Поиск

Шырав ĕçĕ:

тытса (тĕпĕ: тыт) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Карло ӑна хӳререн тытса аран-аран сцена патӗнчен туртса илчӗ.
Папе Карло с трудом удалось оттащить его за хвост от сцены.

Вӑрттӑн алӑк хыҫӗнче вӗсем мӗн тупрӗҫ // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Вӗсен хыҫӗнчен ачасен тусӗ, ӑслӑ та ырӑ кӑмӑллӑ слон хӳрипе сулласа иртсе кайрӗ, — вӑл хӑйӗн хӳри ҫинче сойӑран тунӑ конфет тытса пырать.
Потом шёл слон, друг детей, — умный, добродушный, — помахивая хоботом, в котором держал соевую конфету.

Карло ашшӗ тытса пыракан ҫурта ҫутти сарӑлса кайрӗ.
Огонёк свечи, которую держал папа Карло, стал жёлтым.

Карло ҫурта татӑкӗ тытса пычӗ.
Папа Карло держал огарок свечи.

Дуремар хӑйӗн симӗс пальтовӗн аркисене пуҫтарса тытса, сӑрт ҫинчен аялалла мӑкӑртатса анса кайрӗ:
Дуремар подобрал полы зелёного пальто и полез с косогора вниз, повторяя:

Буратино Карло ашшӗпе, Мальвинӑпа, Пьеропа тата Артемонпа пӗрле килне тавӑрӑнать // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

— Синьор, Карабас Барабас, пире мӗскӗнсене вунӑ ылтӑн укҫа парсан, эпир ҫак вырӑнтан сикмесӗрех сирӗн алла путсӗр Буратинона тытса паратпӑр, — терӗ.
— Синьор Карабас Барабас подарит нам на бедность десять золотых монет, и мы отдадим вам в руки негодяя Буратино, не сходя с этого места.

Буратино ылтӑн ҫӑраҫҫи вӑрттӑнлӑхне пӗлет // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

— Юрӗ, яр вӑл ачасене, — терӗ Карабас Барабас, хӑйӗн калама ҫук пысӑк ура тупанӗсене вут патнелле тытса ларса.
— Ладно, посылай ребят, — сказал Карабас Барабас, подставляя к огню огромные подошвы.

Мальвина тутисене тӑп тытса нимӗн шарламасӑр ларатчӗ.
Мальвина всё это время молчала, поджав губы.

Ҫӗр шӑтӑкӗнче // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Буратино Мальвинӑн кивӗ кӗписене бинт валли чӗрет, Пьеро вӗсене тытса тӑрать, Мальвина Артемонӑн суранӗсене ҫыхать.
Буратино рвал Мальвинину старую рубашку на бинты, Пьеро их держал, Мальвина перевязывала лапы.

Шапасем геройла вилӗмпе вилме хатӗр икӗ хурӑн пуҫлӑ ҫӗлене хатӗрлесе тытса тӑраҫҫӗ.
Жабы держали наготове двух ужей, готовых умереть геройской смертью.

Вӑрман хӗрринче питех те хӑрушӑ ҫапӑҫу пулчӗ // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Мальвина Буратино ҫапла маттурӑн хушнине илтнӗ хыҫҫӑнах Артемон ҫинчен сиксе анчӗ те, кӗпи аркисене пуҫтарса тытса, кӳлӗ патнелле чупрӗ.
Мальвина, едва только услышала это мужественное распоряжение, соскочила с Артемона и, подобрав платье, побежала к озеру.

Синьор Карабас Барабас икӗ полици-йытӑна тытса тӑрать.
Синьор Карабас держал на привязи двух полицейских собак.

Лайӑх шухӑшсем ҫинчен шухӑшлас вырӑнне пуҫне ухмах сӑвӑсем тултарса хунӑ Пьеро хыҫалтан, йыта хӳринчен тытса утать.
И позади Пьеро, начинённый вместо здравого смысла глупыми стихами.

Буратинопа Пьеро Мальвина патне килеҫҫӗ, анчах вӗсен ҫавӑнтах Мальвинӑпа тата Артемон йытӑпа пӗрле унтан тармалла пулать // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Пьерона йытӑ хӳринчен тытса пыма хушрӗ.
Пьеро он велел держаться за собачий хвост.

Вӑл хӑйӗн лайӑх аллипе питҫӑмартисене тытса тайӑнса ларчӗ те, илемлӗ куҫӗсемпе кушак пуҫӗ пек пӗлӗт ҫинелле пӑхрӗ.
Хорошенькой рукой она подпёрла щёку и подняла хорошенькие глаза к облаку, похожему на кошачью голову.

Пӗр аллинче вӑл шурӑ тӑмран тунӑ кофейник, тепӗр аллинче печенипе тултарнӑ карҫинка тытса тухрӗ.
В одной руке она держала фарфоровый кофейник, в другой — корзиночку с печеньем.

Эпӗ унӑн хӑлхисенчен лайӑх тытса лартӑм та, эпир тӗттӗм ҫӗрте хирсем, виноградниксем, пахчасем урлӑ вӗҫтертӗмӗр.
Но я крепко держал его за уши, и мы поскакали в темноте через поля, виноградники, огороды.

Пьеро хӑй мулкач ҫине утланса ларса, Ухмахсен Ҫӗршывне мӗнле пырса кӗни ҫинчен каласа кӑтартать // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

— Сирӗн вараланчӑк лачакари мӗн пур сӗлӗхсене тытса пӗтериччен ҫаплах ӗҫлетӗп… — терӗм.
— Покуда не выловлю всех пиявок в вашей грязной луже…

«Эпӗ Ухмахсен Хули патӗнче, пӗр вараланчӑк кӳлӗре сӗлӗхсене тытса ларатӑп.
«Я ловил пиявок в одном грязном пруду около Города Дураков.

Вӑл Ухмахсен Хулинче полицейски-йытӑсене тара тытса, мана чӗрӗллех ярса илме сӑмах панӑ, — тет.
Он нанял в Городе Дураков полицейских собак и поклялся схватить меня живым или мёртвым.

Буратино Ухмахсен Ҫӗршывӗнчен тарать те, инкек-синкек тӗлӗшпе, хӑйӗн юлташне тӗл пулать // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Страницы:

Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

Сайт:

Статистика