Корпус чувашского языка

Пушӑ хир хӑйӑрӗсем тӑрӑх хӗрлӗ хӗвел айӗнче тискер кайӑксем иртсе пыраҫҫӗ.

По песку пустыни под красным солнцем проходили звери.

Вӑрттӑн алӑк хыҫӗнче вӗсем мӗн тупрӗҫ // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Йывӑҫсем айӗнче павлин ятлӑ вӗҫен кайӑксем уткаласа ҫӳреҫҫӗ.

Под деревьями прохаживались павлины.

Вӑрттӑн алӑк хыҫӗнче вӗсем мӗн тупрӗҫ // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Пӗчӗк сенкер вӗҫен кайӑксем, хӑмӑш ҫинчен хӑмӑш ҫине вӗҫсе ларса, питех те хытӑ ерсе выртакан хӗрача ҫине савӑнӑҫлӑн тӗлӗнсе пӑхса ларнӑ.

Маленькие голубые птички, перелетая с камышины на камышину, с весёлым изумлением поглядывали на горько плачущую девочку.

Ҫӗр шӑтӑкӗнче // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Пур тискер кайӑксемпе вӗҫен кайӑксем тата хурт-кӑпшанкӑсем те хӑйсене хӑйсем шеллемесӗр, хӑйсем кураймасӑр тӑна полици-йытӑсем ҫине тӑрӑнчӗҫ.

Все звери, птицы и насекомые самоотверженно накинулись на ненавистных полицейских собак.

Вӑрман хӗрринче питех те хӑрушӑ ҫапӑҫу пулчӗ // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

— «Тискер, кайӑксем, вӗҫен кайӑксем, хурт-кӑпшанкӑсем!

— Звери, птицы, насекомые!

Вӑрман хӗрринче питех те хӑрушӑ ҫапӑҫу пулчӗ // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Ҫара ҫерҫисен хӳри ҫук, ҫавӑнпа та вӗсем вӗҫен кайӑксем пек тӳп тӳрӗ вӗҫеймеҫҫӗ, вӗсем аялалла та ҫӳлелле вӗҫеҫҫӗ.

У летучих мышей нет хвоста, поэтому мышь летает не прямо, как птицы, а вверх и вниз.

Буратино Ухмахсен Ҫӗршывне пырса лекет // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Вӗҫен кайӑксем унтан нимӗн те хӑрамасӑр савӑнӑҫлӑн шӑхӑрса юрлаҫҫӗ.

Птицы, нисколько не боясь его, весело свистели.

Сенкер ҫӳҫлӗ хӗрача Буратинона пӑхса вӗрентсе ӳстересшӗн // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Йытӑ Артемон ҫурт тавра пӗчӗк вӗҫен кайӑксем хыҫҫӑн вӗҫтерсе ҫӳрет.

На траве вокруг дома носился за маленькими птичками пудель Артемон.

Сенкер ҫӳҫлӗ хӗрача Буратинона пӑхса вӗрентсе ӳстересшӗн // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Тискер кайӑксем ӑна пурӑнмашкӑн мӗн кирлисене илсе пырса панӑ.

Звери снабжали её всем необходимым для жизни.

Сенкер ҫӳҫлӗ хӗрача Буратинона вилӗмрен ҫӑлса хӑварать // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Тискер кайӑксем, вӗҫен кайӑксем тата хӑш-пӗр хурт-кӑпшанкӑсем ӑна питех те юратса пӑрахнӑ, вӗсем ӑна питех те кӳрнеклӗ те лӑпкӑ, йӑваш хӗрача пулнӑ пирки юратнӑ пулмалла.

Звери, птицы и некоторые из насекомых очень полюбили её — должно быть, потому что она была воспитанная и кроткая девочка.

Сенкер ҫӳҫлӗ хӗрача Буратинона вилӗмрен ҫӑлса хӑварать // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Ахаль те, аттепе анне ҫӗре кенӗ хыҫҫӑн, ҫунатсӑр кайӑксем пекех те вӗсем, шӑллӑмсем.

Помоги переводом

6 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

— Пӗлӗт ҫинчи кайӑксем пек, — терӗ вӑл мана пӳлсе, кулкаласа.

— Яко птицы небесные, — перебил меня он, усмехаясь.

XVIII. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

— Эсир те, тискер кайӑксем, ҫителӗклех, шулӗклескерсем!

— Ну, и вы, звери-курицы, тоже довольно жуликоваты!

XVII. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Тискер кайӑксем, пирӗн ҫире ухмаххи темӗн чулех ӳссе ларнӑ-ҫке…

Сколько на вас, звери-курицы, глупости наросло…

XVI. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Хуҫа вӗсене йӑпатнӑ пек: — Тӑхтӑр-ха, тискер кайӑксем, вӑл часах вилсе каять! — тетчӗ.

А хозяин точно утешал их: — Погодите, звери-курицы, умрет он скоро!..

XVI. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Нимӗҫсем, ачам, ӗҫле ҫынсем, ҫавӑн пек тискер кайӑксем!

Немцы, брат, народ деловой, т-такие звери-курицы!

XVI. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Ҫавӑн чухне вӑл мантан пӗр-ик ҫул аслӑрах, ҫаврака куҫлӑ ачаччӗ; ҫивӗчскер, ӑслӑ та тӳрӗскер, вӑл пултаруллӑ пулнӑччӗ: кайӑксене кушаксемпе йытӑсене аван ӳкеретчӗ тата мастерсем ҫинчен карикатурӑсем тӗлӗнмелле вӑрт-варт туса хуратчӗ, яланах вӗсене кайӑксем пек ӳкеретчӗ: Ситанова — хӑрах ура ҫинче тӑракан хуйхӑллӑ шыв чӑххи пек, Жихарева — пуҫ тӳпинче тӗксем ҫак тата кикирикне татса илнӗ автан пек, чирлӗ Давидова — хӑрушӑ текерлӗк пек шутлаттӑм.

Тогда он был круглоголовым мальчонком, года на два старше меня, бойкий, умненький и честный, он был даровит: хорошо рисовал птиц, кошек и собак и удивительно ловко делал карикатуры на мастеров, всегда изображая их пернатыми Ситанова — печальным куликом на одной ноге, Жихарева — петухом, с оторванным гребнем, без перьев на темени, больного Давидова — жуткой пигалицей.

XIV. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Тепӗр чух вӑл, кайӑк хур картисене ӑсатса, пушар сарайӗ умӗнче сехечӗ-сехечӗпе ларатчӗ те, шӑппӑн кӑна: — Эх, хур кайӑксем, хур кайӑксем! Маттур эсир, хур кайӑксем! — тетчӗ.

Иногда часами просиживал около пожарного сарая, встречая и провожая стаи гусей, и тихо говорил: — Эх вы, гуськи, гуськи! Молодцы гуськи!

Балалайкӑллӑ Йӑкӑнат // Леонид Агаков. Троепольский, Г. Н. (1905-1995). Вунҫиччӗмӗш Прохор тата ыттисем: (агроном ҫырса пынисем). [Л. Я. Агаков куҫарнӑ]. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 132 с. — 84–108 с.

Музыка мана ӑнран кӑларса яратчӗ, эпӗ чӳречесӗр пуҫне урӑх нимӗн те курмастӑм, чӳречере лампӑн сарӑ ҫуттинче хӗрарӑмӑн яштака кӗлеткине, ун пичӗн мӑнкӑмӑллӑ профильне тата клавиатура ҫийӗпе кайӑксем пек вӗҫсе ҫӳрекен шурӑ алӑсене ҫеҫ кураттӑм.

Музыка опьяняла меня, я ничего не видел, кроме окна и за ним, в жёлтом свете лампы, стройную фигуру женщины, гордый профиль её лица и белые руки, птицами летавшие по клавиатуре.

X. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Кайӑксем хӑйсен чеелӗхӗпе мана култараҫҫӗ: ҫутӑ кӑвак кӑсӑя тапӑна тӗпӗ-йӗрӗпе пӑхса ҫавӑрӑнчӗ, унта хӑйӗн мӗнтен шикленмеллине ӑнланса илчӗ те аяккинчен пырса тӑрса, решетке патакӗсен хушшисем витӗр вӑрра ним шикленмесӗр вӑр-вар туртать.

Птицы смешат меня своими хитростями: лазоревая синица внимательно и подробно осмотрела западню, поняла, чем она грозит ей, и, зайдя сбоку, безопасно, ловко таскает семя сквозь палочки западни.

VII. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.