Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

кӑпӑк сăмах пирĕн базăра пур.
кӑпӑк (тĕпĕ: кӑпӑк) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ҫав хушӑра хӗвел тӗтреллӗ пӗлӗт капкӑнӗнчен тинех шӑтарса тухрӗ: янкӑр ҫутӑ; ҫиҫкӗнчӗк тинӗсре кӑпӑк ҫаврӑнать-вӗрет.

Меж тем солнце пробилось наконец сквозь туманные облачные пласты; по яркому морю кружилась пена.

XIII сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 7–227 с.

Манӑн лаша кӑпӑк ӑшӗнче; пӗлетӗр-и, манӑн самаях ҫул ҫӳреме тиврӗ.

Моя лошадь в мыле, мне, знаете ли, пришлось-таки порядком попутешествовать.

VIII // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 319–383 с.

Ҫапах та ҫав вӑхӑтра шухӑшӑмсем шӑпах ҫакнашкал сӑмахсемпе сӑнарланнӑ тени ӳстерсе калани пулӗччӗ, — ун чухне эпӗ мӑн ҫынсен ҫирӗпленнӗ ӑсталӑхӗнчен чылай аякра тӑнӑ, кӑпӑк пек мӗлтлетекен сӑнарсене сӑмахсен картине кӗртсе лартасси хӑвӑрт пурнӑҫланакан ӗҫ мар.

Не надо, однако, думать, что мысли мои в то время выразились такими словами, — я был тогда еще далек от привычного искусства взрослых людей, — обводить чертой слова мелькающие, как пена, образы.

XVI // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.

Тӑрӑ кӑпӑк кӑларса-шавласа кранран шыв юхать.

Вода шумно текла из крана, взбивая прозрачную пену.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 314–319 с.

Сӑрӑ кӑпӑк чашлатса, пӑсланса-пашлатса кӑмрӑк ҫине тӑкӑнать.

Серая пена заструилась в огонь, чадя и всхлюпывая на угольях.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 360–374 с.

Нимӗн ҫырма та, пичетлеме те чарман чухне ансатти, ҫӑмӑлли, кӑпӑк ҫиеле тухрӗҫ темелле-ши…

Сейчас, когда нет никаких запретов писать и печатать, на поверхность вылезает простое, легкое, котрое я бы сравнил с пеной…

Александр Грин тата паянхи ӑру // Арсений Тарасов. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 5–9 с.

Тӑвӑллӑ ҫӗрле, тӗттӗмлӗх шуйттанӗ татса-ҫурса тӑкнӑ хумсене урса кайса ҫӗкле-ҫӗкле, ҫӑварӗнчен кӑпӑк кӑларса ывӑтнӑ чух, почта пӑрахучӗн бортӗнчен Кастро матрос ӳкрӗ.

В бурную ночь, когда дьявол тьмы, взбесившись, приподнимал истерзанные волны, целуя их с пеной у рта, за борт почтового парохода упал матрос Кастро.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 285–292 с.

Аян куҫӗсене каллех ҫиҫӗмӗн сивӗ вучӗ алчӑратса ячӗ; вӗсене уҫрӗ те — самантлӑх ҫутӑпа ялкӑшакан, тӗттӗмре туллашакан, шыв ахрачӗпе, кӑпӑк аскӑнлӑхӗпе талккӑшпех тулса ларнӑ пыра курчӗ.

Снова холодный огонь молний зажмурил глаза Аяна; открыв их, он видел еще в беснующейся темноте залитый мгновенным светом пролив, превращенный в сплошную оргию пены и водяных пропастей.

VIII // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.

Хӳри хыҫӗнче кӑпӑк, тӳрӗ йӗр — клипер хӑвӑртлӑхӗ хушӑнчӗ.

Пенистая, ровная линия тянулась за кормой — клипер взял ход.

IV. «Гарнаш, Автан урамӗ» // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 91–116 с.

Карап хӑватлӑн куҫнӑ май кӑпӑк ҫунаттисем чӗтренеҫҫӗ; хӗр ура ҫине ҫӗкленчӗ, аллине кӑкӑрӗ ҫумне тытса чӑмӑртарӗ, анчах ҫуттӑн тӗлӗнтермӗш вӑййи вӗттӗн-вӗттӗн чӳхенсе ҫухалчӗ ӗнтӗ: хӗвел тухрӗ те — ирӗн ҫап-ҫутӑ туллилӗхӗ ыйхӑллӑ ҫӗр ҫинче халиччен карӑнса, ачашланса выртнӑ мӗн пур япала пӗркенчӗкӗсене сире-сире ывӑтрӗ.

Крылья пены трепетали под мощным напором его киля; уже встав, девушка прижала руки к груди, как чудная игра света перешла в зыбь; взошло солнце, и яркая полнота утра сдернула покровы с всего, что еще нежилось, потягиваясь на сонной земле.

IV. Пӗр кун маларах // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 9–90 с.

Сӗм хура инҫете юр пек шурӑ чӗтревлӗ тӗс ӳкнӗ ӗнтӗ; кӑпӑк йӑлтӑртатать; акӑ ылтӑн ҫип варринче темӗн хӗп-хӗрлӗскер ҫурӑлса кайрӗ те — океан тӑрӑх Ассоль урисем еннелле вӗтӗ-вӗтӗ чӗтренчӗк йӑмӑх хӗрлӗ хум ывтӑнчӗ.

На черной дали легла уже трепетная снежная белизна; пена блестела, и багровый разрыв, вспыхнув средь золотой нити, бросил по океану, к ногам Ассоль, алую рябь.

IV. Пӗр кун маларах // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 9–90 с.

Грэй карапӗн — «Вӑрттӑнлӑхӑн» — хӳрипе ывӑтӑнса пыракан кӑпӑк юххи океан урлӑ шуррӑн йӗрленсе каҫрӗ те Лисри каҫхи ҫутӑ йӑлтӑртатӑвӗнче сӳнчӗ.

Струя пены, отбрасываемая кормой корабля Грэя «Секрет», прошла через океан белой чертой и погасла в блеске вечерних огней Лисса.

III. Шурӑмпуҫ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 9–90 с.

Унта хыҫалалла кӑпӑк сирпӗте-сирпӗте карапсем куҫаҫҫӗ.

Там, сея за кормой пену, двигались корабли.

II. Грэй // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 9–90 с.

Сывлӑша кӑпӑк вӗҫет.

Пена неслась в воздух.

II. Грэй // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 9–90 с.

Хум айккинчен кӑпӑк юхать.

Струи пены стекали по его склону.

II. Грэй // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 9–90 с.

Грэй Везувий евӗр кӗрлесе вӗрекен пысӑк кастрюль ӑшне тӗсемелӗхех ӳссе ҫитеймен-ха, ҫапах ӑна ыттисенчен ытларах хисеплет; икӗ тарҫӑ кастрюле куҫарнине вӑл ҫав хатӗр хумханса пӑхса тӑрать; ҫавӑн чухне плита ҫине тӗтӗмлӗ кӑпӑк чӳхенсе тӑкӑнать, пӗтӗм кухня хумлӑн-хумлӑн чашлатса хӑпаракан пӑспа тулса ларать.

Грэй не был еще так высок, чтобы взглянуть в самую большую кастрюлю, бурлившую подобно Везувию, но чувствовал к ней особенное почтение; он с трепетом смотрел, как ее ворочают две служанки; на плиту выплескивалась тогда дымная пена, и пар, поднимаясь с зашумевшей плиты, волнами наполнял кухню.

II. Грэй // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 9–90 с.

Чернушка, чӑнах та, кӑпӑк кӑларса выртать.

Чернушка действительно лежал с пеной изо рта.

Аня… Анечка… Анна // Улькка Эльмен. Эльмен У. Ма инҫе-ши ҫӑлтӑрӑм?.. Повеҫсем, калав. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви. 2001 — 207 с. — 3–67 c.

Лере ав Ленӑн Чернушки чирлесе ӳкнӗ, ҫӑварӗнчен кӑпӑк кӑларать.

А там Чернушка у Лены заболела, изо рта пена идет.

Аня… Анечка… Анна // Улькка Эльмен. Эльмен У. Ма инҫе-ши ҫӑлтӑрӑм?.. Повеҫсем, калав. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви. 2001 — 207 с. — 3–67 c.

Вӗсенчен хӑшне-пӗрне персе ӳкереҫҫӗ, хӑшӗсем, шап-шур кӑпӑк пулнӑ учӗсене ҫавӑрса, каялла вӗҫтереҫҫӗ.

Одних сбили, другие ушли на взмыленных конях.

6 // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Толстой, А.Н. Ҫӑкӑр: Царицына оборонӑлани: повесть. — Шупашкар: ЧАССР государство издательстви, 1941. — 244 с.

Учӗсене хӑвӑрт чарса тӑратрӗҫ, — лашасен хартлатакан сӑмсисенчен вут ҫине кӑпӑк вӗҫсе ӳкет.

Сразу осадили, — с фыркающих лошадиных морд полетела пена в огонь.

5 // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Толстой, А.Н. Ҫӑкӑр: Царицына оборонӑлани: повесть. — Шупашкар: ЧАССР государство издательстви, 1941. — 244 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней