Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

аня сăмах пирĕн базăра пур.
аня (тĕпĕ: Аня) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Саша вӑрттӑн организацинче тӑма пултарайман, ун ҫинчен вӑл ашшӗне каланӑ пулӗччӗ, Аня та ӑна, амӑшне, систернӗ пулӗччӗ.

Саша не мог состоять в тайной организации, он сказал бы об этом отцу, Аня поделилась бы с ней, с матерью.

Ҫыру // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Сасартӑк Мария Александровна Кокушкинӑри пӗр каҫхине Саша, Аня тата Володя, крыльца ҫинче тӑрса, хӗрӳленсе, чӑмӑрӗсене чӗтрете-чӗтрете, хыттӑн, тупа тунӑ пек каланине аса илчӗ:

И вдруг в памяти Марии Александровны возник вечер в Кокушкине, когда Саша, Аня и Володя, стоя на крыльце, разгоряченные, потрясая сжатыми в кулак руками, громко, как клятву, повторяли:

Ҫыру // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Ырханкка, ачаш кӑмӑллӑ Аня, тӑтӑшах чирлекенскер, ӗмӗтленме юратаканскер, илемлӗ литературӑна саваканскер — террористка-ши?

Хрупкая, нежная Аня, всегда болезненная, мечтательная, увлеченная изящной литературой, — и… террористка?

Ҫыру // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

— Сашӑпа Аня тӗрмере?..

— Саша и Аня в тюрьме?..

Ҫыру // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

— Сашӑпа Аня пирки пӑшӑрханать вӑл.

— Она беспокоится, как там Саша и Аня.

Ҫыру // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

— Эпӗ те санпа пырам-и? — ыйтрӗ Аня, амӑшӗ ҫине хуйхӑллӑ пысӑк куҫӗпе пӑхса.

— Можно мне с тобой? — спросила Аня и подняла на мать большие печальные глаза.

Таса Станислав орденӗ // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Иван Владимировичӑн темӗнле кирлӗ ӗҫ, анчах эпир сана чӑрмантарас мар терӗмӗр, — пӗлтерчӗ Аня.

У него какое-то важное дело, но мы решили тебя не беспокоить, — сказала Аня.

Таса Станислав орденӗ // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Аня, тутӑр пӗркеннӗскер, ӑшӑ кӑмака ҫумне тӗреннӗ.

Аня, закутавшись в платок, прислонилась к теплой печке.

Таса Станислав орденӗ // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

— Ҫук, пачах та хӑрушӑ мар, — терӗ Аня, — анчах питӗ тӑвӑр, пӑчӑ.

— Нет, вовсе не страшно, — уверяла Аня, — только очень тесно и душно.

Таса Станислав орденӗ // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Аня вӗсене тӗнчери чи чаплӑ хула Петербург ҫинчен, Нева ҫинчи шурӑ каҫсен ытарайми ҫути ҫинчен, диплом ҫырса пӗтерме хатӗрленекен Саша ҫинчен кала-кала кӑтартрӗ.

Аня рассказывала им о красивейшем в мире городе Петербурге, о перламутровом отсвете белых ночей на Неве, о Саше, который работает над дипломом

Таса Станислав орденӗ // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Маняшӑпа Митя юнтаркаларӗҫ, чӑркӑшакан ҫерҫисем пек, пӗр-пӗринпе килӗштерсе выляймарӗҫ, вара Мария Александровна Митьӑна Алеша Яковлев патне ячӗ, Маняшӑна Аня хӑй патне ҫӳле илсе хӑпарчӗ.

Маняша и Митя капризничали, были взъерошенные, как воробьи, не могли спокойно играть, и Мария Александровна отпустила Митю к Алеше Яковлеву, а Маняшу Аня забрала к себе наверх.

Таса Станислав орденӗ // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Аня ёлка теттисем хунӑ коробкӑсене мачча ҫине йӑтса кайрӗ.

Аня понесла коробки с елочными игрушками на чердак.

Таса Станислав орденӗ // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Аня каялла Петербурга вӗренме кайма пуҫтарӑнать.

Аня собиралась возвращаться в Петербург на курсы.

Таса Станислав орденӗ // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Мария Александровнӑпа Аня ёлкӑна пуҫтарчӗҫ, хӑйсем тунӑ теттесене ботинка коробки ӑшне йӗркелесе хучӗҫ те Саша Петербургра мӗнле-ши, хӑй каникулне кунти пекех хаваслӑ ирттерейрӗ-ши тесе ҫурма саспа калаҫрӗҫ.

Мария Александровна с Аней разбирали елку, аккуратно укладывали самодельные игрушки в коробки из-под ботинок и вполголоса обсуждали, как там Саша в Петербурге, так ли весело он провел свои каникулы.

Таса Станислав орденӗ // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Аня пирӗн писательница пулӗ.

— Аня у нас будет писательницей.

Ҫула тухни // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

— Итле-ха, Илюша, Аня мӗнле сӑвӑ ҫырнӑ:

— Слушай, Илюша, какие стихи написала Аня:

Ҫула тухни // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Мария Александровна Аня тетрадьне уҫрӗ те вуласа илчӗ.

Мария Александровна раскрыла тетрадь, пробежала ее глазами.

Ҫула тухни // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Аня амӑшне чуптӑвать, йӑмӑкне тата ашшӗне ал сулать те вӑрӑм ҫитсӑ кӗпин аркине ҫӗклесе аялалла чупать.

— Аня целует мать, машет рукой сестре и отцу, бежит вниз, ухватив подол длинного ситцевого платья.

Ҫула тухни // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Аня карҫинккине ҫӗр ҫине лартрӗ те, кӑшт маларах ӳпӗнсе, юханшыва саламланӑн тем пӑшӑлтатрӗ.

Аня поставила корзину на землю и, чуть подавшись вперед, что-то шепчет реке, словно здоровается с ней.

Ҫула тухни // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

— Ку аттене сиен кӳме пултарать, — ӑнланнӑн сӑмах хушрӗ Аня.

— Это может повредить папе, — понимающе заметила Аня.

Карпеи // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней