Поиск

Шырав ĕçĕ:

вӑхӑтра (тĕпĕ: вӑхӑт) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Анчах вӑл ҫав вӑхӑтра хӑй часах Хусана каясси ҫинчен каларӗ, мӗнле кӗнекесем илсе килмелли ҫинчен ыйтрӗ.
А он уже говорил, что скоро поедет в Казань, спрашивая, какие книги привезти.

Манӑн университетсем // Леонид Агаков. Горький М. Манӑн университетсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1948. — 138 с.

Анчах ҫав вӑхӑтра тутарсем ҫинчен никам та калаҫман-ха, сад хуҫисене организацилесси ҫинчен калаҫнӑ.
А о татарах никто не говорил, говорили в это время об организации артели садовладельцев.

Эпир кухньӑран патак илтӗмӗр, урайне ларса пӗр-пӗрне ура тупанӗсенчен тапса лартӑмӑр та, нумайччен пӗр-пӗрине урайӗнчен тӑратма тӑрӑшрӑмӑр, Хохол ҫав вӑхӑтра кула-кула пире хистесе тӑчӗ:
Взяли из кухни палку, сели на пол и, упёршись друг другу ступнями в ступни ног, долго старались поднять друг друга с пола, а Хохол, ухмыляясь, подзадоривал нас:

Вӗсем тарӑхмасӑр-тумасӑрах тавлашаҫҫӗ, ҫав вӑхӑтра Ромаҫ мана каласа пырать:
Они беззлобно спорят, а Ромась говорит мне:

Ҫав вӑхӑтра студентсен пӑлхавӗсем тапранма пуҫларӗҫ, — вӗсен тӗп шухӑшне эпӗ ӑнланмарӑм, сӑлтавӗсене пӗлеймерӗм.
Начинались студенческие волнения, смысл их был не понятен мне, мотивы — не ясны.

Каҫхине ултӑ сехетрен пуҫласа тепӗр кунне кӑнтӑрла ҫитиччен тенӗ пекех ӗҫленипе, кӑнтӑрла эпӗ ҫывӑраттӑм, вулама ӗҫ хушшинче кӑна, пӗр чуста ҫӑрса лартса тепри йӳҫессе кӗтнӗ вӑхӑтра тата ҫӑкӑра кӑмакана хывнӑ хушӑра ҫеҫ, вулама пултарнӑ.
Работая от шести часов вечера почти до полудня, днем я спал, и мог читать только между работой, замесив тесто, ожидая, когда закиснет другое, и посадив хлеб в печь.

Вара Бехтеров, хӑйне сухалӗнчен турткаласа, чирлӗ ҫынпа хисеплӗн калаҫнӑ вӑхӑтра эпӗ ывҫӑ тупанӗпе хамӑн пите шӑлкаласа тӑтӑм, — ӑна вӗри тусанпа пӗҫертнӗ пек туйӑнчӗ.
И все время, пока Бехтерев, дергая себя за бороду, почтительно беседовал с больным, я тихонько ладонью гладил лицо свое, как будто обожженное горячей пылью.

Анчах кайранхи вӑхӑтра та эпӗ пурӑнӑҫӑн нимӗнле сӑлтав-тӗллевӗ те ҫукки, ӗҫ усӑсӑр пулни ҫинчен калаҫнисене пӗрре кӑна мар илтнӗ, — вӗсене нимӗне вӗренмен, ним пӗлмен странниксем, килсӗр ҫапкаланчӑксем, «толстовецсем» тата питех те пысӑк культурӑллӑ ҫынсем калатчӗҫ.
Но впоследствии я неоднократно слышал речи о бессмыслии жизни и бесполезности труда, — их говорили безграмотные странники, бездомные бродяги, «толстовцы» и высоко-культурные люди.

Ҫав вӑхӑтра, хӑйӗн типнӗ аллине хӗвне чиксе, Андрей Деренков пырса кӗчӗ; вӑл йӑмӑкне ҫемҫе ҫӳҫӗнчен шӑлкаласа илчӗ, унтан вӗсене арпаштарса ячӗ те, манран эпӗ мӗнле ӗҫ шырани ҫинчен ыйтма тытӑнчӗ.
Пришел Андрей Деренков, сунув за пазуху свою сухую руку, молча погладил сестру по мягким волосам, растрепал их и стал спрашивать — какую работу я ищу?

Юлашки вӑхӑтра эпӗ вӑл ырӑ карчӑкран уйрӑларах панӑччӗ, ӑна курасса та сайра кураттӑмччӗ.
За последнее время я отошёл от милой старухи и даже редко видел её.

Биологи урокӗ пынӑ вӑхӑтра чӗрчун кантӑка чупса пырса ватнӑ та класа кӗрсе тӑнӑ.
Во время урока биологии животное с разбега разбило стекло и ворвалось в класс.

Канадӑри шкулта пӗр пӑши биологи урокне ирӗксӗр вӗҫленӗ // Аҫтахар Плотников. https://chuvash.org/news/30167.html

Эпӗ ҫав вӑхӑтра яла кайса килем.
Я в деревню схожу.

Ҫирӗм тӑваттӑмӗш сыпӑк // Иван Васильев. Рысс Е. Хӗрача ашшӗне шырать: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 140 с.

Ҫав вӑхӑтра нимӗҫсем те ҫине тӑрсах сире шырама пикенчӗҫ.
А в это время и гитлеровцы взялись энергично за дело.

Тупӑсенчен персе янӑ вӑхӑтра эсӗ ӑна вуласа тухма пултаратӑн.
При вспышках довольно светло — ты сумеешь прочесть.

Ҫирӗм виҫҫӗмӗш сыпӑк // Иван Васильев. Рысс Е. Хӗрача ашшӗне шырать: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 140 с.

Ҫулӑм йӑлтӑртатнӑ вӑхӑтра Коля вӗсен хура мӗлкисене пит аванах курнӑ.
При вспышках Коля видел совсем ясно чёрные их силуэты.

Ҫав вӑхӑтра сасартӑк тупӑсенчен пеме пуҫланӑ.
И вдруг ударила артиллерия.

Анчах ҫын ҫав вӑхӑтра ерипен, йӑпшӑнса йывӑҫ вулли хыҫӗнчен тухнӑ та, кӑшт сас-хура илтсенех пытанма хатӗрленсе, йӗри-тавра пӑхса ҫаврӑннӑ.
Но человек в это время вышел из-за ствола, медленно, осторожно, как будто готовясь при малейшей тревоге спрятаться снова. Он оглядел лес.

Ҫирӗммӗш сыпӑк // Иван Васильев. Рысс Е. Хӗрача ашшӗне шырать: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 140 с.

Ашшӗпе ывӑлӗ пӗр-пӗр пысӑк ыйтӑва сӳтсе явнӑ вӑхӑтра, сӑмахран, укҫа пӗтнӗ пирки йывӑрлӑхран мӗнле майпа ҫаврӑнса тухасси ҫинчен калаҫнӑ чухне е Алексеевсен асламӑшӗ хӑйне чиртен сыватнӑ ятпа тавтуса илсе килнӗ чӑхха илме юрать-и, юрамасть-и, — ун ҫинчен сӳтсе-явнӑ чухне — хӗрринчен пӑхакана икӗ ҫитӗннӗ ҫын — ӗҫри икӗ юлташ канашланӑ пекех туйӑннӑ.
Когда отец и сын обсуждали какой-нибудь серьёзный вопрос — например, как обойтись без денег или можно ли принять у бабушки Алексеевой курицу, которую она принесла в благодарность за лечение, — со стороны казалось, что беседуют двое мужчин, двое товарищей по работе.

Вунтӑххӑрмӗш сыпӑк // Иван Васильев. Рысс Е. Хӗрача ашшӗне шырать: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 140 с.

Фельдшер аттисене тӑхӑннӑ вӑхӑтра ун ҫине хаяррӑн пӑхса: — Халех выртнӑ пултӑр, ҫывӑр! — тенӗ.
Фельдшер, натягивая сапоги, сердито посмотрел на него и сказал: — Сейчас же спать!

Вунсаккӑрмӗш сыпӑк // Иван Васильев. Рысс Е. Хӗрача ашшӗне шырать: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 140 с.

Вӑхӑтра леҫсе памасан, ҫийӗнчех хӑйсем вӗҫтерсе ҫитеҫҫӗ.
Не доставлю — сразу за мной приедут.

Вунҫиччӗмӗш сыпӑк // Иван Васильев. Рысс Е. Хӗрача ашшӗне шырать: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 140 с.

Страницы:

Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

Сайт:

Статистика