Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

ҫулласа (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Мӗн ҫитӗ: акӑ — каҫпала ремонтра ӗҫлекенсен баракне каятӑн та, унта виҫӗ тенкӗпе тем тӗрлӗ хитре хӗр тупатӑн, чӗлхӳпе ҫулласа илӗн.

Куда лучше, пойдешь вечерком в ремонтные бараки и за трешку такую красавицу выберешь, что язычком оближешься.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

— Эпӗ те, — терӗ Владик, хӑй типсе кайнӑ тутисене ҫулласа илчӗ.

— И я тоже, — Владик облизал пересохшие губы.

Вӑрҫӑ секречӗ // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Гайдар, Аркадий Петрович. Вӑрҫӑ секречӗ: [повеҫ] / А. П. Гайдар. — Шупашкар: Чӑвашсен патшалӑх издательстви, 1936. — 175 с.

Эпӗ тутасене ҫулласа илтӗм те хулпуҫҫине ҫӑмӑл ҫивитти айӗнчен хуллен кӑна кӑлартӑм.

Я облизал губы и тихонько высвободил плечо из-под легкого покрывала.

Параппанҫӑ кун-ҫулӗ // Леонид Агаков. Гайдар, Аркадий Петрович. Параппанҫӑ кун-ҫулӗ: повесть; вырӑсларан Л.Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1957. — 132 с.

Тетка урине ҫулласа илнӗ те, вӑл мӗншӗн пынине ыйтмасӑрах, хуллен те тӗрлӗ саспа ӳлесе янӑ.

Тетка лизнула ему лапу и, не спрашивая, зачем он пришел, завыла тихо и на разные голоса.

VI. Канӑҫсӑр каҫ // Николай Пиктемир. Антон Чехов. Каштанка: калав; вырӑсларан Н. Пиктемир куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1941. — 48 с.

Палламан ҫын чӗререн, ӑшшӑн калаҫнине туйсан, Каштанка унӑн аллинчен чӗлхипе ҫулласа илнӗ те татах хӗрхенмеллерех йынӑшса янӑ.

Уловив в голосе незнакомца теплую, душевную нотку, Каштанка лизнула ему руку и заскулила еще жалостнее.

II. Темӗнле палламан ҫын // Николай Пиктемир. Антон Чехов. Каштанка: калав; вырӑсларан Н. Пиктемир куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1941. — 48 с.

Григорий, чӗлхине йывӑррӑн хускатса, ҫунса кайнӑ тута хӗррисене ҫулласа илчӗ, ҫӑвара хӑй пӗлекен таварсӑр тутӑллӑ ҫӑра сивӗ шӗвек юхса аннине туйрӗ.

Григорий, еле шевеля языком, облизал спекшиеся губы, почувствовал, как в рот ему льется густая, со знакомым пресным привкусом, холодная жидкость.

XXVII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Пӗр эрне хушшинче сотньӑри вунпӗр казака ӗне ҫулласа кайрӗ тейӗн!

За неделю в сотне одиннадцать казаков будто корова языком слизнула!

XXV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Наталья тӑна кӗчӗ, куҫне уҫрӗ, типшӗрсе сарӑхнӑ тути хӗррисене чӗлхе вӗҫӗпе ҫулласа илсе, шыв ыйтрӗ.

Наталья пришла в себя, открыла глаза, кончиком языка облизала сухие, обескровленные, желтые губы, попросила пить.

XVI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Алла варалас килмест… — пӳлӗнчӗклӗн сывлӑш ҫавӑрса тата типсе кайнӑ тутине ҫулласа хӑйӑлтатрӗ Андреянов.

— Рук не хочу марать… — отдышавшись и облизав пересохшие губы, хрипло сказал он.

XV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Вут-ҫулӑм пӗрре ҫӳлелле ҫӗкленет, Донӑн вӗтӗ хумлӑн чӳхенсе юхакан шарлакне йӑлкӑштарса чӗнтӗрлет, е чакать, ҫурт-йӗрсене ӗмӗтсӗррӗн ҫулласа, хӗвеланӑҫнелле хумлӑн-хумлӑн авӑнса шӑвать.

Огонь то вздымался так, что отблески его мережили текучую быстрину Дона, то ниспадал, клонился на запад, с жадностью пожирая строения.

LXV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Григорий каҫхи апат ҫисе кашӑкне сӗтел ҫине хучӗ, шерпет шывӗпе йӗпеннӗ мӑйӑхне ҫулласа илсе ывӑҫ тупанӗпе шӑлчӗ.

Григорий кончил вечерять, он только что положил ложку, обсосал и вытер ладонью смоченные взваром усы.

L // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Григорий ӑшри вӗри сывлӑш хумӗ пырса ҫапнипе типнӗ тутине ҫулласа илчӗ, куҫне тӳпе тӑрӑх шутарса ҫӳлелле пӑхрӗ.

Григорий облизал спекшиеся от внутреннего жара губы, повел глазами по небу.

L // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Кӑвак акшар чулӗсене тӑранма пӗлми ҫулласа, чӑнкӑ ҫыран ҫумӗнче хум ҫатӑлтатрӗ.

Ненасытно облизывая голубые меловые плиты, билась у обрыва волна.

L // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Хыттӑн мекеклетсе, путек кӗрӗк ҫинчен урайне сикрӗ те, Григорий патне пырса, кӑштӑрка та ӑшӑ пӗчӗк чӗлхипе вӑрахчен унӑн аллине ҫулласа тӑчӗ.

Пронзительно мекекекнув, козленок скакнул с шубы, потом подошел и долго лизал руку Григория крохотным шершавым и теплым язычком.

XXXVIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Дон ҫинчи юра ҫил ҫулласа кайнӑ, пӑрӗ шӑвать.

Снег по Дону посогнало ветром, сколизь.

XIX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Пур ҫӗрте те ҫил урлӑ-пирлӗ ҫулласа пӗтернӗ ҫара шурӑ тӳремлӗх тӑсӑлать.

Кругом, наперекрест, прилизанная ветрами, белая голая равнина.

XIX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

— Халӗ аминь кала Дон ҫарне! — терӗ вӑл, хырнӑ тута хӗрринчи тар пӗрчисене хӗрлӗ шӗвӗр чӗлхипе ҫулласа илсе.

— Теперь аминь Донской армии! — говорил он, слизывая пот с бритой губы острым и красным языком.

X // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Аксинья пӳлӗмне кӗрсе сӗтелӗн икӗ енӗпе хире-хирӗҫ вырнаҫса ларсанах Аксинья, типсе кайнӑ тутине ҫулласа илсе, йынӑшнӑ пек сасӑпа ыйтрӗ:

Как только вошли в Аксиньину комнату и присели, разделенные столиком, Аксинья, облизывая ссохшиеся губы, со стоном спросила:

VII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Вӑл епресе тӑракан чарӑлчӑк хырӑмне юнпа тата ҫӗрпе вараланнӑ аллипе хуллен пусса тытрӗ, тути ҫинчи шупка хӗрлӗ тара ҫулласа илсе, шӑппӑн каларӗ:

Он бережно прижимал к разверстому животу запачканные кровью и землей ладони, говорил, слизывая с губ розовый пот:

V // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Хӳтлӗх картисен ишӗле-ишӗле аннӑ шӗтӗрнекӗсем тӗлӗнче ҫил ҫулласа хытарнӑ юр кӗрчӗсем палӑраҫҫӗ.

Над полуразрушенным частоколом щитов виднелись прилизанные ветром, затвердевшие сугробы.

X // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней