Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

мӑкӑртатса (тĕпĕ: мӑкӑртат) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Мӗнех вара унта, мисс Луиза? — тесе мӑкӑртатса илнӗ вӑл, хӗр майлӑ пулнӑ пек сасӑпа.

— Что же тут такого, мисс Луиза! — пробормотал он сочувственно.

ХLVI сыпӑк // Феодосия Ишетер. Рид, Томас Майн. Пуҫсӑр юланут: роман / Майн Рид; вырӑсларан Ф. Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1949. — 412 с.

— Вӗсем хушшинче мӗн те пулин пулнӑ эппин, — тесе мӑкӑртатса илнӗ сунарҫӑ.

— Значит, между ними что-то было, — пробормотал Зеб.

ХLVI сыпӑк // Феодосия Ишетер. Рид, Томас Майн. Пуҫсӑр юланут: роман / Майн Рид; вырӑсларан Ф. Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1949. — 412 с.

Вӑл хӑй тӗллӗн темӗскер мӑкӑртатса пынӑ.

Сам себе под нос мурлычет что-то.

5 // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Жилина курсанах, вӑл темӗскер мӑкӑртатса, пӑрӑнса кайнӑ.

Как увидит Жилина, так захрапит и отвернется.

3 // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Эсӗ ӑна кӑларса ятӑн! — тесе усаллӑн мӑкӑртатса илнӗ Кольхаун, яш ача ун патнелле ҫывхарса пырсан.

Ты выпустил его! — злобно пробормотал капитан, когда юноша приблизился к нему.

XXXV сыпӑк // Феодосия Ишетер. Рид, Томас Майн. Пуҫсӑр юланут: роман / Майн Рид; вырӑсларан Ф. Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1949. — 412 с.

— Ку Исидора ҫырӑвӗ ҫеҫ иккен, — тесе мӑкӑртатса илнӗ Морис, мӗнле алӑпа ҫырнине пӑхсан.

— Это всего лишь Исидора, — пробормотал Морис, взглянув на почерк.

XXII сыпӑк // Феодосия Ишетер. Рид, Томас Майн. Пуҫсӑр юланут: роман / Майн Рид; вырӑсларан Ф. Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1949. — 412 с.

Каялла таврӑнса, хайӗн курӑклӑ вырӑнӗ ҫине выртсан, сунарҫӑ каллех утиялне туртса витӗнчӗ те ҫапла мӑкӑртатса илчӗ:

Вернувшись на свое травяное ложе, охотник еще раз натянул одеяло и пробормотал:

VII сыпӑк // Феодосия Ишетер. Рид, Томас Майн. Пуҫсӑр юланут: роман / Майн Рид; вырӑсларан Ф. Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1949. — 412 с.

— Хӑямат пуканӗсем! — тесе мӑкӑртатса илчӗ вӑл, хӑйне ларма лайӑх мар пулнипе кӑмӑлсӑрланса.

— Проклятые стулья! — заворчал он, видимо недовольный неловким положением.

VI сыпӑк // Феодосия Ишетер. Рид, Томас Майн. Пуҫсӑр юланут: роман / Майн Рид; вырӑсларан Ф. Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1949. — 412 с.

— Хуҫа килчӗ, — тесе хӑйпе хӑй мӑкӑртатса илчӗ Фелим, пукан ҫинчен сиксе тӑчӗ те йытӑ хыҫҫӑн алӑк патнелле ыткӑнчӗ.

— Это хозяин, — пробормотал Фелим, вскакивая со стула и бросаясь к двери следом за собакой.

V сыпӑк // Феодосия Ишетер. Рид, Томас Майн. Пуҫсӑр юланут: роман / Майн Рид; вырӑсларан Ф. Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1949. — 412 с.

— Мустангер! — тесе йӗрӗннӗ пек мӑкӑртатса илчӗ Кольхаун, анчах Луиза ҫеҫ илтӗнмелле, хуллен мӑкӑртатрӗ.

— Мустангер! — презрительно пробормотал Кольхаун, но так тихо, что услышать его могла лишь Луиза.

IV сыпӑк // Феодосия Ишетер. Рид, Томас Майн. Пуҫсӑр юланут: роман / Майн Рид; вырӑсларан Ф. Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1949. — 412 с.

— Ман шутпа, вӑл хӑйне хӑй юратса, киленсе пурӑнакан ҫамрӑк ҫын, — тесе мӑкӑртатса илчӗ Кольхаун.

— Я бы сказал — самодовольный молодой человек, — пробормотал Кольхаун.

II сыпӑк // Феодосия Ишетер. Рид, Томас Майн. Пуҫсӑр юланут: роман / Майн Рид; вырӑсларан Ф. Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1949. — 412 с.

— Костюмӗсӗр пуҫне унта ним мексиканец майӗ те ҫук, — тесе мӑкӑртатса илчӗ Кольхаун.

— Ничего мексиканского в нем нет, кроме его костюма, — пробормотал Кольхаун.

II сыпӑк // Феодосия Ишетер. Рид, Томас Майн. Пуҫсӑр юланут: роман / Майн Рид; вырӑсларан Ф. Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1949. — 412 с.

— Пирӗн йӗрсем, — тесе мӑкӑртатса илчӗ Кольхаун.

— Наши следы! — пробормотал Кольхаун, посылая проклятия.

II сыпӑк // Феодосия Ишетер. Рид, Томас Майн. Пуҫсӑр юланут: роман / Майн Рид; вырӑсларан Ф. Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1949. — 412 с.

— Тавтапуҫ, — мӑкӑртатса илчӗ Вячеслав Александрович, хӑй ҫаплах ура ҫинче тӑчӗ.

— Благодарю, — пробормотал Вячеслав Александрович и продолжал стоять.

Хаклӑ япала // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Кунӗпех вӑл мӑкӑртатса ҫӳрет…

Она ворчит, ворчит целый день…

9. Ҫемье // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Тихонов, Н. Совет ҫыннин сӑн-сӑпачӗ: Ленинград калавӗсем / Николай Тихонов. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1942. — 54 с.

Старик йывӑррӑн сывласа тата темӗскер мӑкӑртатса пынӑ.

Старик шел вздыхая и что-то шепча.

7. Тӗлпулу // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Тихонов, Н. Совет ҫыннин сӑн-сӑпачӗ: Ленинград калавӗсем / Николай Тихонов. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1942. — 54 с.

Мӗн тетӗн? — мӑкӑртатса илнӗ хӗрарӑм.

Что все? — забормотала женщина.

6. Хӗр // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Тихонов, Н. Совет ҫыннин сӑн-сӑпачӗ: Ленинград калавӗсем / Николай Тихонов. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1942. — 54 с.

Вӑл тимлӗн ҫыран ҫине пӑхса илчӗ, мӗн пулнине ӑнкарса илнӗ ҫын пек пуҫне сулчӗ те, никам илтмелле мар темскер мӑкӑртатса, ҫавӑнтах каялла камбуза кӗрсе кайрӗ.

Он пристально посмотрел на берег, кивнул головой с видом человека, разобравшегося в положении, и, пробормотав какое-то слово, которого никто не расслышал, тотчас же ушел в свой камбуз.

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Сӑмалапа вараланнӑ сӑран саппунне ҫакса янӑскер, вӑл, сӑмса айӗн темскер мӑкӑртатса, хӗрсех атӑ юсать.

На нем был кожаный фартук, испачканный смолой, он чинил сапоги, что-то бормоча под носом.

Ҫирӗм пиллӗкмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Ковалев ун ҫине сисмӗшле пӑхса илчӗ, мӑкӑртатса ҫеҫ ответлерӗ, Наташа темӗнле ҫыхӑнусӑр калаҫрӗ, ун ҫине чи малтанхи хут ӳпкелешрӗ: «Эсӗ тӑшмана сутӑнтӑн, комендатура подвалӗнче хамӑрӑннисем нумай лараҫҫӗ, эсӗ вӗсене тарма пулӑшмастӑн», — терӗ.

Ковалев искоса взглянул на нее, что-то пробурчал в ответ, Наташа бессвязно, торопливо, впервые за это время, начала упрекать его, что он стал предателем, что в подвале комендатуры находится много наших, а он не поможет им бежать.

Ҫирӗм иккӗмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней