-и, сахал-и, мӗнех, ҫиме ҫитсен юрать», — тесе лӑплантарнӑ вӑл хӑйне те, арӑмне те.

«Чего там, много ли, мало ли, ка еду хватит и ладно», — успокаивал он себя и жену.

IX // Геннадий Пласкин. Чжоу Ли-бо. Ҫил-тӑвӑл: роман; Г. Пласкин куҫарнӑ; В. Рудманӑн умсӑмахӗ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 429 с. — 13–429 с.

Арӑмне чаплӑн пытарса, Игнат ачине тӗне кӗртнӗ, Фома ятлӑ хунӑ, унтан ӑна, чӗрине ыраттарсах, хреснашшӗ патне — Маякин килне усрама панӑ: Маякин арӑмӗ те шӑп ҫав кунсенчех ҫӑмӑлланнӑ пулнӑ.

Устроив жене пышные похороны, Игнат окрестил сына, назвал его Фомой и, скрепя сердце, отдал его в семью крестного отца Маякина, у которого жена незадолго пред этим тоже родила.

I // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Вӑл арӑмне кӑшт ҫеҫ хӑтӑрса пӑрахман.

Он чуть не закричал на жену.

I // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Вӑл яланах ҫапла… — шӑппӑн каланӑ вӑл арӑмне, ӑна чуптума пӗшкӗннӗ май.

Это уж всегда… — тихо говорил он, наклоняясь поцеловать жену.

I // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Ҫак самантран пуҫласа, арӑмне вӑл, пӗчӗк ачана пӑхнӑ пек, упра пуҫланӑ.

С этой минуты он начал ходить за женой, как за малым ребенком.

I // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Игнат, каҫса кайнипе, чӗтренсе илсе, арӑмне тӳрех ыталанӑ.

Игнат вздрогнул от радости, крепко обнял жену.

I // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Курӑпӑр — кам кама? — шухӑшланӑ вӑл тепӗр кунне, сулхӑн тӗпчевлӗхпе арӑмне сӑнаса.

Поглядим, кто кого», — думал он на следующий день, с угрюмым любопытством наблюдая за женою.

I // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

— Эй, кулугур! — шӳт туса чӗннӗ Игнат арӑмне.

— Эй, кулугурка! — шутливо говорил Игнат жене.

I // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Арӑмне вӑл авлансан иккӗмӗш ҫулнех хӗнеме пуҫланӑ, — малтан ӳсӗрпе, ним ҫилӗсӗр, — халӑхра ҫӳрекен хайхи: — «Тӑпач валли сарӑм пур, чышкӑ валли арӑм пур», — текен сӑмаха пула ҫеҫ; пыра-киле, арӑмӗ ҫине-ҫине хӗрача ҫуратма тытӑнсан, вӑл вара ӑна, ывӑл ача ҫуратса паман сӑлтавпа курайми пулса, мӗнпур кӑмӑлтан киленсе хӗнеме пикеннӗ.

Жену он бил уже на второй год свадьбы, бил сначала под пьяную руку и без злобы, а просто по пословице: «Люби жену — как душу, тряси ее — как грушу»; но после каждых родов у него, обманутого в ожиданиях, разгоралась ненависть к жене и он уже бил ее с наслаждением, за то, что она не родит ему сына.

I // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

— Ҫамрӑк арӑмне: — Эсӗ мана пӗр пачкӑ пирус, эрех тата ҫыртмаллисем ярса пар-ха, — терӗ.

— Младшей жене он наказал: — Ты пришли-ка мне пачку папирос, водки и закуску.

VII // Геннадий Пласкин. Чжоу Ли-бо. Ҫил-тӑвӑл: роман; Г. Пласкин куҫарнӑ; В. Рудманӑн умсӑмахӗ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 429 с. — 13–429 с.

Пӗрисем Морита Таро унӑн хӗрне юратса пӑрахнӑ тенӗ, теприсем — кӗҫӗн арӑмне, виҫҫӗмӗшсем мӑнтӑркка жандарм «пӗр сӑнӑпа икӗ ӑмӑрткайӑк ҫаклатнӑ» тесе ҫирӗплетнӗ.

Одни говорили, что Морита Таро влюбился в его дочь, другие, что — в младшую жену, а третьи утверждали, что этот здоровенный жандарм «подцепил на одну стрелу двух орлиц».

IV // Геннадий Пласкин. Чжоу Ли-бо. Ҫил-тӑвӑл: роман; Г. Пласкин куҫарнӑ; В. Рудманӑн умсӑмахӗ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 429 с. — 13–429 с.

Арӑмне сутса янӑ хыҫҫӑн Вӑрӑм Мӑй Хань кивӗ япаласемпе тата кукӑльсемпе суту-илӳ тума пуҫланӑ.

После продажи жены Хань Длинная Шея занялся перекупкой старья и торговлей пирожками.

II // Геннадий Пласкин. Чжоу Ли-бо. Ҫил-тӑвӑл: роман; Г. Пласкин куҫарнӑ; В. Рудманӑн умсӑмахӗ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 429 с. — 13–429 с.

Нумай шутласа тӑмасӑрах, вӑл арӑмне Шуанчэнцзыри публичнӑй ҫурта кайса сутнӑ.

Недолго думая, он продал жену в публичный дом в городе Шуанчэнцзы.

II // Геннадий Пласкин. Чжоу Ли-бо. Ҫил-тӑвӑл: роман; Г. Пласкин куҫарнӑ; В. Рудманӑн умсӑмахӗ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 429 с. — 13–429 с.

Тепӗр чухне юратакан ҫамрӑк арӑмне те тиврӗ.

Даже младшей и любимой жене нередко доставалось.

II // Геннадий Пласкин. Чжоу Ли-бо. Ҫил-тӑвӑл: роман; Г. Пласкин куҫарнӑ; В. Рудманӑн умсӑмахӗ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 429 с. — 13–429 с.

1893 ҫулта Даймлер DMG компанине пӑрахса кайнӑ, хӑйӗн вӑтӑр ҫул хушшинче пухӑннӑ мӗнпур патента арӑмне панӑ.

В 1893 году Даймлер ушёл из компании DMG, оставив ей все свои патенты за предыдущие тридцать лет.

Готлиб Даймлер // Аҫтахар Плотников. https://cv.wikipedia.org/wiki/%D0%93%D0% ... 0%B5%D1%80

Январӗн вунулттӑмӗшӗнче эпир аннепе иксӗмӗр тӗрмене Коля пиччене, унӑн арӑмне тата Елена Петровна Соколана апат-ҫимӗҫ пама кайрӑмӑр.

Шестнадцатого января мы с мамой понесли передачу в тюрьму дяде Коле, его жене и Елене Петровне Соколан.

Палачсем // Василий Юдин. Кошевая Е. Ывӑлӑм ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 208 с.

Ирпе ҫичӗ сехетре пичче арӑмне илсе кайма пырса ҫитрӗҫ.

В семь часов пришли за ней.

Вунӑ кун // Василий Юдин. Кошевая Е. Ывӑлӑм ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 208 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней