Корпус чувашского языка

Зорька вӗрни сулахай енчен илтӗнчӗ.

Тоненький лай Зорьки подвигался влево.

Тытӑҫу // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 73–85 с.

«Зорька пӗччен ҫӗнтереймест пулас. Тискер кайӑк тарать» — шухӑшларӗ пушӑ чӗлпӗре тытса тӑракан Смирька.

Стоя с пустым поводком в руках, Смирька соображал: «Видно, одной Зорьке не справиться. Уходит зверь».

Тытӑҫу // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 73–85 с.

Акӑ Зорька татах вӗрсе ячӗ.

Но Зорька опять залилась.

Тытӑҫу // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 73–85 с.

Зорька ӑна часах йывӑҫ ҫине хӑваласа хӑпартать.

Зорька живо его посадит на дерево.

Йӗр тӑрӑх // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 73–85 с.

Ҫӗнӗ йӗр тӑрӑх ӑна Зорька часах тупать.

По свежему следу Зорька разом его найдет.

Йӗр тӑрӑх // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 73–85 с.

Смирька патне Зорька чупса ҫитсе ун ҫине сикрӗ, ӑна сӑмсаран ҫуласа илчӗ.

К Смирьке подбежала Зорька, вскинулась ему на грудь, лизнула в нос.

Йӗр тӑрӑх // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 73–85 с.

Хӑй ҫук чухне вӑрҫрӗҫ ӗнтӗ ӑна: Сысой Сысоич ҫав вӑхӑтра хӑйӗн Зорька ятлӑ йыттипе кунӗпех вӑрманта ҫӳрерӗ.

Заглазно ругали: весь тот день Сысой Сысоич пропадал где-то в лесу с лайкой своей Зорькой.

Хӑрасси ӳссех пырать // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 73–85 с.