Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

хунӑ (тĕпĕ: хур) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Хырсем хушшинелле тап! — кӑшкӑрчӗ ун ҫывӑхӗнчен чупса иртнӗ чух хӑраса кайнӑ сӑнлӑ, шурӑ куҫне чарса хунӑ казак.

Езжай в сосны! — крикнул пробегавший мимо казак с испуганным лицом и вытаращенными белесыми глазами.

III // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Дон патӗнче чи юлашкинчен пуҫ хунӑ ҫӗр вунултӑ коммунист пурте Интернационаллӑ ротӑран пулнӑ.

Сто шестнадцать павших последними возле Дона были все коммунисты Интернациональной роты.

II // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Вӑл йӗрсе хунӑ сарӑ шӑлӗсене тертлӗн ҫатӑрласа ҫыртнӑ, мӑйне малалла тӑснӑ.

Желтый навес его зубов был мучительно оскален, шея вытянута.

II // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ҫавӑн пек каласа хунӑ хыҫҫӑн тин вӑл ҫак сӑмахсем Мелеховсем хӑйӗншӗн ют мар, тӑван-хурӑнташсем пек пулса тухнӑ майлӑ пӗлтернине тавҫӑрчӗ те, Степан та ҫапла ӑнланчӗ пуль тесе, аванмарланса кайрӗ.

И, уж после того как ответила, сообразила, что получается так, будто Мелеховы ей не чужие, а свои, и смутилась от того, что и Степан мог так понять ее.

I // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Пӗрремӗш страница тӑрринче «Ҫӗнӗ ҫул ячӗпе сире, юлташсем!» тесе пысӑк саспаллисемпе ҫырса хунӑ.

На первой странице вверху написано большими буквами «С новым годом вам, товарищи!»

Журналистикӑна чунтан парӑннӑ // Николай ЛАРИОНОВ, Алена АЛЕКСЕЕВА. «Сувар», 2010.01.08, 1–2№№(835–836), 5 стр.

Валентин Урташа пӗтӗм чӑваш тӗнчи пӗлсе, юратса тӑнӑ, ӑна халӑх поэчӗ вырӑнне хунӑ», — терӗ Раҫҫей тата Тутарстан Республикин тава тивӗҫлӗ вӗрентекенӗ.

Помоги переводом

Халӑх вӑйӗпе // Елена ХЛЫНОВА. «Сувар», 2010.01.08, 1–2№№(835–836), 4 стр.

Ҫав пӳлӗме темиҫе хут пӳле-пӳле хунӑ пек, икӗ енчен те илемсӗр те хӑрушӑ сӑнсем курӑна-курӑна кайрӗҫ пек: лаша сӑнарли те, мӑйракаллисем те, вӑрӑм хӑлхаллисем те, тата темле мӑнтӑр та питӗ пысӑк пит-куҫли те, сӑмса вырӑнне хӳре ҫакса яни те, — ҫавӑн тата ҫӑварӗнчен икӗ вӑрӑм шӑмӑ тухса тӑнӑ пек — темӗн те пӗр курӑннӑ пек туйӑнчӗ Тёткӑна.

Ей виделось полно чудовищ: из-за перегородок и решеток, которые тянулись по обе стороны комнаты, выглядывали страшные рожи: лошадиные, рогатые, длинноухие и какая-то одна толстая, громадная рожа с хвостом вместо носа и с двумя длинными обглоданными костями, торчащими изо рта.

VII. Ӑнӑҫсӑр ӗҫ // С. Алексеев. Антон Чехов. Каштанка: калав; вырӑсларан С. Алеквеев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 68 с.

Ҫуни, ӳпӗнтерсе хунӑ чашӑк пек, пӗр тӗлӗнмелле пысӑк ҫурт патне ҫитсе чарӑнчӗ.

Сани остановились около большого странного дома, похожего на опрокинутый супник.

VII. Ӑнӑҫсӑр ӗҫ // С. Алексеев. Антон Чехов. Каштанка: калав; вырӑсларан С. Алеквеев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 68 с.

Тётка шкап хыҫне кайса пӑхрӗ, вӑл пытарса хунӑ чӑх урине хуҫи ҫимен иккен; вӑл хӑйӗн вырӑнӗнчех, тусанпа эрешмен карти патӗнчех выртнӑ.

Тетка пошла в гостиную и посмотрела за шкап: хозяин не скушал куриной лапки, она лежала на своем месте, в пыли и паутине.

VI. Канӑҫсӑр каҫ // С. Алексеев. Антон Чехов. Каштанка: калав; вырӑсларан С. Алеквеев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 68 с.

Палламан ҫын ӑна тепӗр сехете яхӑн пушӑпа шартлаттарса, хӑй тавра чуптарчӗ, ҫак вӑхӑтра унӑн пӳлсе хунӑ хӳме пекки урлӑ та, кӑшӑл витӗр те сикмелле пулчӗ, чӗвен тӑрса (хӳри ҫине ларса) урисене сулкаламалла та пулчӗ.

Целый час потом незнакомец гонял его вокруг себя на корде и хлопал бичом, причем гусь должен был прыгать через барьер и сквозь обруч, становиться на дыбы, то есть садиться на хвост и махать лапками.

IV. Тӗлӗнмелле мыскара // С. Алексеев. Антон Чехов. Каштанка: калав; вырӑсларан С. Алеквеев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 68 с.

Лешӗ мӑйне, пуҫне авса хунӑ, ҫунаттисене сарса, чашкӑрса, тӳрех ун патнелле пырать — кӑвак хур!

Пригнув к земле шею и голову, растопырив крылья и шипя, прямо на нее шел серый гусь.

III. Килӗшӳллӗ паллашу // С. Алексеев. Антон Чехов. Каштанка: калав; вырӑсларан С. Алеквеев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 68 с.

Вӑл хӑй хуҫине шӑршӑпа тупасса шаннӑччӗ, тротуара шӑршлама тытӑнчӗ, анчах кӑшт ҫеҫ маларах тахӑш ирсӗрӗ ҫӗнӗ резина калушсемпе иртсе кайнӑ та, ҫав резина шӑрши ытти пӗтӗм шӑрша пӗтерсе хунӑ, тинех нимӗн уйӑрса илме те ҫук.

Каштанка стала обнюхивать тротуар, надеясь найти хозяина по запаху его следов, но раньше какой-то негодяй прошел в новых резиновых калошах, и теперь все тонкие запахи мешались с острою каучуковою вонью, так что ничего нельзя было разобрать.

I. Хӑйне ӑссӑр тыткалани // С. Алексеев. Антон Чехов. Каштанка: калав; вырӑсларан С. Алеквеев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 68 с.

Тӑваттӑмӗш килте ҫемье пуҫӗ пӗрмаях ӗҫсе ӳсӗр ҫӳренӗ, алхаснӑ, арӑмне хӗненӗ, ӑна никам та чарма пултарайман, мӗскӗн хӗрарӑма никам та хӳтӗлемен, Черемшанкӑ парторгӗ Мрыхин вара правленире хӑйӗн пӳлӗмӗнче райкомран килнӗ хутсене майлаштарса ларнӑ, вӗсене папкӑ ӑшне ҫӗле-ҫӗле хунӑ, член укҫи пухнӑ, хӑйне коммунистсем шанса панӑ ӗҫе тӳрӗ кӑмӑлпа пурнӑҫлатӑп тесе шутланӑ.

В четвертой избе глава пьянствовал и дебоширил, избивал жену, и никто не мог остановить его и защитить бедную женщину, а черемшанский парторг Мрыхин сидел в своей комнатушке в правлении, перебирал бумаги, пришедшие из райкома, подшивал их в общую папку, принимал членские взносы и был глубоко убежден, что он добросовестно выполняет возложенные на него коммунистами обязанности.

24 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ман чухлӗ асап курас пулсан, эсӗ ун пек ҫеҫ те мар туса хунӑ пулӑттӑн, тен!

Помучился бы ты с мое, может, и не то бы еще сотворил!

22 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Вӑт вутне хунӑ эсӗ, анчах ташласса сан хӑвӑн тата ман хӗрӗн ташлама тивет, эсӗ ӑна та ҫак ӗҫе тӗртсе кӗртнӗ ҫав.

Вот и развел, только плясать-то тебе самому придется да моей дочери, которую ты в эту музыку втравил.

22 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Плакат ҫине: «Ҫӗр ӗҫленине тата лайӑх пӑхнине юратать!» тесе ҫырса хунӑ.

На плакате было написано: «Земля любит работу и хорошую заботу!»

20 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Пробатов, пальто кӗсйинчен хуҫлатса хунӑ хаҫат туртса кӑларса, ӑна силлесе кӑтартнӑ.

— Пробатов выхватил из кармана пальто сложенную газету и потряс ею.

20 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Анчах хӗрлӗрех тусан ҫинче тӗрмӗшнӗ, мӑлатукпа шакка-шакка кирпӗчсем ҫумӗнчен тӑм катӑкӗсене хӑйпӑтнӑ май вӑл кунта тахҫан кӗрленӗ пурнӑҫа, хӑйӗн мӗн пур ачисене — чӗррисене те, вилнисене те, вӑрҫӑра пуҫне хунӑ чи аслӑ ывӑлне Николая та — пӗрре ҫеҫ аса илмерӗ…

Но пока Корней суетился в красноватой пыли, сбивая молотком с кирпичей куски затвердевшего раствора, он не раз возвращался мыслями к той жизни, что когда-то шумела здесь, вспоминая всех своих детей — и живых, и тех, кто умер, и сложившего на войне голову старшего сына, первенца Николая…

20 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Пӳртри япаласем тахҫантанпах асра юлнӑ, анчах тӗлӗнмелле — вӗсем пурте; мачча пӗрени ҫине ҫапса хунӑ тимӗр ункӑ та (ун ҫинче тахҫан Корней ачасене сиктерсе ҫывӑрттарнӑ сӑпка ҫакӑнса тӑнӑ), алӑк патӗнчи пӗрене ҫине ӗмӗрлӗхех ҫапса хунӑ тутӑхнӑ ҫекӗл те (ӑна тахҫанах, Корнейӑн хӑйӗн лаша пулнӑ чухнех ҫапнӑ, ҫекӗлӗ ҫине хӗлле лаша таврашӗ ҫакнӑ) мачча ҫинчи тусан витӗр курӑнакан краҫҫын лампи ҫунса хуратнӑ ҫаврашка та; кӗтесри тахҫан сенкер сӑрӑпа сӑрланӑ, халӗ сӑрӗ сӗвӗнсе пӗте пуҫланӑ ҫӳлӗк те (юлашки ҫулсенче ывӑлӗсемпе хӗрӗсем, турӑшсене илсе, унта хӑйсен кӗнекисемпе тетрачӗсене хунӑ) — ҫаксем пур-те куҫа ҫӗнӗлле курӑнаҫҫӗ.

Было удивительно, что все открывалось будто заново, хотя хранилось в памяти давным-давно, — и ввинченное в потолочную балку железное кольцо, на котором когда-то висела детская люлька, баюкавшая его ребятишек, и ржавый крюк, навечно вбитый в стену около порога еще в ту далекую пору, когда у Корнея была своя лошадь и на крюк зимой вешали сбрую, и проступивший даже сквозь пыль на потолке обгорелый кружок от керосиновой лампы, и облезлая, когда-то крашенная голубой краской полка в углу, куда в последние годы, сняв иконы, сыновья и дочери складывали свои учебники и тетради…

20 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Анохин кӗрсен, пурте чӗмсӗррӗн ун еннелле ҫаврӑнчӗҫ, чӗмсӗррӗн сывлӑх сунчӗҫ, хӑйӗн умне сарса хунӑ хутсем ҫине пӑхса ларакан Коробин пуҫне те ҫӗклесе пӑхмарӗ.

Когда Анохин вошел, все молча обернулись к нему, молча ответили на приветствие, и лишь один Коробин, глядя в разложенные перед ним бумаги, не поднял головы.

15 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней