Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

алӑра (тĕпĕ: алӑ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ача ҫӗлӗкне хывать, ӑна алӑра ҫавӑра-ҫавӑра Галиене ӑнлантарма тытӑнать, ку ахаль ҫӗлӗк мар — вӑл патшан, вӑл ӑна, Гришатка, пӑшалпа тӗл пенӗшӗн илме тивӗҫлӗ пулнӑ.

Снял мальчик шапку, крутит в руках, начинает объяснять Галие, что это шапка не простая — с царской она головы, а он, Гришатка, заслужил ее за меткую стрельбу из ружей.

Галие // Георгий Ефимов. Сергей Алексеев. Гришатка Соколовӑн пурнӑҫӗпе вилӗмӗ: повесть. Георгий Ефимов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 83 с.

Вӑл манӑн алӑра сасӑ та кӑлараймӗ.

Да он у меня и не пикнет.

Хӑрушӑ ҫын // Георгий Ефимов. Сергей Алексеев. Гришатка Соколовӑн пурнӑҫӗпе вилӗмӗ: повесть. Георгий Ефимов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 83 с.

Алӑра камӑн сенӗк, камӑн ҫава, камӑн чукмар.

У кого вилы, у кого косы, у кого дубины в руках.

Тоцкра // Георгий Ефимов. Сергей Алексеев. Гришатка Соколовӑн пурнӑҫӗпе вилӗмӗ: повесть. Георгий Ефимов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 83 с.

— Кӳрӗр алӑра, — сестра пӗшкӗнчӗ.

— Дайте мне руку, — сестра нагнулась.

21 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Сотник Хопров алӑра ҫӗкленӗ пекех хӑйӗн шап-шур ӳтлӗ мӑн хырӑмлӑ арӑмне, поляк хӗрне, ҫавӑтса пырать.

Сотник Хопров почти на руках нес свою белокурую беременную польку-жену.

7 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Григорий ут чӗлпӗрне алӑра тытса тӑнӑ чух, старик хӑйӗн шӑкӑл-шӑкӑл шӑмӑллӑ ват кӗлеткипе йӗнер ҫине ҫав тери ҫӑмӑллӑн улӑхса ларнине сӑнаса, тӗлӗнсе кайрӗ.

Держа поводья, Григорий наблюдал за стариком и удивился легкости, с какой тот метнул на седло свое костистое старое тело.

17 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Мирон Григорьевич ачисене ҫирӗп алӑра тытнӑ, пуян пурнӑҫпа пурӑннӑ пулин те, тата тарҫӑсем тытнӑ пулин те, ачисене яланах ӗҫлеттернӗ, ӗҫе вӗрентнӗ.

Мирон Григорьевич детей школил; не глядя на свое богатство и на то, что помимо них были работники, заставлял работать, приучал к делу.

3 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Пӑру кӗтӗвӗ кӗтсе ҫӳрекен ачасем каҫсерен, хирти чечексем шанса пуҫӗсене уснӑ чух, Прокофий хайӗн арӑмне Тутар сӑрчӗ патне ҫитичченех алӑра ҫӗклесе йӑтса кайнине куртӑмӑр, тесе каласа кӑтартнӑ.

Ребятишки, пасшие за прогоном телят, рассказывали, будто видели они, как Прокофий вечерами, когда вянут зори, на руках носил жену до Татарского ажник кургана.

1 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Пӑхрӗ хайхи — алӑра касса татнӑ йӗвен татки, ун ҫумне — ҫырлахтӑрах турӑ! ҫӳҫӗ вирелле тӑрса кайрӗ унӑн» — хайхи хӗрлӗ свитка ҫаннин татӑкне ҫыхса хунӑ!..

Глянул — в ней перерезанная узда и к узде привязанный — о, ужас! волосы его поднялись горою! — кусок красного рукава свитки!..

X // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

Сылтӑм алӑра вӑл кирлӗ мар: лашасем тутӑ, вӗсене хӑвалани кирлӗ мар», тет.

А на правой он не нужен: кони сытые, погонять не надо».

XI // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Эпир ялсенче пурӑнмастпӑр, анчах пӗтӗм район пирӗн алӑра вӗт.

Мы не живем в деревнях, но ведь весь район в наших руках.

VIII // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Вӑл кӗҫӗрех сирӗн алӑра пулать!

Он сегодня же ночью будет в ваших руках!

IV // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

— Эсӗ мӗн тума шутланине пӗтӗм край пӗлет, эсӗ тума шутланисем вӗсем лайӑх япаласем, ҫавӑнпа санӑн халӗ, ҫынсем калашле, карттӑсем те алӑра — пӗтӗм края рощенецсем пек ӗҫлеттеретпӗр.

— Весь край знает твои намерения — а намерения эти хорошие, — так что у тебя теперь, как говорят, и карты в руках: на рощенцев будем равнять весь край.

XXIII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Чӗлпӗрне вӑл Санькӑна пачӗ, хӑй ӑшӑ та нӳрлӗ икӗ аллипе те Кондратьев аллине ярса илчӗ те: — Чи малтан сирӗн алӑра чӑмӑртатӑп, Николай Петрович, — терӗ.

Повод он передал Сеньке, а сам схватил руку Кондратьева обеими руками, теплыми и влажными, и сказал: — Прежде всего — жму вашу руку, Николай Петрович.

VII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Ют ҫын ачи те, ачашши те, чирли те — ман алӑра йӗме чарӑнать…

Ведь любой ребенок перестает плакать у меня на руках — и чужой, и шибко ласковый, и больной...

Геннадий Волков: «Пурне те ашшӗ-амӑшӗн чӗлхине упрама пиллетӗп» // Тантӑш. http://yaltch.cap.ru/news/2010/02/02/gen ... -am258sh27

Халӗ ӗнтӗ ҫапла шутлатӑп: эпир Алеша каласа панине татах итлӗпӗр, — вӑл чи ҫӗнӗ пӗлтерӳсем пухма ӗлкӗрнӗ, унтан вара эпӗ хам ҫак ҫичӗ кун хушшинче мӗн курса сӑнанине каласа парӑп, каҫхине, хамӑр алӑра ӗҫ мӗнле пынине пӗлтерекен картина мӗн таран уҫӑмлӑ пулнине кура, пирӗн мӗн тумаллине, мӗнле мерӑсем йышӑнмаллине бюрора татса парӑпӑр.

И вот я думаю так: мы еще послушаем Алешу — у него уже собрана самая свежая информация, — затем я поделюсь своими наблюдениями за эти семь дней, а вечером, уже имея более или менее полную картину, мы решим на бюро, что нам делать и какие меры предпринимать…

XXVIII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Типтерлӗ кабина, лармалли вырӑн ҫемҫе, алӑра рулӗн яп-яка баранки, антарнӑ кантӑкран мотор кӗрленин шавӗ кӗрет, ҫил шӑхӑрать; малта, куҫ мӗн чухлӗ курнӑ таран, тӗтӗм пек мӑкӑрланса тӑракан тусанлӑ ҫул, — ку вӗт-ха нумай ҫамрӑксен ӗмӗчӗ!

Уютная кабина, мягкое сиденье, буграстая снизу баранка руля, порывистый голос мотора и свист ветра в приспущенное стекло, а впереди, сколько видит глаз, дорога и дорога в серой дымке пыли, — это же мечта многих юношей!

III // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Акӑ мӗн хӑрушӑ пулнӑ маншӑн: эпӗ унӑн ӳтне, хам ӳт пекех, йӑлтах хам алӑра тесе шутланӑ, ҫав вӑхӑтра хунӑн ӳтне хам алӑра тытса тӑма пултарайман, вӑл манӑн пулман, унпа ман арӑм хӑй мӗн тӑвас тенӗ, ҫавна тума пултарнӑ, эпӗ хушнӑ пек тумасан та пултарнӑ.

Ведь ужасно было то, что я признавал за собой несомненное, полное право над ее телом, как будто это было мое тело, и вместе с тем чувствовал, что владеть я этим телом не могу, что оно не мое и что она может распоряжаться им как хочет, а хочет распорядиться им не так, как я хочу.

XXV // Ваҫлей Игнатьев. Лев Толстой. Повеҫсемпе калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 3–86 стр.

Эпӗ хамӑн арӑм ачасене чип-чиперех ӗмӗртсе ӳстерни ҫинчен тата мана пӗртен-пӗр ҫакӑ ҫеҫ, вӑл ача ӗмӗртни тата алӑра ача тытни, кӗвӗҫӳ асапӗнчен хӑтарни ҫинчен каларӑм.

Я только говорил про то, что она прекрасно сама кормила детей и что это ношение и кормление детей одно спасало меня от мук ревности.

XV // Ваҫлей Игнатьев. Лев Толстой. Повеҫсемпе калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 3–86 стр.

Манӑн темле сӑмаха вӑл тепӗр майлӑ ҫавӑрса ячӗ те, эпӗ ӑна укҫа урлӑ хам алӑра тытса тӑрасшӑн, укҫана эпӗ пӗтӗмпех хам алӑра тытса усрасшӑн пулнӑ пек килсе тухрӗ.

Помню только, что она так как-то повернула дело, что какое-то мое замечание оказалось выражением моего желания властвовать над ней через деньги, на которых я утверждал будто бы свое исключительное право.

XII // Ваҫлей Игнатьев. Лев Толстой. Повеҫсемпе калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 3–86 стр.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней