Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

Федор сăмах пирĕн базăра пур.
Федор (тĕпĕ: Федор) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Районта мӗншӗн ҫакӑн пек хӗсӗрлеҫҫӗ? — сӑмахне малалла тӑсрӗ Федор Лукич, Нарыжный мӗн каланине итлемесӗр.

— Почему в районе идет такое самочинство? — продолжал Федор Лукич, не слушая Нарыжного.

XXI // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

— Районта йӗркесӗрлӗхсем нумай, — Федор Лукич чышкине сӗтел ҫине хурса, чарӑнса тӑчӗ, — ҫавӑнпа халӗ, кая юлман чухне, вӗсем ҫинчен аслӑ влаҫа пӗлтерес пулать, унтан тӗрӗслеме комисси яччӑр…

— В районе творятся такие безобразия, что тут надо, — Федор Лукич положил кулак на стол, помолчал, — тут надо, пока не поздно, обращаться в высшую власть, чтоб комиссию для проверки выслали…

XXI // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Федор Лукич каллех пуҫне сулларӗ, ассӑн сывласа илчӗ.

Федор Лукич снова покачал головой и тяжело вздохнул.

XXI // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

— Марфуша, — терӗ Федор Лукич ачашшӑн, — эсӗ арҫын ӗҫне ан хутшӑн-ха…

— Марфуша, ты в мужские дела не вмешивайся…

XXI // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

— Мӗне кирлӗ ку кичем калаҫу, Федор? — хутшӑнчӗ Марфа Семеновна.

— Федор, и к чему завели такой скучный разговор? — вмешалась Марфа Семеновна.

XXI // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

— Алексей, лар, — Федор Лукич Артамашова хӑйпе юнашар лартрӗ.

— Алексей, сядь, — Федор Лукич посадил Артамашова рядом с собой.

XXI // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

— Ҫапла ҫав, эпӗ сан ҫинчен каласшӑн, Алексей Степанович, тата сан ҫинчен, Евсей Гордеич, — ку тӗлте Федор Лукич тутисем кулас килмен ҫӗртен кулнӑ пек чалӑшрӗҫ.

— Да, так вот, я хочу сказать о тебе, Алексей Степанович, и о тебе, Евсей Гордеич, — в этом месте губы Фёдора Лукича искривились, словно ему захотелось рассмеяться на пустом месте.

XXI // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

— Чарӑн-ха, Евсей, — терӗ Федор Лукич.

— Помолчи, Евсей, — сказал Федор Лукич.

XXI // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Манӑн пӗртен-пӗр начальник Федор Лукич пулнӑ, халӗ те ҫавах…

У меня был начальником и остался один Федор Лукич…

XXI // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

— Тӑхта, Евсей Гордеич, — чарчӗ ӑна Федор Лукич, — ӗлӗкхи вӑхӑтсене эсӗ пуҫран кӑларса ывӑт та манса кай, ӑна текех тавӑраймӑн ӗнтӗ.

— Погоди, Евсей Гордеич, — перебил Федор Лукич, — ты прежние времена выбрось из головы и забудь, того уже не воротишь.

XXI // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Федор Лукич калать кӑна — кирек мӗнле ӗҫе те пӗр самант хушшинче тӑватпӑр!

— Сказал Федор Лукич — и в одно мгновение любое задание исполнено!

XXI // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Аялти кӗпе вӗҫҫӗн ҫеҫ юлнӑ Федор Лукич, пукан хыҫне мӑнаҫлӑн таяннӑ та Нарыжнӑя итлесе кулкаласа ларать; те вӑл хӑйӗн палкама юратакан тусне ырлать, те сивлет — ӑнланма хӗн.

А Федор Лукич, и нательной рубашке, откинулся на спинку стула и, слушая Нарыжного, ухмылялся, и нельзя было понять: одобряет или порицает своего словоохотливого друга.

XXI // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Евсей Нарыжный часах ӳсӗрӗлсе кайса, хӑйӗн турилкки ҫине ҫӗрулми иле-иле хучӗ, ҫав самантра вӑл чӑх урине те ҫаклатса илчӗ; вӑл Федор Лукичпа вӑрҫӑ ҫулӗсенчи йывӑр вӑхӑтра та ӗҫлеме ҫӑмӑл пулни ҫинчен хӗрӳллӗн калаҫрӗ; куҫӗсем унӑн пӗрмаях ачашшӑн хупӑна-хупӑна илчӗҫ.

Евсей Нарыжный, быстро захмелев, подбавлял себе в тарелку картошки, зацепив при этом куриную ножку, горячо доказывал, что с Федором Лукичом даже в трудное военное время работать было легко; глаза его все время ласково жмурились.

XXI // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

— Сана, Марфушка, никам та ирӗксӗрлесе ӗнентермест, — терӗ Федор Лукич.

— А тебя, Марфуша, и верить никто не принуждает, — сказал Федор Лукич.

XX // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Чылай ҫула ҫитнӗскер, упӑшки пекех кӑпӑшкаскер, вӑл ҫамрӑкланма хӑтланса ҫӳренӗ, Федор Лукич пек хавшак мар, ҫирӗп сывлӑхлӑ пулнӑ.

Пожилая и такая же, как и муж, рыхлая, она еще молодилась и была, не в пример Федору Лукичу, при здоровье.

XX // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

— Унта, Алексей, чӗрӗ шухӑш йӑлтӑртатать! — Федор Лукич тытӑнчӑклӑн кулса ячӗ.

— Это, Алексей, блестит живая мысль! — Федор Лукич хрипло рассмеялся.

XX // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

— Конюха илтӗм, — ассӑн сывласа каларӗ Федор Лукич.

— Конюхом взял, — тяжко вздохнув сказал Фёдор Лукич.

XX // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

— Мӗншӗн? — Федор Лукич кулса илчӗ.

— А за что? — Федор Лукич усмехнулся.

XX // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Евсей Нарыжный, «Светлый путь» колхоз председателӗ пулнӑскер, — Федор Лукич тути ҫинчи тур паллине ҫиллессӗн турткаларӗ те шухӑша кайрӗ.

Евсей Нарыжный, бывший председатель «Светлого пути», — Федор Лукич пощипал родинку на губе и задумался.

XX // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Федор Лукич ҫурӑмӗпе стена ҫумне таянса, урисене тӑсрӗ.

Федор Лукич сидел, опершись спиной о стенку и вытянув ноги.

XX // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней