Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

тытса (тĕпĕ: тыт) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Йован пулштуха тути пӑтне илсе пычӗ те ӑна ҫӑварӗ патӗнче тытса тӑчӗ, анчах ик-виҫӗ пӗчӗк сыпкӑм сыпрӗ те пӗлекен ҫын пек: — Аван! Чӑн-чӑн Жупӑри эрех! — терӗ.

Йован поднес бутылку к губам, потянул и, делая вид, что жадно пьет, сказал с видом знатока: — Хороша! Настоящая жуплянка.

19 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Анчах партизансен тытса хупнӑ связнойӗ, хӑйне четниксен корпусӗн связнойӗ текенскер, ҫакнашкал ҫырнине вуласан, кӑшт тӑрӑхласа кулма ҫеҫ пултарчӗ.

Но сейчас у партизанского связного, который, сидя в тюрьме, выдавал себя за связного командира корпуса четников, эта строка не вызвала ничего, кроме короткой мимолетной усмешки.

19 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

— Татах тепре! — кӑшкӑрчӗ ӑна алран тытса тӑракансенчен пӗри, предохранительне хывнӑ гранатӑна кӗсьерен туртса кӑларса.

— Еще одна! — добавил державший его за руки и извлек из его кармана гранату без запала.

19 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Тӳлесен, вӑл пӗрене ҫине хӑпарчӗ те, шӑчӑран тытса, калакӗсене пӗртикӗссӗн те юлхавлӑн ҫӗклесе антарнипе тӑп-тӑрӑ шыв тумламӗсене йӗри-тавра сирпӗтекен кустӑрма патӗнчен иртсе кайрӗ.

Заплатив, он поднялся на бревно и, придерживаясь рукой за шест, прошел мимо колеса, лопасти которого равномерно и лениво то поднимались, то опускались в воду, роняя дождь прозрачных капель.

19 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Арман сули ҫине пырса ҫапӑнсан, кимӗ, каялла кайса, чӳхенме пуҫларӗ, анчах пралукран тытса чӗркуҫленсе ларнӑ ватӑ мельник арман сули карлӑкӗнчен ярса тытрӗ те Йован еннелле ҫаврӑнса: — Малтан икӗ теҫетке тӳле, унтан вара ҫак пӗрене тӑрӑх арман витӗр тухса, пусмапа ут! — тесе хучӗ.

Лодка ударилась носом о мельницу, подалась назад и закачалась, мельник постарше, стоявший на коленях у руля и державшийся одной рукой за стальной трос, перекинутый через реку, схватился за борт и обернулся к Йовану: — Теперь плати двадцать динаров, а потом иди вон по тому бревну и через мельницу на берег!

19 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Ҫывӑрса каясран хӑраса, вӑл куҫ хупанкисене аллисемпе тытса выртрӗ.

Боясь заснуть, он руками открывал веки.

19 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Кӗҫех Йован пӗр ҫурта ҫитсе кӗчӗ, анчах кил хуҫине икӗ кун каярах тытса хупнӑ иккен.

Но крестьянина, до которого добрался Йован вечером, арестовали два дня назад.

19 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

…Кӑшт вӑхӑт иртсен икӗ пысӑках мар колонна, икӗ еннелле ҫул тытса, январь каҫӗн тӗтреллӗхӗ хупласа илнӗ Кӑйкӑр вӑрманӗнчен тухса кайрӗҫ.

…Вскоре две небольшие колонны двинулись по лесу в разных направлениях, они покидали горы, окутанные вечерним январским туманом.

17 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Автомата хатӗр тытса, Вук Гвозден хыҫҫӑн пырать.

Вскинув автомат, Вук шел следом за Гвозденом.

17 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Ҫӑварна хуп! — кӑшкӑрчӗ ӑна Никола, вара, ӑна ҫанӑран ярса тытса, рете каялла туртрӗ.

Молчи! — прикрикнул Никола и, схватив его за рукав, втащил снова в строй.

17 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Малашне те хӑй шухӑшнех тытса пыни Гвозденпа пӗр шухӑшлӑ пулнине пӗлтерӗччӗ.

Если он и дальше станет настаивать на своем мнении, это будет означать, что он с Гвозденом заодно.

17 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

— Юрать, кала мана, Гвозден: эпир унашкал политикӑна тытса пырас пулсан, пирӗн кӗрешӳпе тата социализмпа мӗн пулнӑ пулӗччӗ?

— Хорошо, Гвозден, но скажи, что было бы с нашей борьбой и социализмом, если бы мы стали вести политику, какую предлагаешь ты?

16 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

— Пичче, пичче, ан тив… — терӗ вӑл аран-аран, тытса хупнӑ кӑсӑя пек чӗтресе.

— Дядя, дядя, не надо… — проговорил он и забился, как пойманная синица.

15 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Сӑрт-тура чуниллисем тӑп-тулли вӗт, тӗтӗме кураҫҫӗ, — кӑшкӑрчӗ аллинче хӑй япалисене тытса ларакан курпунтарах ырхан хӗрарӑм.

В горах полным-полно палачей, ведь они увидят дым, — кричала высохшая сгорбленная женщина, державшая в руках груду каких-то вещей.

15 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Хресченсенчен пӗри пуртӑ ҫӗкленӗ, теприн аллинче — пӑхӑр хуран, виҫҫӗмӗшӗнче — пӑхӑр опрыскиватель (пӑхӑртан тунӑ япаласене нимӗҫсем яланах тытса илеҫҫӗ), тӑваттӑмӗшӗ хулпуҫҫи ҫине ут таврашӗсем ҫакса янӑ; пӗрин умӗнче, юр ҫинче, тӗтӗмпе ӑшаласа типӗтнӗ сало выртать, теприн умӗнче ҫу тултарнӑ бидон ларать, темле яш ача чӗркуҫҫи ҫине Шумадире тӑхӑнакан кӑвак пустав костюмпа праҫникре тӑхӑнмалли хӳхӗм шлепкене хунӑ; платна хӗрарӑм аллинче шурӑ ҫӑм ҫип ҫӑмхи пур; хӗрсем хӑйсен парнисене — кӗпесем, нускисем, кавирсем илсе килнӗ; ача-пӑчасӑр хӗрарӑмсен аллисенче ҫатмасем, ӳкерчӗксемпе илемлетнӗ турилккесем, сӑрпа эрешлентернӗ кӑвак тимӗр чӳлмексемпе кил-ҫуртри ытти япаласем курӑнаҫҫӗ, кунта урамсемпе килкартисенче пеме пуҫласан илсе тухнӑ ал айне, куҫ умне лекнӗ хатӗр-хӗтӗрсемпе ытти вак-тӗвек япаласем выртаҫҫӗ.

Кто держал в руках топор, кто котел, кто аппарат для опрыскивания винограда, эти аппараты немцы обычно отбирали, потому что они были сделаны из меди, у одного через плечо висела сбруя, у другого в ногах лежала солонина, третий стоял с банкой свиного сала, юноша захватил с собой аккуратно сложенную шумадийскую одежду из хорошего светлого сукна и щегольскую шляпу, рослая старуха прижала к полной груди мотки белой пряжи, девушки принесли с собой свое приданое — рубашки, чулки, ковры, бездетные женщины спасали свои сковороды, пестрые тарелки, жестяные кружки с нарисованными на них желтыми грушами и разные домашние вещи, были тут самые различные инструменты, утварь и мелочь, все, что попало под руку, когда в деревне поднялась стрельба.

15 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Ҫӗлӗксӗр, шӑртланса кайнӑ хӗрлӗрех сухаллӑ темле старик, ырхан ӗнине кӑкарнӑ пӑява тытса тӑраканскер, иклетнӗ пек, сасӑсӑр ӗсӗклет.

Старик с непокрытой головой, обросший желтоватой щетиной, держал на веревке тощую корову и, всхлипывая, плакал.

15 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Ҫав вӑхӑтран пуҫласа унӑн ҫитӗнӗвӗсем хуҫалӑха тытса пынӑ вӑхӑтринчен хӑвӑртрах пулса пыра пуҫларӗ.

С тех пор он быстро и легко шел по своему пути все дальше и дальше, гораздо легче и быстрей, чем тогда, когда он поднимал хозяйство.

15 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Ашшӗ-амӑшне ҫамрӑклах ҫухатнӑскер, вӑл тӑватӑ гектар ҫӗрпе юлчӗ, вунсакӑр ҫулта авланчӗ, виҫӗ ача ашшӗ пулса тӑчӗ, хӑйӗн пӗчӗк хуҫалӑхне пӗлсе тытса пырса, темиҫе ҫул хушшинче ялта чи лайӑх та малта пыракан хуҫа пулса тӑчӗ.

Он рано остался без родителей, на четырех гектарах земли, в 1918 году он женился, и у него родилось трое детей, за несколько лет, владея маленькой усадьбой, которую он все время увеличивал и улучшал, он стал одним из самых образцовых и крепких хозяев в деревне.

15 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Татах темиҫе хресчене тытса пырсан, ушкӑн патне нимӗҫсен взвочӗ ҫывхарчӗ.

Немцы пригнали еще несколько схваченных ими крестьян, вослышался мерный звук шагов, и к колонне приблизился взвод.

14 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Чупнӑ чухне фляга уҫӑлса кайнӑ ӗнтӗ!» — шухӑшларӗ те вӑл, флягӑсене тытса пӑхрӗ.

Видно, когда я бежал, — подумал Евта и схватился за фляжки.

14 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней