Корпус чувашского языка

Юрсӑр хура тусем хушшинче тӗттӗмленнӗ.

В черных горах потемнело.

4 // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Юрлӑ шурӑ тусем хӗрлӗ сӗмлӗ курӑнса тӑнӑ.

Стали снеговые горы из белых — алые.

4 // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Тусем хушшинчи варсенче хӑш-хӑш тӗлте ялсем курӑннӑ, ялсенче тӗтӗм мӑкӑрланнӑ.

Кое-где аулы дымятся в ущельях.

4 // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Хӗвелтухӑҫ енче те, хӗвеланӑҫ енче те, пур ҫӗрте те ҫавӑн пек тусем курӑннӑ.

На восход и на закат — всё такие же горы.

4 // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Чи ҫӳллӗ юрлӑ тусем сахӑр пек курӑннӑ.

А выше всех — белые, как сахар, горы стоят под снегом.

4 // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Лерелле татах тусем курӑннӑ, вӗсем пӗринчен пӗри ҫӳллӗрех пулнӑ.

А там еще горы всё выше и выше поднимаются.

4 // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Тусем хушшинче вӑрман кӑваккӑн курӑнса ларнӑ.

Промеж гор лес синеется.

4 // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Пур ҫӗрте те шыв юхнӑ, тусем хушшинче шыв шавлани анчах илтӗннӗ.

Повсюду ручьи текут, гул стоит по горам.

3 // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Вара хӗрлӗ сухаллӑ тутар лаши ҫине утланнӑ, ыттисем Жилина ун хыҫне йӗнер ҫине утлантарса лартнӑ, ӳкесрен тутар пиҫиххийӗнчен чӗнпе туртса ҫыхнӑ, ана тусем хушшине илсе кайнӑ.

Сел татарин с красной бородой на лошадь, а другие подсадили Жилина к нему на седло; а чтобы не упал, притянули его ремнем за пояс к татарину и повезли в горы.

1 // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Жилин каланӑ: «Ту ҫине хӑпарса пӑхас пулать, унсӑрӑн тусем хушшинчен тутарсем сиксе тухӗҫ те, кураймӑн та», — тенӗ.

Жилин и говорит: — Надо выехать на гору, поглядеть, а то тут, пожалуй, выскочат из-за горы и не увидишь.

1 // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Вырӑссенчен кам та пулсан крепӑҫран кӑшт тухсанах, тутарсем ӑна е вӗлернӗ, е тытса тусем хушшине тыткӑна илсе кайнӑ.

Чуть кто из русских отъедет или отойдет от крепости, татары или убьют, или уведут в горы.

1 // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Унтан киммисене пӑрахса урапасем тунӑ та, мӗнпур пек япалисене тиесе, тусем урлӑ типӗпе кайнӑ.

И струга побросали, а наладили телеги, уложили всё и пошли сухопутьем — через горы.

Ермак // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Вӗсенчен пӗр 100 ҫухрӑмра Урал ятлӑ ҫӳллӗ тусем пулнӑ.

Верст за 100 от них были высокие горы Уральские.

Ермак // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Вӑрманӑн пӗчӗк утравӗсем, сӑртсем, йывӑҫсем, ту хырҫисем, чул тусем, маяксем пек, пӗр-пӗринпе ылмашса пыраҫҫӗ те эсир хӑвӑр вӗҫӗ-хӗррисӗр ҫӗр талккӑшне ҫӗнтерсе пыни ҫинчен сире пӗлтерсе тӑраҫҫӗ.

Островки леса, холмы, деревья, горные хребты, скалы, точно вехи, сменяют друг друга и говорят вам о том, что вы преодолеваете необъятное пространство.

XXXVI сыпӑк // Феодосия Ишетер. Рид, Томас Майн. Пуҫсӑр юланут: роман / Майн Рид; вырӑсларан Ф. Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1949. — 412 с.

Ҫынни килне таврӑнать те хӗрне калать: «Йӗкехӳре пуринчен те вӑйлӑ: вӑл тусене кӑшлать, тусем ҫиле пӳлеҫҫӗ, ҫил пӗлӗтсене хӑваласа ҫӳрет, пӗлӗтсем хӗвеле хупласа тӑраҫҫӗ, йӗкехӳре сана качча илесшӗн», — тет.

Человек вернулся к девочке и сказал: «Крыса сильнее всех: она грызет горы, горы останавливают ветер, ветер гонит тучи, а тучи заслоняют солнце, и крыса хочет жениться на тебе».

Шӑширен пулнӑ хӗр // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Тусем кӑна каланӑ: «Ҫук, йӗкехӳре пиртен те вӑйлӑрах, вӑл пире кӑшлать», — тенӗ.

Горы сказали: «Сильнее нас крыса: она грызет нас».

Шӑширен пулнӑ хӗр // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

«Тусем! Эсир пуринчен вӑйлӑ, качча илӗр ман хӗре», — тет.

И сказал: «Горы! женитесь на моей девочке; вы сильнее всех».

Шӑширен пулнӑ хӗр // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Ҫын тусем патне кайрӗ, тет.

Человек пошел к горам.

Шӑширен пулнӑ хӗр // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Ҫил калать: «Ҫук, тусем манран вӑйлӑрах, вӗсем мана пӳлсе тӑраҫҫӗ», — тет.

Ветер сказал: «Я не сильнее всех: горы останавливают меня».

Шӑширен пулнӑ хӗр // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Вазуза шывӗ тусем хушшинчен пуҫланать.

А река Вазуза начинается в горах.

Атӑлпа Вазуза // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.