Поиск

Шырав ĕçĕ:

тӗксе (тĕпĕ: тӗк) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Мӗнле ун пек пулчӗ-ха, мӗншӗн вӑл Севӑна тӗксе ячӗ-ха?
Как это с ним случилось, что он швырнул Севу?

22 сыпӑк // Василий Хударсем. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 1-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 221 с.

Пӗчӗккисем, пӗр-пӗрне тӗксе ярса, Саша патне ыткӑнчӗҫ.
Ребятишки, отталкивая друг друга, бросились к Саше.

21 сыпӑк // Василий Хударсем. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 1-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 221 с.

— Ҫитменнине тата Малютина тӗксе ячӗ…
— И еще Малютина отшвырнул…

20 сыпӑк // Василий Хударсем. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 1-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 221 с.

Ваҫҫук ун ҫине пӑхса илчӗ те хулпуҫҫирен аяккалла тӗксе, сирпӗтсе ячӗ.
Васек смерил его глазами и, схватив за плечо, отшвырнул прочь.

19 сыпӑк // Василий Хударсем. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 1-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 221 с.

— Староста! — тиркесе каларӗ Ваҫҫук, хӑй тавра пухӑннӑ ачасене чавсипе тӗксе сирсе ун патӗнчен пӑрӑнса кайса:
— Староста! — презрительно бросил Васек, отходя от него и расталкивая локтями собравшихся ребят.

Зорина патӗнчен иртсе пынӑ чухне вӑл ӑна чавсипе хуллен тӗксе илчӗ.
Проходя мимо Зориной, он тихонько толкнул ее локтем.

Кам хӑш хӗрачана ҫивӗтрен туртнӑ, кам кама тӗксе янӑ…
Кто там кого дернул за косу, кого кто толкнул…

18 сыпӑк // Василий Хударсем. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 1-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 221 с.

Пӗчӗк ачи ӑна ҫунашка ҫинчен тӗксе яма тӑрӑшать.
Малыш сбоку старался столкнуть обидчика с санок.

16 сыпӑк // Василий Хударсем. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 1-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 221 с.

Вӑл ҫунашка ҫинчи мӑнтӑркка ачана тӗксе ячӗ те хӑй хӑпарса ларчӗ, унтан вара: — Н-но! Кайрӑмӑр! — тесе кӑшкӑрчӗ.
Вытащил мальчугана из санок, сел на них верхом и крикнул: — Н-но! Поехали!

Вӑл Митьӑна хутсен ҫӗнӗ купине тӗксе пачӗ.
Он подвинул к Мите новую пачку бумаг.

15 сыпӑк // Василий Хударсем. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 1-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 221 с.

Мазин килсе кӗнине курчӗ те Трубачёва тӗксе илчӗ:
И, заметив входившего Мазина, толкнул Трубачева:

— Ан хӑра, ан хӑра, — хыҫран тӗксе кӗртрӗ ӑна Ваҫҫук.
— Не бойся, не бойся, — подталкивал ее Васек.

9 сыпӑк // Василий Хударсем. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 1-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 221 с.

Мазин пӗр куҫне хӗсрӗ те, ӳкерчӗке пӳрнипе тӗксе, нумай пӗлекен ҫын пек: — Ҫакӑнта танксем ту! — терӗ.
Мазин с видом знатока прищурил один глаз и ткнул пальцем в картину: — Пририсуй танки!

1 сыпӑк // Василий Хударсем. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 1-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 221 с.

Эй, алӑкне тӗкӗленӗччӗ-и ҫав тата, сыснасем тӗксе уҫаҫҫӗ те.
Ох, запамятовала, я ж там дверь под-перла, чтобы свиньи не разбежались.

Пӗрремӗш пайӗ // Борис Чиндыков. Килти архив

Вӑл сасартӑк крыльца ҫинчен йӑванса анчӗ те, Рыбина ҫӳҫӗнчен ҫавӑрса тытса, унӑн пуҫне пӗрре малалла туртса, тепре каялла тӗксе ярса кӑшкӑрчӗ:
Он вдруг скатился с крыльца, схватил Рыбина за волосы и, дергая его голову вперед, отталкивая назад, кричал:

XV // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

Вӑл ҫавӑнтах ӳкрӗ, хӑйӗн пӗчӗк хӗрачине, Ганкӑна, кровать айне тӗксе кӳртме тӑрӑшрӗ.
Она послушно упала, стараясь втолкнуть под кровать свою младшенькую, Ганку.

IX // Леонид Агаков. Василевская В.Л. Асамат кӗперӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1945. — 200 с.

Вӑл нимӗҫ салтакне тӗксе ячӗ те, ҫӑкӑрне аманнӑ красноармееца тыттарма тӑчӗ.
Она оттолкнула солдата и хотела сунуть хлеб раненому красноармейцу.

VIII // Леонид Агаков. Василевская В.Л. Асамат кӗперӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1945. — 200 с.

Вӑл вӑрӑм юбка ӑшӗнче ҫыхланса, хӗп-хӗрлӗ пулса кайса, макӑрса, нимӗҫсем ҫинчен те, таврара мӗн пулса пыни ҫинчен те манса кайса чупрӗ; юлашкинчен ӑна тахӑшӗ питӗ хытӑ тӗксе ячӗ те, вӑл, йӑнӑшса ярса, юр ҫине ӳкрӗ.
Она бежала, путаясь в длинной юбке, красная, заплаканная, забыв о немцах, обо всем окружающем, пока, наконец, ее так не толкнули, что она со стоном упала на снег.

VII // Леонид Агаков. Василевская В.Л. Асамат кӗперӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1945. — 200 с.

Ӑна хыттӑн тӗксе ячӗҫ те, вӑл кӑшт ҫеҫ ӳкмерӗ.
Ее оттолкнули так, что она едва не упала.

VII // Леонид Агаков. Василевская В.Л. Асамат кӗперӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1945. — 200 с.

Пӑр айӗпе илсе пырать, аялалла тӗртет, чулсем ҫине пырса ҫапӑнтарать, ҫӳлелле тӗксе кӑларать, пӑр ҫумне ҫапса суранлатать!
Несет подо льдом, сталкивает вниз, бьет о камни, выталкивает на поверхность, ранит об лед?

V // Леонид Агаков. Василевская В.Л. Асамат кӗперӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1945. — 200 с.

Страницы:

Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

Сайт:

Статистика