Поиск

Шырав ĕçĕ:

вӑрҫа (тĕпĕ: вӑрҫ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Ӑна, кивӗ пӳртренех юлнӑскере, вӑрҫа тухса кайичченех ашшӗ ӑсталаса хӑварнӑ ятне усранӑ та усранӑ.
Ее, оставшуюся в старом доме, хранили, как память об отце, смастерившем ее еще до ухода на войну.

1 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

Мӗнле амӑш хапӑл ан тутӑр ун пек вӑрҫа?
Какая мать не благословит такой войны?

«Тӗп пултӑр вӑрҫӑ!» // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Владимир Ильич сирӗнпе, хӑйпе пӗр шухӑшлӑ ҫынсемпе пӗрле, халӗ вӑрҫа хирӗҫ вӑрҫа пуҫлани ҫинчен пӗлтерчӗ.
Владимир Ильич вместе с вами, своими единомышленниками, объявил сейчас войну войне.

Чуна ҫӳҫентерекен шӑплӑхра хаяррӑн шаккать вӑл, ҫӗр ҫинчи пӗтӗм усал ҫынсене хӑваласа ярасшӑн тейӗн: Грушӑна упӑшкасӑр хӑваракансене те, ҫамрӑк каччӑсене вӑрҫа яракансене те, ҫынран чи хаклине — ирӗке туртса илекенсене те.
Страшно стучит в напряженной тишине, словно хочет разогнать всех татей на земле — и тех, кто отнял у Груши мужа, и тех, кто посылает на войну молодых парней, и тех, кто отнимает у людей самое дорогое — свободу.

«Уйӑхлӑ каҫ» соната // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Халӗ амӑшӗ сакӑрвунӑ ҫулта мар пулсан, вӑл та вӑрҫа хирӗҫ хӑйӗн ҫилӗллӗ сӑмахне каланӑ пулӗччӗ.
Если бы ей было не восемьдесят лет, она, мать, тоже сумела бы сказать свое гневное слово против войны.

Хӑйӗн ачисем унӑн пурте вӑрҫа хирӗҫ ҫӗкленчӗҫ: Володя та, Аня та, Митя та, Маняша та.
Против войны восстали все ее дети: и Володя, и Аня, и Митя, и Маняша.

— Испание вӑрҫа кайма-и? — васкаса ыйтрӗ Хӗрен Хӗлипӗ.
— На войну в Испанию? — быстро спросил Филька Сыч.

Вунҫиччӗмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Тен, ман анне те вӑрҫа кайнӑ пуль! — тет Лида мӑнкӑмӑллӑн.
Может, даже моя мама пошла! — с гордостью говорит Лида.

44 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

— Ман атте те вӑрҫа кайнӑ пуль ӗнтӗ халь, анне килте пӗчченех юлнӑ пуль? — тет Нюра сасартӑк.
— А мой папа, наверно, на войну ушел, а мама одна осталась, — говорит вдруг Нюра.

— Кӗрнек йӗкӗтсем… вӑрҫа кайма вӑхӑт пирӗн!
— Здоровые парни… нам воевать пора!

26 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Япони вӑрҫа хатӗрленнӗ.
Япония готовилась к войне.

Маньчжури сопкисем ҫинче // Н. Ятманов. Дмитриев, Н. П. Тӑван ҫӗршывӑн чысӗ: халӑх геройӗсем ҫинчен ҫырнӑ калавсем / вырӑсларан Н. Ятманов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1942. — 126 с. — 111–125 с.

Вӗсене вӑл император Николай Павлович хушнипе нимӗн те хатӗрленмен Россия вӑрҫа кӗрсе кайни ҫинчен ҫырса пӗлтернӗ.
Он писал им о том, как по прихоти императора Николая Павловича неподготовленная Россия была втянута в войну.

Виҫҫӗмӗш бастион // Н. Ятманов. Дмитриев, Н. П. Тӑван ҫӗршывӑн чысӗ: халӑх геройӗсем ҫинчен ҫырнӑ калавсем / вырӑсларан Н. Ятманов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1942. — 126 с. — 95–110 с.

— Кама вӑрҫа ямаллине пӗлмен ҫав!
— От не знали, кого на войну послать!

19 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

— Ман пек пӗчӗк ачасене вӑрҫа илеҫҫӗ-и?
— А таких, как я, хлопчиков на войну берут?

18 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Хӑлха патӗнчех палланӑ сасӑ: — Мӗн пирки шухӑша кайрӑн, Демьян? Часах ак вӑрҫа каятпӑр вӗт, — тенӗ.
Над ухом знакомый голос: — О чем, Демьян, размечтался? Скоро на войну пойдем.

Салтак чапӗ // Н. Ятманов. Дмитриев, Н. П. Тӑван ҫӗршывӑн чысӗ: халӑх геройӗсем ҫинчен ҫырнӑ калавсем / вырӑсларан Н. Ятманов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1942. — 126 с. — 76–94 с.

— Вӑрҫа грексем пирки каймалла теҫҫӗ.
— А воевать пойдем, говорят, за греков.

Вӑрҫа Англи пуҫарса ячӗ.
Войну возбудила Англия.

Староста арӑмӗ Василиса // Н. Ятманов. Дмитриев, Н. П. Тӑван ҫӗршывӑн чысӗ: халӑх геройӗсем ҫинчен ҫырнӑ калавсем / вырӑсларан Н. Ятманов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1942. — 126 с. — 52–75 с.

Ку вӑрҫа эпир интересленсе кайсах пӑхса тӑтӑмӑр.
Мы с интересом наблюдали эту борьбу.

Пыл хурчӗсемпе кӑткӑсем // Александр Галкин. Арсеньев В.К. Тайгари тӗлпулусем: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 178 с. — 33–35 с.

Вӑрҫӑ — виле шӑршиллӗ аскӑн ҫил-тӑвӑл, вӑрҫа — уксах-чӑлах купи, виле тӑвӗ.
Могила безмерная вглубь и вширь, голод, грязь, тифы и вши.

Тӗп пултӑр // Стихван Шавли. Маяковский В.В. Пӗтӗм сасӑпа: сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 158 с. — 54–57 с.

Хӑш-хӑш поэт паян та-ха тӑкман кивелнӗ йӑптӑха, — вӑл чӑхӑмҫӑ кӗсре хурми ташлать, юрлать хӑйне курми: «Хитре ҫынсем хитре тумпа вӑрҫа утаҫ гитарӑпа…»
Кое-кто и сегодня мерином сивым подвирает, закусив поэтические удила́: «Красивые, во всем красивом, они несли свои тела…»

Страницы:

Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

Сайт:

Статистика