Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

Ҫӗре (тĕпĕ: ҫӗр) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Нихӑҫан ҫӗре кӗмесле, пӑрҫа пек хытӑччӗ, кермен ҫурт-йӗр ҫавӑрса лартма хапсӑнатчӗ.

Скупа была до самой смерти, словно с собой все унести собиралась, вот и дом этот, она надумала построить.

2 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

Хвеччис та, Дина ҫумне сӑвӑс пекех лат ҫыпҫӑнса ларса ӑна хӑй епле качча тухнисем-мӗнсем ҫинчен илемлӗ халап каласа кӑтартаканскер, хӗрӗн ташлама кӑмӑлӗ ҫуккине кура (Турчӑка Кули шавланӑ хушӑра чее хӗрарӑм Динӑна шала, чаршав хыҫне, илсе кӗме ӑс ҫитерчӗ), урӑм-сурӑм яш-кӗрӗме каялла, сикки сикнӗ ҫӗре, хӳтерсех кӑларса ячӗ:

Хвечис увлекла девушку в другую комнату, усадила на пышно взбитую кровать, включила телевизор, кто-то попытался пролезть в дверь, но Хвечис решительно выдворила пьяных парней:

2 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

Хайхи лешсем, ҫутӑ кӗртекенсем, ӗҫ пӗтерсе урӑх ҫӗре ӑсансан, тепӗр сакӑр уйӑхран ытларахран, Турчӑкасен, пӗрлешнӗренпе пилӗк ҫул латлӑ пурӑнса та тӗлленменскерсен, ывӑл ача лапах тӗнчене килет.

Давно уже разъехались монтеры, закончив работу, а у Кочергиных, у которых до того пять лет не было детей, родился сын.

2 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

Куҫӗ пекех йӑм-хураскерне, ӑна пӗр ҫӗре, ӗнсе хыҫне, пуҫтарса ҫыхнӑ.

Как и глаза, черные, они были собраны в пучок на затылке.

1 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

Штыка ҫӗре тирӗнтересчӗ те, унпа пӗрле пӗр пируса туртса: вӑрҫӑ пӗтрӗ, тесе каласчӗ.

Воткнуть штык в землю, раскурить вместе одну закрутку и сказать: конец войне.

«Тӗп пултӑр вӑрҫӑ!» // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Мария Александровна тумтирсем ҫакнӑ ҫӗре пырать.

Мария Александровна подходит к вешалке.

«Уйӑхлӑ каҫ» соната // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Кунта Мария Александровнӑна лайӑх, ӑшшӑн кӗтсе илчӗҫ, ҫак пӳлӗмре темӗн чухлӗ кулӑ ҫуталчӗ; акӑ хӗр тӑрать юнашар, хӑйӗн амӑшне питӗ тунсӑхласа ҫитнӗ пулмалла вӑл, Мария Александровна ҫумне тачӑ юнашать, хӑйӗн ҫӳҫӗнчен табак шӑрши кӗрет, Маняша ҫӳҫӗнчен те, вӑл хула хӗррине, рабочисем пурӑнакан ҫӗре, кайса килсен, ҫавӑн пек шӑршӑ кӗрекен пулатчӗ.

Здесь встретили ее хорошо, тепло, и столько улыбок засветилось в этой комнате; и вот девушка рядом, наверно, стосковалась по своей матери, что так прильнула к ней, и от ее волос пахнет табаком, как от волос Маняши, когда она возвращается с рабочей окраины.

Реферат // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Ҫакна ӑнланаймасӑр, Мария Александровна кресло ҫинчен тӑчӗ, чӗркуҫҫине витнӗ плед ҫӗре шуса анчӗ.

Мария Александровна, все еще недоумевая, поднялась с кресла, плед соскользнул с колен и свалился на пол.

Хаклӑ япала // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Пур ҫӗре те Мария Александровна хӑй хыҫҫӑн чечексемпе улма-ҫырла йывӑҫҫисем лартса хӑварать.

Повсюду Мария Александровна оставляла после себя цветы и фруктовые деревья.

Анне патне канма // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Марк Тимофеевич чертеж туса пӗтернӗ ҫӗре антресольти пӳлӗме ирхи хӗвел пайӑркисем кӗчӗҫ.

Марк Тимофеевич закончил чертеж, когда утренние лучи солнца заглянули в комнату на антресолях.

Кӑвайтсем // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Икӗ амӑшӗ те хӑйсен ачисемпе пӗрле ссылка кайма шутларӗҫ; Мария Александровна Елизавета Васильевнӑна хӑйӗн пысӑк опычӗпе паллаштарчӗ: тӗрме хуралҫисен тимлӗхне улталаса шифрлӑ хута мӗнле памаллине, кӗнекере условнӑй паллӑсене тата пытарса ҫырнине мӗнле тупмаллине вӗрентрӗ, Елизавета Васильевнӑна хӑйӗн хӗрӗ валли «Мюллер гимнастикине» илсе килме сӗнчӗ, сывлӑха упраса хӑварас тесен, камерӑра пин утӑм тумалла тата ҫӗр хутчен ҫӗре ҫити авӑнса илмелле терӗ.

Обе матери решили ехать в ссылку вместе со своими детьми; Мария Александровна делилась с Елизаветой Васильевной своим богатым опытом — и как обмануть бдительность тюремщиков и передать зашифрованную записку, и как обнаружить в книге условные знаки и тайнопись, — советовала, чтобы Елизавета Васильевна передала дочери «Гимнастику Мюллера», и что для сохранения здоровья необходимо делать тысячу шагов по камере и по сто низких поклонов.

«Питех те кирлӗ» // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

— Владимир Ильич кашни ир, кашни каҫ гимнастика тӑвать, ҫӗре ҫити ҫӗр хут пуҫ таять, камера тӑрӑх пин утӑм тӑвать.

— Владимир Ильич каждое утро и вечер занимается гимнастикой, делает по сто земных поклонов, вышагивает по камере тысячу шагов.

«Питех те кирлӗ» // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Шел те, вӑл ҫул ҫинчи инкеке пула ҫамрӑклах ҫӗре кӗчӗ.

К сожалению, он рано погиб.

Ӑста спортсмена хатӗрлеме вунӑ ҫул кирлӗ // Хыпар. «Хыпар», 72-73 №№, 2020 ҫулхи утӑ уйӑхӗн 3-мӗшӗ, 9 стр.

Хура платье тӑхӑннӑ Мария Александровна хӑй ачисенчен пӗчӗккӗ пек курӑнать — Саша ҫӗре кӗнӗренпе пилӗк эрне хушши ӗнтӗ вӑл хуйхӑпа типет.

Мария Александровна в черном платье казалась меньше своих детей — так истаяла она за эти пять недель со дня гибели Саши.

Ҫурт сутни // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Чӗмпӗр мещенӗсем уҫса пӑрахнӑ хапхаран кӗреҫҫӗ, пур ҫӗре те сӗкӗнеҫҫӗ, япаласене тыта-тыта пӑхаҫҫӗ, килти ӑпӑр-тапӑра йӳнӗ хакпах туянаҫҫӗ.

Симбирские обыватели заходят в раскрытые настежь ворота, оглядывают, ощупывают вещи, покупают по дешевке домашнюю утварь.

Ҫурт сутни // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Акӑ, самолетӑн хӳрипе кустӑрмисем ҫӗре тӗкӗнчӗҫ — ку ӗнтӗ юлашки дюйм пулнӑ.

Но вот хвост и колеса коснулись земли — это был последний дюйм.

Юлашки дюйм // Тӑван Атӑл. Джеймс Олдридж. Юлашки дюйм. — Тӑван Атӑл, 1961, 6№, 79–89 с.

Вӑл Дэвие: «Вӑхӑт! Вӑхӑт! Вӑхӑт!», — тесе кӑшкӑрма тӑчӗ, ҫапах та ытла хыта хӑранипе сас та кӑлараймарӗ; анчах чӑн юлашки, вилӗм ҫитсе килнӗ самантра вӑл самолет сӑмси кӑштах ҫӗкленнине туйрӗ, ӗҫлеме чарӑнма ӗлкӗреймен мотор хыттӑн кӗрленине илтрӗ, кустӑрмисемпе ҫӗре тӗкӗннӗ самолет ҫӳлелле ҫемҫен сиксе илнине туйрӗ, унтан вара ним шухӑшлаймасӑр кӗтме тытӑнчӗ.

Он силился крикнуть: «Пора! Пора! Пора!» — но страх был слишком велик; в последний, смертный миг, который снова вернул его в забытье, он ощутил, как слегка приподнялся нос самолета, услышал громкий рев еще не заглохшего мотора, почувствовал, как, ударившись о землю колесами, самолет мягко подскочил в воздух, и настало томительное ожидание.

Юлашки дюйм // Тӑван Атӑл. Джеймс Олдридж. Юлашки дюйм. — Тӑван Атӑл, 1961, 6№, 79–89 с.

Ҫӗре лариччен пӗр минут юлчӗ.

Оставалась минута до посадки.

Юлашки дюйм // Тӑван Атӑл. Джеймс Олдридж. Юлашки дюйм. — Тӑван Атӑл, 1961, 6№, 79–89 с.

Самолета сывлӑша ҫӗклесе ӑна тытса пырасси ытла йывӑрах мар, ӑна ҫӗре лартасси — питӗ кӑткӑс япала!

Поднять самолет в воздух и вести его не так трудно, посадить же на землю — вот задача!

Юлашки дюйм // Тӑван Атӑл. Джеймс Олдридж. Юлашки дюйм. — Тӑван Атӑл, 1961, 6№, 79–89 с.

Анчах Дэви ҫӗре лармалли вӑхӑт ҫитсен аяла анса каллех ҫил ӑшне лекме хӑрарӗ.

Но Дэви боялся снизиться и снова попасть в ветер, когда дойдет до посадки.

Юлашки дюйм // Тӑван Атӑл. Джеймс Олдридж. Юлашки дюйм. — Тӑван Атӑл, 1961, 6№, 79–89 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней