Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

хаяррӑн сăмах пирĕн базăра пур.
хаяррӑн (тĕпĕ: хаяррӑн) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ҫав легионерсем сирӗнпе, чурасемпе, пурлӑхсӑр ҫынсемпе ҫав тери хаяррӑн кӗрешӗҫ, мӗншӗн тесен вӗсем сире хӑйсен пурнӑҫне ҫӗмӗрекенсен вырӑнне хураҫҫӗ.

Ведь эти легионеры будут с величайшим ожесточением биться с вами — рабами, лишенными всякого имущества и несущими им разорение.

IX сыпӑк // Григорий Алентей. Джованьоли, Р. Спартак: роман / вырӑсларан Г.Алендей куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 332 с. — 11–314 с.

Нума Помпилий хаяррӑн кӑшкӑрса пӑрахнӑ:

Нума Помпилий грозно закричал:

IX сыпӑк // Григорий Алентей. Джованьоли, Р. Спартак: роман / вырӑсларан Г.Алендей куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 332 с. — 11–314 с.

Кунта унӑн сасси хаяррӑн янрарӗ.

 Она воскликнула с жаром и с чувством глубокого негодования.

VII сыпӑк // Григорий Алентей. Джованьоли, Р. Спартак: роман / вырӑсларан Г.Алендей куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 332 с. — 11–314 с.

Спартак Сулла ҫине тигр пек хаяррӑн уртӑнас тесе хӗҫ патне аллине те тӑсрӗ, анчах ҫавӑнтах чарӑнса тӑчӗ.

Спартак чувствовал, что его подмывает схватить меч и броситься с яростью тигра на Суллу и изрубить его в куски, но сдерживал себя.

VII сыпӑк // Григорий Алентей. Джованьоли, Р. Спартак: роман / вырӑсларан Г.Алендей куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 332 с. — 11–314 с.

Вӑйлӑ ҫил тинӗс хумне ҫапӑнать те хаяррӑн, — Пысӑк карап вӑркӑнать, хура пӗлӗтсем явӑнаҫҫӗ; Е ҫил вӗҫет хирпеле, юпа пек пулса ҫаврӑнать вӑл, — Йывӑҫ ӳкет шартлатса, ҫӳллӗ тусем кисренеҫҫӗ, Сӗм вӑрмансем чӗтренсе каш-кашлаҫҫӗ: ҫапла пӗр тапхӑр Тӑвӑл, урса алхасса, иртет шуххӑн, хӑрушшӑн.

Ветер морей неистово волны бичует, Рушит громады судов и небесные тучи разносит, Или же, мчась по полям, стремительным кружится вихрем, Мощные валит стволы, неприступные горные выси, Лес, низвергая, трясет порывисто: так несется Ветер, беснуясь, ревет и проносится с рокотом грозным.

VI сыпӑк // Григорий Алентей. Джованьоли, Р. Спартак: роман / вырӑсларан Г.Алендей куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 332 с. — 11–314 с.

— Пире ӗмӗрех ача-пӑчасӑр пурӑнма пӳрнӗ! — хаяррӑн каларӗ тепри.

— Мы осуждены не иметь их никогда! — прорычал другой.

VI сыпӑк // Григорий Алентей. Джованьоли, Р. Спартак: роман / вырӑсларан Г.Алендей куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 332 с. — 11–314 с.

— Тырӑпа суту-илӳ тӑваканни, сӗтелсем ҫине сестрецисем пӑрахса хӑвараканни эсӗ-и-ха вӑл? — ыйтрӗ Крикс, куҫне хаяррӑн йӑлтӑртаттарса.

— А, это ты, торговец зерном, оставляющий на столах сестерции без счета? — спросил Крикс, глаза которого налились кровью и мрачно сверкали.

VI сыпӑк // Григорий Алентей. Джованьоли, Р. Спартак: роман / вырӑсларан Г.Алендей куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 332 с. — 11–314 с.

— Пӗр сасӑ та ан кӑлар, вилес килмест пулсан, пӗрре те ан хускал, — терӗ Крикс хаяррӑн.

— Ни звука, — приказал ему тихим и грозным голосом Крикс, — и ни одного движения, или ты умрешь!

VI сыпӑк // Григорий Алентей. Джованьоли, Р. Спартак: роман / вырӑсларан Г.Алендей куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 332 с. — 11–314 с.

Хӗвел, ҫумӑрчченхи пекех, хаяррӑн пӗҫертет.

Солнце жжет так же яростно, как и до грозы.

Эпир курнӑҫӑпӑр-ха // Николай Евстафьев. Дубов Н.И. Юханшыв ҫинчи ҫутӑсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 144 с.

Халӗ ӗнте, хӑранине ҫӗнтерсе хумсемпе, ҫилпе, чӗрӗ чунлӑ пек пулса кайнӑ кӗсменсемпе ҫав тери хаяррӑн кӗрешнӗ хыҫҫӑн, нимӗн те тумасӑр кӗтсе ларни ҫеҫ кирлӗ чухне, кимме турткалакан хумсем каллех хӑрушӑ пек, ҫил вара ҫав тери хаярланса кайнӑ пек туйӑнать.

Теперь, когда миновало вытеснившее страх ожесточенное напряжение борьбы с волнами, ветром, ожившими веслами, когда делать больше нечего, остается только сидеть и ждать, треплющие лодку волны опять кажутся жуткими, а порывы ветра — зловещими.

Ҫирӗп пул, Константин! // Николай Евстафьев. Дубов Н.И. Юханшыв ҫинчи ҫутӑсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 144 с.

Хӑвӑртрах, васкас пулать, ҫак хаяррӑн тулашакан шывран тухма ӗлкӗрес пулать.

Надо скорей, скорей, пока не поздно, выбраться из этой злобной водяной толчеи.

Ҫирӗп пул, Константин! // Николай Евстафьев. Дубов Н.И. Юханшыв ҫинчи ҫутӑсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 144 с.

— Эпӗ шӑнман-ҫке… — хирӗҫлесе пӑхать Костя, анчах куккӑшӗ хаяррӑн пӑхнипе тӗл пулсан, шӑпах пулать йӗм тата куртка тӑхӑнать.

— Да я не замерзну… — пробует возразить Костя, но, встретив суровый взгляд дяди, умолкает, надевает штаны и куртку.

Ҫирӗп пул, Константин! // Николай Евстафьев. Дубов Н.И. Юханшыв ҫинчи ҫутӑсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 144 с.

Вӑл урса кайнӑ пек вӗресе-кӑпӑкланса тӑракан шыва, ҫыран хӗрне хаяррӑн пырса ҫапакан хумсене аса илет, унӑн ӑшӗ сивӗнсе килет, вӑл хӑй ҫав хумсен варрине лекнӗ тейӗн.

Он вспоминает клокочущую, взмыленную воду, яростно бьющие в берег волны, и внутри у него холодеет, будто он уже оказался среди этих волн.

Ҫирӗп пул, Константин! // Николай Евстафьев. Дубов Н.И. Юханшыв ҫинчи ҫутӑсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 144 с.

Шап-шурӑ курӑнакан хӑва тӗмӗсем ҫӗр ҫумне ҫити пӗшкӗнсе ларнӑ, йӑмрасем хӑйсен хулӑ-аллисемпе сулкаласа лараҫҫӗ, хура та кӑпӑклӑ шыв ҫырана пырса ҫапӑнать, хаяррӑн вӗресе илет те татах пырса ҫапӑнать.

Побелевший тальник прижат к земле, ивы размахивают своими руками-плетьми, черная взмыленная вода бросается на берег, яростно вскипает и бросается снова.

Ҫирӗп пул, Константин! // Николай Евстафьев. Дубов Н.И. Юханшыв ҫинчи ҫутӑсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 144 с.

Вӑйлӑ ҫил Костьӑна пӳрт ҫумне тӗртсе ҫыпӑҫтарать, вӑл аран-аран хӑпса уласа тӑракан тӗттӗмлӗхе, юханшыв хӗрнелле каять — унта та темӗн хаяррӑн хумханса ҫапӑнать.

Упругая стена ветра прижимает Костю к дому, он с трудом отрывается и идет в черную воющую пустоту, к реке, где что-то зло бьет и хлещет.

Ҫирӗп пул, Константин! // Николай Евстафьев. Дубов Н.И. Юханшыв ҫинчи ҫутӑсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 144 с.

Мӑрьере хаяррӑн та ҫивӗччӗн ҫил улать.

В трубе зло и пронзительно воет ветер.

Ҫирӗп пул, Константин! // Николай Евстафьев. Дубов Н.И. Юханшыв ҫинчи ҫутӑсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 144 с.

Таврара мӗн пурри сисмелле марах ирӗлсе каять, ун вырӑнне, ҫурма тӗлӗкре, ҫурма чан пурнӑҫра тенӗ пек, паллӑ мар тӗнчесем темӗнле тискер кайӑксемпе тӗлӗнмелле япаласем тӗксӗмӗн те хаяррӑн курӑнса каяҫҫӗ, вӗсен хушшинче вӑл – Костя – иртсе пырать.

Окружающее незаметно тает, вместо него в полуяви-полусне возникают смутные, но грозные и упоительные видения неведомых миров, зверей и див, среди которых пробирается он, Костя.

Утрав ҫинче // Николай Евстафьев. Дубов Н.И. Юханшыв ҫинчи ҫутӑсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 144 с.

Вӑл ҫӑрттан ҫӑварне йӑмра туратти чиксе ярать, лешӗ хаяррӑн шӑлӗсемпе шаккаса илет, Тимахви вара мунчаланнӑ патак вӗҫне кӑтартать:

Он всовывает в рот щуке ивовую ветку, рыба яростно хлопает челюстями, и Тимофей показывает измочаленный обломок:

Утрав ҫинче // Николай Евстафьев. Дубов Н.И. Юханшыв ҫинчи ҫутӑсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 144 с.

Ҫурӑмӗ хуп-хура, пысӑк та шӑллӑ ҫӑварлӑ, кӗленче пек куҫӗсем хаяррӑн пӑхаҫҫӗ.

Черная спина, огромная зубастая пасть, злобные стеклянные глазки.

Утрав ҫинче // Николай Евстафьев. Дубов Н.И. Юханшыв ҫинчи ҫутӑсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 144 с.

Акӑ ункӑланса выртакан хура ҫӗлен хаяррӑн ӗҫ чашкӑрса Костьӑна тапӑнать пек туйӑнать.

Волков и медведей здесь нет, но змеи же могут быть…

Утрав ҫинче // Николай Евстафьев. Дубов Н.И. Юханшыв ҫинчи ҫутӑсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 144 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней