Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

юра сăмах пирĕн базăра пур.
юра (тĕпĕ: юра) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Кофта тӑхӑннӑ хӗрарӑм кӗскен кӑна кӑшкӑрса ячӗ те — юра юнӗпе вараласа ҫӗре ӳкрӗ.

Женщина в кофточке коротко вскрикнула и упала, пятная кровью снег.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

аврипе ҫуна пуҫӗнчи юра тасата пуҫларӗ Семен.

произнес Семен и начал счищать кнутовищем с передка саней снег.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Сӑмсипе юра тӗккелерӗ те ним те пулман пек анасласа илчӗ.

Потыкалась носом в снег, фыркнула и равнодушно зевнула.

Хӑрасси ӳссех пырать // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 73–85 с.

Кунта, хыр айӗнче, Смирька ҫакна курчӗ те: юра таптаса пӗтернӗ, юн тумламӗсем, ҫӑмламас тир татӑкӗ, Шарикӗн ҫыртса татнӑ ури выртать.

Тут, под самой сосной, Смирька это и увидел: снег примят, на нем кровь, клочья кудлатой шерсти, и откушенная Шарикова лапка.

Хӑрасси ӑҫтан пуҫланса кайнӑ // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 73–85 с.

Сысой Сысоич пуртине пиҫиххи хушшине хӗстерчӗ, ҫӗлӗкӗ ҫинчи юра силлесе (акӑ ҫур сехет те ҫитет вӑйлӑ юр ҫӑва пуҫлани) тӑхӑнчӗ те калать:

А Сысой Сысоич топор за пояс заткнул, шапку от снега оббил — снег уж с полчаса как опять повалил — и говорит:

Смирька ерӗҫмест // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 73–85 с.

Сивӗ те ҫемҫе юра чакаласа вӑл ҫаран ҫине тухрӗ.

Он разрыл холодный рыхлый снег и вышел на луг.

Юр та ыйхӑ // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 45–72 с.

Такам юра чӑштӑртаттарса ун патнелле ҫывхарнине илтрӗ.

И слышит охотник: шуршит кто-то по снегу, подходит к нему.

Икӗ сунарҫӑ ҫинчен // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 28–31 с.

Тепӗр утӑм турӑм та, сасартӑк, юр ҫӗкленчӗ, темӗн хураскер, шавлӑн, хытӑ юра ҫӗмӗрсе шӑтӑкран тухрӗ.

Ещё шаг — и вдруг снежный взрыв, что-то чёрное в нём с шумом и треском вырывается из лунки.

Йӑвари ӑсансем // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 3–16 с.

Таптанма ӗлкӗреймен кӗрпеклӗ юр ҫинче ут чӗрнисенчен ҫавракарах йӑшӑк йӗрсем юлаҫҫӗ, ӗнерхи ӑшӑ ҫанталӑк юра лаптӑкӑн-лаптӑкӑн ҫисе кайнӑ вырӑнсенче вара хӑй ҫумне хутланса выртнӑ пӗлтӗрхи вилӗ курӑклӑ ҫара ҫӗр ут чӗрнисем айӗнче кӑшт кӑна пута-пута анать, янӑравсӑр сасӑпа кӑчӑрт-кӑчӑрт туса пырать.

На зернистой снежной целине копыта лошадей оставляли неясные, осыпающиеся, круглые отпечатки, а там, где вчерашняя оттепель съела снег, голая земля с приникшей к ней мертвой прошлогодней травой лишь слегка вминалась под копытами и, продавливаясь, глухо гудела.

XII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Ҫумӑр пулсан — юлашки юра ирӗлтерсе пӑрахать.

— Ежели дождь пройдет — последний снежок смоет.

XI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Лаша тарпа тата ҫӗрлехи нӳрӗкпе йӗпеннӗ ӑмрипе Григорие ҫурӑмӗнчен пырса таклаттарчӗ, чӗрнисемпе ун урисем патӗнчех сӗлкӗшлӗ юра чӑвӑш-чавӑш чапӑштаттарса ӑсрӗ.

Лошадиная влажная от пота и ночной сырости грудь толкнула Григория в спину, возле ног его конское копыто с чавканьем продавило талый снег.

XI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Йӗри-тавра юра чакаласа пӗтернӗ.

Помоги переводом

Пысӑк хыпар // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 29–33 с.

Куратри, епле юра таптаса пусарнӑ.

Помоги переводом

Пысӑк хыпар // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 29–33 с.

Гриша тунката ҫинчи юра ҫаннипе сӑтӑрса тӑкрӗ те хӗвӗнчен хут татӑкӗпе кӑранташ туртса кӑларчӗ.

Помоги переводом

Пысӑк хыпар // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 29–33 с.

Связной юра чавкаларӗ те кӗрт ӑшне таҫта шала анса тӑчӗ, ҫӳлте ӗнтӗ унӑн тутӑрӗпе кӑвак куҫӗ ҫеҫ тӑрса юлчӗ.

Помоги переводом

Пысӑк хыпар // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 29–33 с.

Кӳлленчӗксенчи шывпа йӗпе юра сирпӗте-сирпӗте ыткӑнать вӑл шахтӑран поселок витӗр.

И мчится от шахты через поселок по хрупким весенним лужам, брызгаясь мокрым снегом, прозрачной талой водой.

3 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

— Мӗн йынӑшатӑн-ха эсӗ? — тесе, ун ҫинчен юра шӑлса тасатрӗ.

— Что же ты скулишь? — продолжал он, сбивая пальцем с ее спины снег.

II. Палламан ҫын // С. Алексеев. Антон Чехов. Каштанка: калав; вырӑсларан С. Алеквеев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 68 с.

Лапка-лапка ҫӑвакан йӗпе юра хирӗҫ утса, Мажаров пӗрре ҫуна ҫулне ҫухатрӗ, тепре кӗрт ларта-ларта хӑварнӑ ҫул хытти ҫине тухрӗ, ниепле те лӑпланса ҫитме, хӑй вашаклӑн чӗтренине ирттерсе яма пултараймарӗ.

Стремительно шагая навстречу летящим мокрым хлопьям, Мажаров то сбивался с санного пути, то выбредал на твердую колею, перепоясанную белыми жгутами заносов, и никак не мог успокоиться, унять нервную дрожь.

24 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Вӑл кӗреҫе ярса тытрӗ те юра катӑкӑн-катӑкӑн сулахаялла та сылтӑмалла хирме пуҫларӗ.

Он схватил лопату и стал расшвыривать направо и налево большие пласты снега.

18 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Кунта ҫил лӑпкӑрах вӗрет, вӑл ҫул ҫинчи пӗтӗм юра пӑрӗ тухичченех вӗҫтере-вӗҫтере каять, ҫурӑмран ҫӑмӑллӑн та ҫемҫен тӗке-тӗке илет.

Здесь ветер дул ровнее и слизывал с дороги весь снег до самой ледяной корки, легко и мягко подталкивая в спину.

17 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней