Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

ӳкет (тĕпĕ: ӳк) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Манька каллех нӑйкӑшма пуҫласшӑнччӗ, анчах чарӑнчӗ, витререн пысӑк улма илчӗ те питӗ ӑста шуратма тытӑнчӗ, ҫӳхе те вӑрӑм хупӑ, спираль пек явӑнса, урайне ӳкет.

Манька хотела было снова поканючить, но потом раздумала, взяла из ведра большую картошину и стала ее чистить так ловко, что тонкая, длинная кожура свивалась спиралью и пружинила, раскачиваясь в воздухе.

Шавлӑ халӑх // Тани Юн. Карнаухова И. В. Туслӑ ачасем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 256 с.

— Ну, мӗн эс, мӗн эс! — хӑраса ӳкет Галина Владимировна.

— Ну, что ты, что ты! — пугается Галина Владимировна.

Тунсӑхлама вӑхӑт ҫук // Тани Юн. Карнаухова И. В. Туслӑ ачасем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 256 с.

— Вӑл, инке, питӗ шыҫмак, ҫитменнине тата вырӑнта лара-тӑра пӗлмест: валашкаран ялан тухса ӳкет, кайран ман шывне пуҫтармалла пулать.

— Да она, тетенька, больно толста и увертлива: из корыта каждый раз вывалится, а мне потом воду собирать.

Пысӑк ҫемьен пӗчӗк хуҫи // Тани Юн. Карнаухова И. В. Туслӑ ачасем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 256 с.

Сӑмса тутрисем ҫума тытӑнсан, супӑнь кӑпӑкӗ пур еннелле те сирпӗнсе урайне ӳкет, табуретка ҫинче ларакан таз ҫав тери сиккелет.

Если станет стирать платочки, то мыльная пена летит во все стороны и белыми пятнами покрывает пол, а таз так и прыгает на табуретке.

Ҫулла Ленӑпа Чижик // Тани Юн. Карнаухова И. В. Туслӑ ачасем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 256 с.

Урайне ӳкнӗ хӗвел татӑкӗн ҫути ещӗксенчен тунӑ стенасем ҫине, хӑмасемпе ҫивитти тимӗрӗ ҫине шупка кайӑкланса ӳкет.

Отсветы солнечного пятна на полу падали тусклыми бликами на стену из ящиков, на доски и на железо крыши.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Никифор Ваҫанкка, Алексей Этмен, Илле Тукташ. Алексеев, М. А. Большевиксем: роман / вырӑсларан Н. Ваҫанкка, А. Этмен, И. Тукташ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгиз, 1936. — 242 с.

Тӗллӗн-тӗллӗн ҫеҫ карнӑ чӳречесенчен шупкарах сарӑ ҫутӑ ӳкет.

Кое-где, в занавешенных окнах еще теплились желтые огни.

Пӗрремӗш сыпӑк // Никифор Ваҫанкка, Алексей Этмен, Илле Тукташ. Алексеев, М. А. Большевиксем: роман / вырӑсларан Н. Ваҫанкка, А. Этмен, И. Тукташ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгиз, 1936. — 242 с.

Хӑмӑшӗ чӳхенет, ҫапкаланать, ҫӗре ҫитех авӑнса ӳкет.

Камыш шатался, мотался, до земля сгибался.

Хӑмӑшпа ҫу йывӑҫҫи // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Кунӑн пӗр пӑрҫи тухать те ӳкет.

Выскочила одна горошинка.

Упӑтепе пӑрҫа // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Ҫӑварӗнчи ашӗ тухать ӳкет.

Мясо упало.

Ҫӑханпа тилӗ // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Вӗсене курсан, вӑл пит савӑнса ӳкет, хӑй шухӑшлать: «Ӗнтӗ эпӗ кунпа пайтахчен тутӑ пулӑп, анчах пурне те пӗрре ҫисех пӗтерес мар-ха, пӗчӗккӗн-пӗчӗккӗн ҫиес, нимӗн те сая ан кайтӑр: малтан хытӑраххине ҫиес, кайран ҫемҫине, тутлӑраххине ҫийӗп», — тет.

Волк обрадовался и подумал: «Теперь я буду долго сыт; только я не стану есть всего вдруг, а буду есть понемногу, чтобы ничего не пропало: сперва съем что пожестче, а потом закушу тем, что помягче и послаще».

Кашкӑрпа ҫӗмӗрен // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Хай ашак йывӑра тӳсеймесӗр ӳкет те вилет.

Осел упал от натуги и умер.

Ашакпа лаша // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Строгонов шухӑшланӑ: «Ку ӗҫ мана хаклине хакла ӳкет те, ҫапах та Ермака мӗн кирлине пурне те парас; кунтах юлсан, вӗсем мана ҫука ертӗҫ», — тенӗ.

Строгонов думает: «Хоть и дорого мне станет, а надо дать ему всего, а то здесь останутся — разорят меня».

Ермак // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Шӑши шыва ӳкет.

Мышь упала в воду.

Шӑширен пулнӑ хӗр // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Унччен те пулмасть, суккӑрри йӑран ҫине такӑнса та ӳкет.

Слепой спотыкнулся на межу и упал.

Суккӑрпа хӑлхасӑр // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Вара ҫав ҫумӑр пӗлӗтӗнчен шыв, ҫумӑр пулса, ҫӗр ҫине ӳкет.

Из туч вода падает на землю.

Тинӗсри шыв ӑҫта каять? // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Нӳрлӗ сывлӑшри пӑс та, кӑшт сивӗнсенех, шыв тумламӗ пулса, ҫӗр ҫине ӳкет.

В сыром воздухе пар, лишь чуть остыв, превращается в каплю и спадает на землю.

Чӳрече тарланипе сывлӑм ӳкни // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Хӑш чухне каҫ ӑшӑ пулсан та, сывлӑм вӑйлӑ ӳкет.

Тоже иногда ночь теплая, а большая роса.

Чӳрече тарланипе сывлӑм ӳкни // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Каҫ пулса сулхӑнлатсан, ҫӗр ҫинчи сывлӑш та сивӗнет; вара сывлӑшри пӑс тумла пулса ҫӗр ҫине ӳкет.

Как остынет земля ночью, над ней воздух остынет, и из холодного воздуха выходят пары каплями и садятся на землю.

Чӳрече тарланипе сывлӑм ӳкни // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Сывлӑм та ҫавӑн майлах ӳкет.

От этого же бывает роса.

Чӳрече тарланипе сывлӑм ӳкни // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Тискер кайӑк ман ҫине сиксе ӳкет.

Зверь бросается на меня!

Саккӑрмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней