Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

ыйтрӗ (тĕпĕ: ыйт) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Пӗлетӗн-и эсӗ, Уча, мӗн ҫырать вӑл? — ыйтрӗ амӑшӗ урайнелле пӑхса ларакан Учаран.

И знаешь, Уча, что пишет? — обратилась она к понуро сидевшему Уче.

33 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

— Камран илтрӗн эс кӑна? — ытларах иккӗленсе ыйтрӗ Уча.

— А от кого ты все это слышала? — спросил Уча, все больше сомневаясь.

33 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

— Нимӗҫсем ҫынсене нумай пӗтерчӗҫ-и? — ыйтрӗ вӑл.

— Много людей побили немцы? — спросил он.

33 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

— Сывӑ-и, асанне? — тирпейсӗртереххӗн ыйтрӗ Малиша асламӑшӗнчен, ун ҫине кӑмӑллӑн пӑхкаласа.

— Ты жива, бабушка? — обратился к ней Малиша несколько небрежно и свысока.

33 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

— Стана, ман анне сывӑ-и? — ыйтрӗ вӑл чи малтанах.

— Стана, нана моя жива? — был его первый вопрос.

33 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Малиша кӑна, хӑйсен ялне кайнине пӗлекенскер, Учаран сасартӑк ыйтрӗ:

Только Малиша, в чью деревню спускался отряд, так как до нее было легче всего добраться, один раз спросил Учу:

33 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

— Мӗн ун пек пӑхатӑн эсӗ, Малиша? — шӑппӑн ыйтрӗ Уча.

— Ты чего так смотришь, Малиша? — тихо спросил Уча.

33 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Павӑл ҫаплах утса ҫӳрерӗ, унтан каялла таврӑнчӗ те: — Мӗн тӑвӑпӑр? — тесе ыйтрӗ.

Павле походил немного, потом остановился возле Вука: — Ну, что будем делать? — спросил он.

32 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Епле шутлатӑн эс: ҫав сылтӑмри пӗчӗк вӑрмана чакмалла мар-и пирӗн? — ыйтрӗ Вук, тарлӑ пит-куҫне ҫаннипе шӑлса.

Как ты думаешь, не отступить ли к тому леску справа? — спросил Вук, вытирая пот со лба.

32 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Павӑл куҫне уҫрӗ, тӑна кӗре пуҫларӗ, пӑшӑлтата-пӑшӑлтата: — Мӗн пулнӑ мана? — тесе ыйтрӗ.

Павле открыл глаза и, придя в себя, прошептал: — Что со мной было?

32 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

— Эсӗ мӗншӗн ҫывӑрмастӑн? — ыйтрӗ вӑл шӑппӑн.

И прошептала: — Почему ты не спишь?

31 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

— Иккӗмӗш ротӑпа мӗн унта? — именчӗклӗн ыйтрӗ вӑл.

 — А что со Второй ротой? — с беспокойством спросила она.

31 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Анчах уҫҫӑн, чӑннипе калӑр, — шӑппӑн ыйтрӗ Вук Джурджерен, Йовантан тата Боянӑран.

Только говорите откровенно, по совести, — вполголоса обратился Вук к Джурдже, Йовану и Бояне.

31 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

— Ӑҫта ишетпӗр эпир? — калаҫӑва урӑх енне пӑрас тесе ыйтрӗ хӗр.

— Куда мы плывем? — спросила девушка, чтобы переменить разговор.

III // Л. Борисова. Сенкевич Генрик. Ҫӑкӑр шыраса: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 62 с.

Хӗр чирлӗ ашшӗ умне кукленсе ларчӗ те, аллисене ҫӳлелле ҫӗклесе, турӑран пулӑшу ыйтрӗ, анчах ӑна хумсем пыра-пыра ҫапӑнни ҫеҫ илтӗнчӗ…

Девушка, стоя на коленях подле больного отца, простирала руки к небу, взывая о помощи, но отвечали ей только удары волн, гонимых ветром…

III // Л. Борисова. Сенкевич Генрик. Ҫӑкӑр шыраса: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 62 с.

Кунта унӑн куҫне хӑй туртакан сигара тӗтӗмӗ кӗчӗ пулмалла, вӑл куҫне шӑлкаласа илчӗ те: — Выҫӑ мар-и эсир? — тесе ыйтрӗ.

Тут, очевидно, дым от сигары, которую курил старый господин, стал есть ему глаза, он протер их кулаком и спросил: — Не голодны вы?

II // Л. Борисова. Сенкевич Генрик. Ҫӑкӑр шыраса: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 62 с.

Ҫав вӑхӑтра кӑвак ҫӳҫлӗ господин вӗсем патне пычӗ те, полякла: — Ӑҫтан эсир, ырӑ ҫынсем? — тесе ыйтрӗ.

Между тем седой господин подошел к ним и спросил по-польски: — Откуда вы, добрые люди?

II // Л. Борисова. Сенкевич Генрик. Ҫӑкӑр шыраса: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 62 с.

— Ӑҫта? — ыйтрӗ хӗрӗ ыйхӑллӑ сасӑпа.

— Куда? — спросила она сонным голосом.

II // Л. Борисова. Сенкевич Генрик. Ҫӑкӑр шыраса: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 62 с.

«Турӑҫӑм!» — ним тума аптраса, пӑшӑлтатрӗ вӑл; вара урмӑшнӑ куҫӗсемпе хӗрӗ ҫине пӑхса илчӗ те тепӗр хут ыйтрӗ:

— Господи боже! — оторопело прошептал он, растерянно посмотрел на дочь и еще раз повторил:

II // Л. Борисова. Сенкевич Генрик. Ҫӑкӑр шыраса: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 62 с.

— Эсӗ мӗн кунта тӑратӑн? — ыйтрӗ вӑл.

— Ты чего здесь стоишь? — спросил он.

II // Л. Борисова. Сенкевич Генрик. Ҫӑкӑр шыраса: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 62 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней