Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

пирӗнтен (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Жандармсем пурне те пирӗнтен лайӑхрах пӗлсе тӑнӑ.

Жандармерия знала все лучше нас.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Вӗсем пирӗнтен маларах пырса ҫитнӗ.

Они раньше нас заскочили.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Пирӗн задача пирӗнтен малтан нимӗҫсем унта ҫитиччен Казатин патне чакасси.

Наша задача — успеть отойти к Казатину, пока немцы не добрались туда раньше нас.

Иккӗмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Пирӗнтен те юлӗ.

Еще и другим останется.

Тӑваттӑмӗш курӑну // Арсений Тарасов. Килти архив

Тата йышӑнсам пирӗнтен парне!

И прими от нас подарки!

Юрӑпи // Галина Матвеева. Суслин, Д. Ю. Юрӑпи: этнографи юмахӗ: [кӗҫӗн ҫулхи шкул ачисем валли] / Дмитрий Суслин. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2014. — 64 с.

Кала-ха, Кӗвӗр, эсӗ пирӗнтен хӑшне юрататӑн?

А ну, скажи, Кевер, кого из нас любишь?

Юрӑпи // Галина Матвеева. Суслин, Д. Ю. Юрӑпи: этнографи юмахӗ: [кӗҫӗн ҫулхи шкул ачисем валли] / Дмитрий Суслин. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2014. — 64 с.

Унтан сасартӑк, таҫта Липецк станцинче, старик Яков сывпуллашрӗ те пирӗнтен уйрӑлса юлчӗ.

Но вдруг, где-то на станции Липецк, распрощался и отстал от нас старик Яков.

Параппанҫӑ кун-ҫулӗ // Леонид Агаков. Гайдар, Аркадий Петрович. Параппанҫӑ кун-ҫулӗ: повесть; вырӑсларан Л.Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1957. — 132 с.

— Пӑшисем мӗнле вӗсем? — тесе ыйтрӗ пирӗнтен пӗри.

— Да какие они, лоси-то? — спросил кто-то из нас.

Пӑшисем // Гаврил Молостовкин. Пришвин М.М. Ылтӑн ҫаран: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 200 с. — 85–87 с.

Пуринчен малтан сывал, ку пирӗнтен тармӗ.

Прежде всего выздоравливай, а это от нас не уйдет.

XXIV // Феофан Савиров. Тургенев И.С. Ашшӗсемпе ывӑлӗсем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 206 с.

«Пичче калать: эпир тӗрӗс, тет», — шухӑшларӗ вӑл: «хамӑра хамӑр юратнине сирсе пӑрахсан, мана хама та вӗсем чӑнлӑхран пирӗнтен инҫерех пек туйӑнать, ҫав вӑхӑтрах мана вӗсенче темӗскер, пирӗнте ҫук япала, пирӗнтен лайӑхраххи пур пек туйӑнать…

«Брат говорит, что мы правы, — думал он, — и, отложив всякое самолюбие в сторону, мне самому кажется, что они дальше от истины, нежели мы, а в то же время я чувствую, что за ними есть что-то, чего мы не имеем, какое-то преимущество над нами…

XI // Феофан Савиров. Тургенев И.С. Ашшӗсемпе ывӑлӗсем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 206 с.

Мӗнпе вӑл пирӗнтен питех уйрӑм тӑрать? — чӑтаймасӑр кӑшкӑрса ячӗ Павел Петрович.

И чем он от нас так уж очень отличается? — с нетерпением воскликнул Павел Петрович.

X // Феофан Савиров. Тургенев И.С. Ашшӗсемпе ывӑлӗсем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 206 с.

Ҫамрӑксем чӑнах та пирӗнтен ӑслӑрах пулмалла.

Видно, молодежь, точно, умнее нас.

VI // Феофан Савиров. Тургенев И.С. Ашшӗсемпе ывӑлӗсем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 206 с.

Пирӗнтен инҫех мар.

От нас недалече.

Чӗрӗ вилӗ // Александр Артемьев. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 143–155 с.

— Эсӗ ҫывӑрмастӑн-и-мӗн? — ыйтрӗ унран пиччӗшӗ, анчах хӗр, ӑна пӗр сӑмах та каламасӑр, пирӗнтен чупса иртсе кайрӗ.

— Ты разве не спишь? — спросил ее брат, но она, не ответив ему ни слова, пробежала мимо.

II // Асклида Соколова. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 84–131 с.

Пирӗнтен уйрӑлма ҫав тери ҫӑмӑлччӗ-и сире, усал ача?

И вам так легко было нас покинуть, злой мальчик?

XX // Александр Артемьев. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 3–63 с.

Эпӗ Зинаида ҫине пӑхса илтӗм — ҫак самантра вӑл мана пирӗнтен пуринчен те ҫӳллӗрех пек курӑнчӗ, унӑн шурӑ ҫамкинче, хускалман куҫ харшисенче ӑс та ирӗк ҫиҫсе тӑрать, ҫавӑнпа эпӗ: «Эсӗ ху вӑл королева» тесе шухӑшларӑм.

Я посмотрел на Зинаиду — и в это мгновение она мне показалась настолько выше всех нас, от ее белого лба, от ее недвижных бровей веяло таким светлым умом и такою властию, что я подумал: «Ты сама эта королева!»

XVI // Александр Артемьев. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 3–63 с.

Эпир пурте «Гамлетри» Полоний евӗр, пӗлӗтсем шӑпах ҫав парӑссене аса илтернипе килӗшрӗмӗр, пирӗнтен нихӑшӗ те лайӑхрах танлаштару тупаяс ҫук.

Все мы, как Полоний в «Гамлете», решили, что облака напоминали именно эти паруса и что лучшего сравнения никто из нас не приищет.

XI // Александр Артемьев. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 3–63 с.

— Эппин, кун пирки ҫапла йышӑнтӑмӑр, — терӗ вӑл, кресло ҫине лайӑхрах вырнаҫнӑ май, сигара чӗртсе, — пирӗнтен кашниех хӑйӗн пирвайхи юратӑвӗ ҫинчен каласа парать.

— Итак, это дело решенное, — промолвил он, глубже усаживаясь в кресло и закурив сигару, — каждый из нас обязан рассказать историю своей первой любви.

Пирвайхи юрату // Александр Артемьев. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 3–63 с.

Кун пек ҫуртсенчи ҫын пурнӑҫа илемлетсе тӑракан чыслӑ тасалӑха таптаса тӑкать, ҫут тӗнчери чи чаплӑ япала тата тӗнче илемӗ пулса тӑракан хӗрарӑм хӑйӗн хӗрарӑмлӑхне ҫухатать, арҫынсен сӗмсӗр йӑлипе пурӑнма тытӑнать, пирӗнтен уйрӑлса тӑракан йӑваш та таса чун пулма пӑрахса, йӗрӗнтерекен чун пулса тӑрать.

Тот приют, где человек святотатственно подавил и посмеялся над всем чистым и святым, украшающим жизнь, где женщина, эта красавица мира, венец творения, обратилась в какое-то странное, двусмысленное существо, где она вместе с чистотою души лишилась всего женского и отвратительно присвоила себе ухватки и наглости мужчины и уже перестала быть тем слабым, тем прекрасным и так отличным от нас существом.

Невски проспект // Михаил Рубцов. Николай Гоголь. Повеҫсем; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 3–38 с.

— Халӑхшӑн Чайка кам пулнине нимӗҫсем те пирӗнтен начарах мар ӑнланнине кӑтартать ку, — терӗ Федя.

— Это только доказывает, что немцы не хуже нас понимают, что такое для народа Чайка! — сказал Федя.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней