Корпус чувашского языка

Пӗтӗрӗнсе тӑракан ҫӳҫ пайӑркисем, хӑюпа пуҫтарса ҫыхнӑскерсем, шуракарах питне тата лайӑхрах палӑртаҫҫӗ, ылтӑн пӑнчӑллӑ йӑлтӑркка хӑмӑр куҫӗсем амӑшӗн пекех.

Локоны, подхваченные лентой, оттеняют бледное лицо и яркие карие глаза с золотыми точечками, как у мамы.

Яланлӑхах // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Хӑй хыҫӗнчи хумсем ҫине вӑрӑм та хӑмӑр тӗтӗм хӳри хӑварса, ҫыран патӗнче пӗчӗк пӑрахут ҫӳрет.

Небольшой пароход крейсировал вдоль берега, расстилая по волнам длинный хвост бурого дыма.

VII // Степан Апаш. Ялав, 1953, 7(91)№, 25-28 стр.

Бенедикт пичче хӑмӑр шӑнана пурне те кӑтартрӗ: вӑл пыл хуртӗнчен кӑшт пӗчӗкрех, хырӑмӗ ҫинче сарӑ йӑрӑмсем пур.

Кузен Бенедикт показал всем бурую муху, размером чуть поменьше пчелы, с желтыми полосками на брюшке.

Вунҫиччӗмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Ҫав сенкер-кӑвак тӗрӗсем урлӑ, хӑмӑр пӑнчӑсем урлӑ, ҫав симӗспе сарӑ йӗрсем урлӑ вӑл хӑватлӑ ҫӗршывӑн пуян та ирӗк, анлӑ та вӗри, ӳсӗм хыҫҫӑн ӳсӗм туса пыракан пурӑнӑҫне курса тӑнӑ.

Он видел сквозь эти синие узоры и коричневые пятна, сквозь зеленые и желтые полосы жизнь могучей страны, большую, жаркую, свободную, растущую.

5. Ватӑ ҫарҫынни // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Тихонов, Н. Совет ҫыннин сӑн-сӑпачӗ: Ленинград калавӗсем / Николай Тихонов. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1942. — 54 с.

Пуринчен ытла йӗпкӗн хура тӗклӗ, ҫутӑ хӑмӑр пуҫлӑ чӗвӗлти чӗкеҫсем пуҫ тӑрринче явӑнаҫҫӗ.

Главным образом ласточек с иссиня-черным оперением и светло-каштановыми головками.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Амӑшӗ мӗн тери ҫинҫе пӳллӗ, ырханкка, питӗнче пӗр юн тумламӗ те ҫук тейӗн, тути те шуранка, ҫутӑ хӑмӑр куҫӗсенче вара хастарлӑх, ырӑ кӑмӑл тата кӑштах хурлӑх палӑрать.

Какая мама тоненькая и хрупкая, в лице ни кровиночки, даже губы совсем бледные, и только в ярких карих глазах живость, и доброта, и затаенная грусть.

Ҫыру // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Ҫынсем тусанлӑ ҫул ҫийӗн, аран ҫеҫ палӑракан хӑмӑр мӗлке пек, малалла шӑваҫҫӗ.

Люди двигались по дороге, как серые тени, едва отличимые от пыльного тракта.

Карпеи // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Ырӑ тути йӑл кулать, хӑмӑр куҫӗнче хӗвел пайӑрки ҫиҫет.

На лице улыбка, и в карих глазах поблескивают солнечные искры.

Вӑрттӑнлӑх // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Ҫуллахи кухня мӑрйинчен хӑмӑр тӗтӗм явӑнса тухать.

Из трубы летней кухни валит рыжий дым.

Ҫӗнӗ ҫурт // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Океанӑн сылтӑм енче ҫӗре палӑртакан хӑмӑр йӗре вӑл тимлесе пӑхрӗ.

Она пристально смотрела на коричневую полосу, изображавшую землю по правую сторону океана.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Сарӑ хӑмӑр ӳчӗ ула, пӑч-пӑч тӗксӗм пӑнчӑпа витӗннӗ.

Желтовато-коричневая кожа его была испещрена множеством более темных пятен.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Ҫилпе кушӑрханӑ хӑмӑр сӑн-питлӗ, ҫулӑм пек ялтӑрса тӑракан ҫутӑ куҫлӑ, яштака пӳ-силлӗ, йӗпхӗн хура ҫӳҫлӗ ҫак ҫамрӑк ҫынра ҫак минутра мӗн тери вӑй-хӑват вӗресе тӑнине тата вӑл пурнӑҫа чун хавалӗпе епле юратнине курса тӑчӗҫ.

Увидели люди, какая сила, какая неукротимая воля к жизни, к борьбе у этого рослого, стройного юноши: с ярко горевшими карими глазами на смуглом, обветренном лице, необычайно красивом и мужественном в эти минуты.

Ҫирӗм улттӑмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Партизанӑн хӑмӑр куҫӗсем фашистсем ҫине ҫав тери хытӑ тарӑхса ҫисе ярас пек пӑхрӗҫ.

Темно-карие глаза партизана с такой ненависть смотрели на фашистов,

Ҫирӗм пиллӗкмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Кӑвак китель ҫине тимӗр хӗрес ҫакнӑ, шукӑль тумланнӑ кукша офицер, ҫӑварне шуйттан пуҫӗ евӗрлӗ касса тунӑ хӑмӑр чӗлӗм хыпнӑскер, симӗс пустав витнӗ пысӑк сӗтел хушшинче ларать.

Лысый франтоватый офицер с железным крестом на сером кителе и с вырезанной в виде черта коричневой трубкой в зубах сидел за большим столом, покрытым зеленым сукном.

Ҫирӗм пиллӗкмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Ҫтяпук авӑ, хӑмӑр хӑмӑллӑ анлӑ уй-хир ҫине савӑнӑҫлӑн пӑхкаласа, пуринчен те малта пырать.

Степок шагал впереди всех, возбужденно поглядывая по сторонам на раскинувшиеся кругом сжатые поля с побуревшей, измятой стерней.

Вунулттӑмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Шыв енчен вӗҫсе килекен сивӗ чӑрсӑр ҫил йывӑҫ тӗмисем ҫинчи хӑмӑр ҫулҫӑсене вӗҫтерсе антарчӗ, пӗр ҫӗре пуҫтарса, ҫавраҫил пек ҫавӑрттарса, вӗсене качакасем ҫӳресе такӑрлатнӑ улӑх тӑрӑх малалла вӗҫтерсе кайрӗ.

Порывистый, сердитый ветер, налетевший с реки, сорвал с кустов уцелевшие жухлые листья и погнал их по выбитой козами луговине, собирая в кучки и вертя каруселью.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Наташа хулпуҫҫи ҫине плисран ҫӗлетнӗ хӑмӑр жакеткӑна васкавлӑн уртса ячӗ те, пуҫне тутӑр ҫыхса, крыльца ҫине чупса тухрӗ.

Торопливо накинув на себя коричневую плисовую жакетку и закутав голову платком, она выскочила на крыльцо.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Улах кӗтессенче хӑмӑр тӗслӗ брезентсем витнӗ танксемпе грузовиксем тӑраҫҫӗ.

По углам были припаркованы танки и грузовики, покрытые коричневыми брезентами.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Вӗтӗ ҫумӑр вӗтӗртетме тытӑнчӗ, йывӑҫ ҫинчен тӑкӑнакан хӑмӑр ҫулҫӑпа витӗннӗ урамсенче малтанхинчен те кичемрех.

Заморосил мелкий дождь, и на улице, осыпанной бурыми листьями, стало еще более уныло.

Улттӑмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Ҫӗлӗкӗ айӗнчен унӑн хӑмӑр ҫӳҫ пайӑрки усӑнса тӑрать, шӑлавар пӗҫҫисене хӑй чалӑш кӗлеллӗ атӑ кунчи ӑшне пӗрмелентерсе чикнӗ.

Из-под шапки у него задорно выбивался клок русых волос, брюки были неровно, складками засунуты в сапоги со сбитыми каблуками.

Улттӑмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.