Поиск

Шырав ĕçĕ:

тӑрса (тĕпĕ: тӑр) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

— Ҫук, сэр, — пӗтӗм кӗлеткипе тӳрленсе тӑрса, хӑвӑрт хуравларӗ негр.
— Нет, сэр, — живо ответил негр, выпрямившись во весь рост.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

— Эсӗ мӗн те пулин куртӑн-им, Джек? — ыйтрӗ Дик Сэнд, рей ҫинче пӗтӗм пӗвӗпе тӳрленсе тӑрса.
— Ты что-нибудь увидел, Джек? — спросил Дик Сэнд, выпрямившись во весь рост на рее.

Иккӗмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

— Хуҫисем килте-и? — ыйтрӗ хуллентерех сасӑпа, алӑк патӗнче чарӑнса тӑрса.
— Хозяева дома? — негромко спросил он, остановившись у порога.

Ҫирӗм саккӑрмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Тӗмӗсем хушшинче пӗччен тӑрса, ҫынсене систерес мар тесе, Дубов ял вӗҫӗнче шыв хӗрринелле пӑхса ларакан пӳрт ҫумӗнчи уҫӑ калиткерен килкартинелле кӗрсе кайрӗ.
Чтобы одному не стоять в кустах и не возбуждать подозрения, Дубов зашел в раскрытую калитку крайнего дома, окнами выходившего на реку.

— Ӑҫта васкатӑн, Прохор Сидорович? — ыйтрӗ вӑл старикрен, ун патне ҫывӑха пырса тӑрса.
— Куда торопишься, Прохор Сидорович? — спросил он старика, подойдя к нему вплотную.

Лихван хули аякра, 10 — 15 километрта, тӑрса юлчӗ.
Город Лихван остался позади, в 10–15 километрах.

Ҫирӗм ҫиччӗмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Надежда Самойловнӑна комендатурӑна илсе кӗчӗҫ, Витюшка вара крыльца умӗнче, урамра кӗпӗртетсе тӑракан салтаксем хушшине, тӑрса юлчӗ.
Надежду Самойловну привели в комендатуру, а Витюшка, замешкавшись, остался внизу у крыльца, среди толпившихся на улице солдат.

Ҫирӗм улттӑмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Ура ҫине аран кӑна тӑрса, вӑл каллех чӳрече умне пычӗ.
С трудом поднявшись на ноги, он подходит к окошку.

«Вӑрттӑн итлесе тӑма пултараҫҫӗ», — тавҫӑрса илчӗ Саша, Митьӑпа иккӗшӗ ҫеҫ тӑрса юлнӑ хыҫҫӑн.
«Будут подслушивать» — сообразил Саша, когда они остались вдвоем с Митей.

Ҫирӗм пиллӗкмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

— Ҫакса вӗлеретӗп! — ларнӑ ҫӗртен сиксе тӑрса, сасартӑк кӑшкӑрса ячӗ вӑл, урисемпе пӗр вырӑнта тапӑртатса, вара кӑкӑрӗ ҫинчи хӗресӗсемпе медалӗсем чӑнкӑртатса илчӗҫ.
— Повешу!.. — вдруг исступленно закричал он, вскочив со стула и затопав ногами так, что зазвенели у него на груди кресты и медали.

Саша вара, ӳкнӗ ҫӗртен, хӑвӑртрах сиксе тӑрса, малалла кӑштах уксахласа тарчӗ, анчах полицайсенчен пӗри ӑна каллех ураран ҫапса ӳкерчӗ.
Потом быстро поднялся и, прихрамывая побежал, но один из полицаев снова сшиб его с ног.

Ҫирӗм виҫҫӗмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Килте тетӗшӗ тӗл пулсан, вӑл тӳссе тӑраймарӗ: — Кӗҫех хамӑрӑннисем килеҫҫӗ. Самолет вӗҫсе килчӗ. Халӗ ӗнтӗ кӗҫех… Килеҫҫӗ! — терӗ тепӗр хут Наташа чӗтрекен хупӑ сасӑпа, тетӗшӗ патне пырса тӑрса.
Встретив дома дядю, она не утерпела: — Скоро наши придут. Прилетал самолет. Теперь уж скоро… Придут! — повторила Наташа глухим дрожащим голосом, подступая к дяде.

Ҫирӗм иккӗмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Пичӗ ҫинчи кӑвак сухал тӗпӗ шӑрт пек тӑрса кайрӗ, куҫӗсем хӑйӗн пӗрре хӗсӗнсе, тепре ункӑ пек чарӑлса илчӗҫ.
Седая щетина па лице его топорщилась, глаза то прищуривались, то снова широко раскрывались.

Ҫирӗм пӗрремӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

— Пулӑ тытма хатӗрлентӗн-им тата? — ыйтрӗ вӑл, Якшин патне пырса тӑрса.
— Рыбу, что ли, ловить собрался? — спросил он, подходя к Якшину.

Якшин акӑ чӑнкӑ ҫыран хӗррипе авкаланса выртакан сукмак тӑрӑх хуллен кӑна утса пыратчӗ, час-часах чарӑна-чарӑна тӑрса, тепӗр енчи ҫыран еннелле пӑхкалатчӗ.
Якшин медленно брел по тропинке, извивавшейся по высокому берегу реки, часто останавливался, смотрел на противоположный берег.

Пӳрт пуҫӗнчи тӑпрас ҫине хӑпарса тӑрса, Саша ҫутӑ сӑрхӑнса тухакан хушӑкран пӑхрӗ, анчах нимӗн те курмарӗ, пӳртре такамсем уткаласа ҫӳрени тата ют чӗлхепе калаҫни паллӑ пулчӗ.
Взобравшись на завалинку, Саша прильнул к щели, но ничего не увидел, только уловил движение в избе и чужую речь.

Ҫирӗммӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Пӗччен тӑрса юлнӑ хыҫҫӑн Саша аллине япала ҫыххи тытнӑ, ҫине ҫӳхе те хура пальто тӑхӑннӑ хӗрача кӗлетки тӗмесем хушшипе мӗнле вӗлтлетсе иртнине чылайччен пӑхса тӑчӗ.
Оставшись один, Саша долго смотрел, как мелькала среди кустов ее фигурка в черном осеннем пальто.

Ҫирӗммӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Люба, кӑмака умӗнчен тӑрса, вӑрӑммӑн карӑнчӗ, мачча ҫинчи траппил тураттисем хушшине чиксе хунӑ тӗксӗм куҫкӗски катӑкӗ ҫине ҫав тери хӑвӑрт пӑхса илчӗ.
Люба встала, потянулась, машинально заглянула в тусклый осколок зеркала, воткнутого между еловыми сучками стропил на потолке.

Вунтӑххӑрмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Саша тӑрса ларчӗ, кружкӑри сивӗ шыва ӗҫсе, ҫамкине картлантарчӗ.
Саша приподнимается на нарах, пьет из кружки и морщится:

Эпӗ сисмесӗрех тӑрса юлнӑ иккен, — тӗлӗнчӗ Саша.
— Как я проспал! — удивляется Саша.

Страницы:

Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

Сайт:

Статистика