Поиск
Шырав ĕçĕ:
Иртен пуҫласа каҫченех хула тӑрӑх ҫӳрет мӗскӗн: ӑҫта та пулин ачине тӗл пулаймӑп-ши, тет.С утра начала бродить по городу в надежде где-нибудь увидеть сына.
Саккӑрмӗш сыпӑк // Тани Юн, Иоаким Максимов-Кошкинский. Козлов, Иван Андреевич. Крымра вӑрттӑн ӗҫлени / [Тани Юн, И. Максимов-Кошкинский куҫ.]. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1954. — 352 с.
Долетова хӑйӗн ачине вӗсене парса хӑварасран хӑраса, Семирханов арӑмӗ пӳртрен тухса тарнӑ.Испугавшись, что Долетова будет, чего доброго, навязывать ей ребенка, Семирханова убежала.
Саккӑрмӗш сыпӑк // Тани Юн, Иоаким Максимов-Кошкинский. Козлов, Иван Андреевич. Крымра вӑрттӑн ӗҫлени / [Тани Юн, И. Максимов-Кошкинский куҫ.]. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1954. — 352 с.
Амӑшӗ каялла илет те ачине пытарать.
Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Тани Юн, Иоаким Максимов-Кошкинский. Козлов, Иван Андреевич. Крымра вӑрттӑн ӗҫлени / [Тани Юн, И. Максимов-Кошкинский куҫ.]. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1954. — 352 с.
Аллисемпе вӑл чӗнтӗрлӗ шурӑ утиялпа чӗркенӗ чӗчӗ ачине чӑмӑртанӑ.В ее объятиях — аккуратно завернутый в белое кружевное одеяло грудной младенец.
Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Тани Юн, Иоаким Максимов-Кошкинский. Козлов, Иван Андреевич. Крымра вӑрттӑн ӗҫлени / [Тани Юн, И. Максимов-Кошкинский куҫ.]. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1954. — 352 с.
Унтан ачине йӑпатакан хӗрарӑм сассипе сӑпка чӗриклетни илтӗнчӗ.Потом стал слышен женский голос, убаюкивающий ребенка и мерный скрип люльки.
Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Никифор Ваҫанкка, Алексей Этмен, Илле Тукташ. Алексеев, М. А. Большевиксем: роман / вырӑсларан Н. Ваҫанкка, А. Этмен, И. Тукташ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгиз, 1936. — 242 с.
Кашни амӑшех ачине илме пырсан: — Тавтапуҫ, хӗрӗмсем! — тет чун-чӗререн.И каждая мать, подходя за своим, говорит сердечно: — Спасибо вам, девочки!
Шавлӑ халӑх // Тани Юн. Карнаухова И. В. Туслӑ ачасем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 256 с.
Юман нимӗн те чӗнмест, вӑл хӑй ачине йӗкелтен шӑтса тухса ӳсме анчах хушать.Дуб ничего не ответил, а велел расти своему сынку из желудя.
Юманпа шӗшкӗ // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.
Хай карчӑк каллех ачине йӑпата пуҫлать: «Ан йӗр, ак килтӗр-ха кашкӑр! Эпир ӑна ҫавӑнтах персе вӗлерӗпӗр», — тет.Старуха опять приговаривает: — Не плачь, дитятко; не отдам тебя волку; только приди волк, убьем его.
Кашкӑрпа карчӑк // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.
Карчӑк ачине калана: «Асту, йӗме чарӑнмасан, эпӗ сана кашкӑра парса ярӑп», — тенӗ.И старуха говорит: — Не перестанешь плакать, я тебя волку отдам.
Кашкӑрпа карчӑк // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.
Хӑй кайнӑ чухне хуҫи ачине, Жилин ан тартӑр тесе, астума хушса хӑварнӑ, куҫран ҫухатма хушман.А когда хозяин уезжал, он приказал малому за Жилиным ходить, с глаз его не спускать.
4 // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.
Утнӑ майпа ҫанҫурӑмне чӗтреткелесе, авӑнкаласа пынӑ, шакла пуҫлӑ ачине ҫавӑтнӑ, ачи кӗпе вӗҫҫӗн анчах пулнӑ.Идет, в спине подрагивает, перегибается, а за руку татарчонка ведет бритого, в одной рубашке.
2 // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.
Амӑшӗ: «Эпир ахаль чухӑн пурӑнатпӑр, ҫын ачине епле тӑрантарса пурӑнӑпӑр. Ак ялти ятлӑ ҫынсене кайса калас, ан тив, ӑна пирӗн патӑртан илсе кайччӑр», — тенӗ.
Вӑрттӑн пырса пӑрахнӑ ача // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.
Слон ачасем ҫине пӑхнӑ та, аслӑ ачине хобочӗпе ҫӗклесе илсе, хӑйӗн ӗнси ҫине лартнӑ.Слон посмотрел на детей, взял хоботом старшего, потихоньку поднял и посадил его себе на шею.
Слон // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.
Ачине вӗсем йӑваласа ӑшӑтнӑ.
Сан-Готард тӑвӗ ҫинчи йытӑсем // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.
Амӑшӗ ӑна хай сисмесӗрех аллине ҫӗклесе илчӗ те, Негоро ҫывӑхрах ун ачине туртса илесшӗн тӑнӑ пек, кӑкӑрӗ ҫумне ывӑлне хытӑ-хытӑ пӑчӑртарӗ.
Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.
Вӑл негр ачине йӑтса пырать.
Саккӑрмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.
Хӑш-пӗр ҫӗрте утнӑ ҫӗртех — пӗр алӑра кӑкӑр ачине ӗмӗртекен, теприне тепӗр алӑра йӑтса пыракан мӗскӗн хӗрарӑмсем курӑнаҫҫӗ.
Саккӑрмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.
— Сана ҫӑмӑлтарах-и, ачам? — ыйтрӗ Уэлдон миссис, чирлӗ ачине чӗри ҫумне пӑчӑртаса.— Тебе лучше, дорогой? — спросила миссис Уэлдон, прижимая больного ребенка к сердцу.
Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.
Лӑплан, — ушкӑнран пӑрма хӑтланса, ачине чаршав патнелле сулӑнтарать Хвеччис.Успокойся, — стараясь оттеснить от парней, Хвечис тянет сына к занавеске.
2 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.
Амӑшӗ те, ҫаврака чӳречерен пуҫне кӑларса, хӑйӗн ачине хавхалантарать.И скворчиха, высунув голову в круглое окошечко, подбадривала свое детище.
Анне патне канма // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.