Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

кайран сăмах пирĕн базăра пур.
кайран (тĕпĕ: кайран) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Эпӗ хайхи, кӑна хирӗҫ: «Студентсем ҫавӑрса илчӗҫ, пирӗнпе калаҫма тытӑнчӗҫ, эпир вӗсене устав тӑрӑх хӗҫпе турасшӑнччӗ. Кайран, вӗсем пире ярсан, эпир аяккалла пӑрӑнтӑмӑр, ҫапла»… — тетӗп.

Я, стал быть, говорю: «Студенты отхватили и разговор начали, а мы по уставу хотели их в шашки, а потом, как они ослобонили нас, мы отъехали, стал быть».

9 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Малтан вӗсем картла, подкидной, е ухмахла, ҫаптаратчӗҫ, кайран, тепле тӗлтен, Штокман, лешсем асӑрхамалла мар хушӑра, Некрасов кӗнекине пырса хучӗ.

Резались сначала в подкидного дурака, потом как-то незаметно подсунул Штокман книжонку Некрасова.

9 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Ӑнтан кайса итлекенсем малтанах ӑна ӗненнӗ, ҫӑварӗсене карса пӑрахса, мӗн каланине пурне те йышӑннӑ, кайран — Авдеич суеҫӗ иккенӗ, ун пек суеҫӗ хутор пуҫланнӑранпа та пулманни тӑрӑ шыв ҫине тухнӑ; унтан хӑйӗнчен куҫӑнах кулма тытӑннӑ, анчах та вӑл ниепле ӗненме ҫук тыттарса суйнине ҫынсем ҫавӑнтах сиссен те хӗрелмен (тен, хӗрелнӗ те пулӗ, анчах пичӗ яланах хӗрлӗ пулнипе палӑрман), суйма та пӑрахман.

Ошалелые слушатели сначала верили, разинув рты, принимали на совесть, а потом и открылось, что — враль Авдеич, каких хутор с основания своего не видывал; над ним смеялись в открытую, но он не краснел, уличенный в чудовищных своих измышлениях (а может, и краснел, да за всегдашним румянцем не разобрать), и врать не переставал.

7 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Халех авӑртса хурас пулать, халех авӑртмасассӑн, кайран халӑх нумай килсе тулать.

Надо ноне смолоть, а то завозно.

5 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Федот кӗске вӑхӑт хушшинчех слесарь Иосиф Давыдович Штокман ӗлӗк «Аксай» заводӗнче, унтан Кубаньре темле вырӑнта, кайран кӑнтӑр-хӗвелтухӑҫ чугун ҫулӗ ҫинчи мастерскойсенче ӗҫленине пӗлчӗ.

За короткое время Федот узнал, что слесарь Штокман Иосиф Давыдович работал раньше на заводе «Аксай», потом на Кубани где-то, потом в Юго-восточных железнодорожных мастерских.

4 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Хавасланса хускалса ӳкнӗ Наталья ҫине вӑл икӗ кун хушши шӑпӑрт сӑмахсӑр пӑхса пурӑнчӗ, ҫӑварӗпе чӑмласа, симӗс пайӑркаллӑ шурӑ мӑйӑхне хускаткаласа тулхӑрса ҫӳрерӗ, кайран ҫемҫелчӗ пулас.

Два дня молча поглядывал на встревоженно-счастливую Наталью, жевал, двигал пучками белых с прозеленью усов; потом, видно, смягчился.

19 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Хӗрӗн ашшӗсен шухӑшне пӗлме ҫаплах кайса килеймерӗҫ-ха; малтан утӑҫи персе ҫитрӗ, кайран праҫнике кӗтрӗҫ.

За ответом еще не ездили: тут покос подошел, а тут праздника ждали.

17 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Кайран, ҫак тӗлпулӑва аса илмессеренех, ку чӑнах та куҫкӗретӗнех пулнине хӑйне ӗнентерес тесе, темӗн чухлӗ тертленме тиврӗ Аксинйӑна.

После, вспоминая эту встречу, ей стоило немалых усилий, чтобы уверить себя, что это было наяву.

16 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

— Кӗпе тӑхӑнма вӑхӑт пар ӗнтӗ, кайран авлантарӑн.

— Дай рубаху-то надеть, посля женишь.

10 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Кайран хӑть ҫапса пӑрахӑр мана!

А там хучь убейте!

10 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

— Унӑн ӑйӑрӗнчен ҫивӗччи пӗтӗм таврара ҫук, — терӗ пӗр куктӗриллӗ ача, чи кайран сиктерсе ҫитнӗскер, ӑмсануллӑн.

— Резвей его жеребца по всей округе нету, — завидуя, сказал веснушчатый паренек, прискакавший последним.

8 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

— Вӑл иртнӗ ҫул та улталарӗ, — калаҫӑва хутшӑнчӗ Дарья, — ҫарансене тытса илнӗ те кайран Малаша Фроловӑна темиҫе хут та хӑйпе ҫыхланма ӳкӗтленӗ.

— Он и энтот год смухлевал, — вступилась Дарья, — отбивали улеши, так он подговаривал все Малашку Фролову конаться.

8 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Эсӗ акӑ авлан, — сывлӑш ҫавӑрса илсе, сӑмахне таткаласа калаҫма пуҫларӗ вӑл, — авлан та кайран вара хӑвах пӗлӗн, тунсӑхлаҫҫӗ-и савнӑ тусӗ пирки, е ҫук-и. Григорий Аксинйӑпа танлашрӗ те унӑн куҫӗнчен пӑхрӗ.

Ты вот женись, — переводя дух, она говорила прерывисто, — женись, а посля узнаешь, скучают ай нет по дружечке. Толкнув коня, равняясь с ней, Григорий заглянул Аксинье в глаза.

3 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Вӑл вырӑна эп лайӑх пӗлетӗп: кайран ӑна, арбузпа дыня лартма тесе, кӳршӗри козаксем аттерен тара илчӗҫ.

Я знаю хорошо эту землю: после того нанимали ее у батька под баштан соседние козаки.

Тухатнӑ вырӑн // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

Ним тума та ҫук, паллӑ туса хӑварам хуть, кайран манса каясран!»

Нечего делать, назначить, по крайней мере, место, чтобы не позабыть после!

Тухатнӑ вырӑн // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

«Пӗлетӗн, Иван Федорович, кайран пӗлетӗн» терӗ аппӑшӗ, унтан хӑй ӑшӗнче: ӑҫта унта пӗлме! ҫамрӑк-ха, ача халӗ вӑл, ним те пӗлмест, тесе шутласа илчӗ.

— Узнаешь, Иван Федорович, узнаешь, — промолвила, улыбаясь, тетушка и подумала про себя: — «Куды ж! ще зовсим молода дытына, ничего не знает!

V. Аппӑшӗн ҫӗнӗ шухӑшӗсем // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

Кайран кил хуҫи-карчӑк, Иван Федорович аппӑшӗ тата хура куҫхаршиллӗ хӗр килчӗҫ.

Наконец хозяйка с тетушкою и чернявою барышнею возвратились.

V. Аппӑшӗн ҫӗнӗ шухӑшӗсем // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

Кайран мана пӗр карчӑк ахаль мелпех пулӑшрӗ…»

Мне помогла уже одна старуха самым простым средством…

IV. Апат // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

«Ирӗк парӑр-ха, ырӑ кӑмӑллӑ господин, ирӗк парӑр!» тесе ун патне ҫывхарнӑ май, хӑйне кам та пулин тытса чарасшӑн пулнӑ пек, е ҫынсене сиркелесе халӑх хушшинчен тухнӑ пек, аллисемпе хӑлаҫланса утрӗ, унтан вара, ҫывхарса ҫитсен, Иван Федоровича ыталаса илчӗ те, малтан сылтӑм питҫӑмартине, унтан сулахаййине, кайран каллех сылтӑм питне чуптуса илчӗ.

— Позвольте, милостивый государь, позвольте! — говорил он, подступая к нему и размахивая руками, как будто бы кто-нибудь его не допускал или он продирался сквозь толпу, и, приблизившись, принял Ивана Федоровича в объятия и облобызал сначала в правую, потом в левую и потом снова в правую щеку.

II. Ҫул // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

Ҫак вӑхӑт хушшинче вӑл амӑшӗ вилнине пӗлтерекен хыпар илнӗ; аппӑшӗ вара — амӑшӗн тӑван йӑмӑкӗ, — вӑл ӑна ача чухне типӗтнӗ грушӑпа хӑех пӗҫернӗ ытарма ҫук тутлӑ премӗксем илсе пырсан курнипе тата Гадячра вӗреннӗ чух ҫав ҫимӗҫсенех ҫынсенчен парса янипе кӑна пӗлет (амӑшӗпе леш хирӗҫӳллӗ-мӗнлӗ пулнӑ пирки Иван Федорович ӑна кайран курман), — ҫак аппӑшӗ хӑйӗн ырӑ кӑмӑлне пула, унӑн пысӑках мар именине йӗркелесе тӑма килӗшнӗ; ун ҫинчен вӑл ҫийӗнчех ҫырупа пӗлтернӗ.

В продолжение этого времени он получил известие, что матушка скончалась; а тетушка, родная сестра матушки, которую он знал только потому, что она привозила ему в детстве и посылала даже в Гадяч сушеные груши и деланные ею самою превкусные пряники (с матушкой она была в ссоре, и потому Иван Федорович после не видал ее), — эта тетушка, по своему добродушию, взялась управлять небольшим его имением, о чем известила его в свое время письмом.

I. Иван Федорович Шпонька // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней