Корпус чувашского языка

Манӑн Кольӑна хӑвӑртрах ашшӗ патне кайса леҫмелле.

Мне надо скорее отвезти к отцу Колю.

XV // Асклида Соколова. Фраерман Р.И. Динго йытӑ е пӗрремӗш юрату ҫинчен. Повесть. Чӑвашла Соколова А. А куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983. — 128 с.

Ашшӗ те телейлӗ, кӑмӑллӑн йӑл кулать.

И он был счастлив, улыбался.

XIV // Асклида Соколова. Фраерман Р.И. Динго йытӑ е пӗрремӗш юрату ҫинчен. Повесть. Чӑвашла Соколова А. А куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983. — 128 с.

Вара, ашшӗ патне пырса, ӑна аллинчен тытрӗ.

И, подойдя к отцу, она взяла его за руки:

XIV // Асклида Соколова. Фраерман Р.И. Динго йытӑ е пӗрремӗш юрату ҫинчен. Повесть. Чӑвашла Соколова А. А куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983. — 128 с.

— Таня, ӑҫта пулнӑ эсӗ? — ыйтрӗ ашшӗ, пӑлханса.

— Таня, где ты была? — спросил с тревогой отец.

XIV // Асклида Соколова. Фраерман Р.И. Динго йытӑ е пӗрремӗш юрату ҫинчен. Повесть. Чӑвашла Соколова А. А куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983. — 128 с.

Унта ачасем ҫаплах унӑн ашшӗ тавра ҫаврӑнаҫҫӗ.

Где дети по-прежнему кружились вокруг ее отца.

XIV // Асклида Соколова. Фраерман Р.И. Динго йытӑ е пӗрремӗш юрату ҫинчен. Повесть. Чӑвашла Соколова А. А куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983. — 128 с.

Филька хӑйӗн апельсинне ашшӗ патне йӑтса пычӗ.

Сам же Филька принес свой апельсин отцу.

XIV // Асклида Соколова. Фраерман Р.И. Динго йытӑ е пӗрремӗш юрату ҫинчен. Повесть. Чӑвашла Соколова А. А куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983. — 128 с.

Ашшӗ пӑр ҫурхахне ҫӗҫӗпе ҫапсан, вӑл пайӑн-пайӑн ҫурӑлса кайрӗ, вара ун ӑшӗнчен шултра чӗрӗ ҫимӗҫ тухрӗ.

Отец ударил по корке ножом, она раскололась на части, и из осколков льда, тающих быстро на ладони, вышел круглый и свежий плод.

XIV // Асклида Соколова. Фраерман Р.И. Динго йытӑ е пӗрремӗш юрату ҫинчен. Повесть. Чӑвашла Соколова А. А куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983. — 128 с.

Ашшӗ апельсинсене сивӗ шыва ячӗ те, кӑшт тӑрсанах ҫиеле пӑр тапса тухрӗ.

Он опустил апельсин в холодную воду, и на поверхности его через мгновение выступил лед.

XIV // Асклида Соколова. Фраерман Р.И. Динго йытӑ е пӗрремӗш юрату ҫинчен. Повесть. Чӑвашла Соколова А. А куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983. — 128 с.

— Тӑхтӑр-ха, ачамӑрсем, — терӗ ашшӗ кула-кула.

— Погодите, ребята, — сказал со смехом отец.

XIV // Асклида Соколова. Фраерман Р.И. Динго йытӑ е пӗрремӗш юрату ҫинчен. Повесть. Чӑвашла Соколова А. А куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983. — 128 с.

— Фролов тусӑм, — терӗ ашшӗ, — хамӑрӑн парнене ачасене кӑтарт-ха.

— Фролов, дружок, — сказал отец, — покажи-ка наш подарок ребятам.

XIV // Асклида Соколова. Фраерман Р.И. Динго йытӑ е пӗрремӗш юрату ҫинчен. Повесть. Чӑвашла Соколова А. А куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983. — 128 с.

— Эпӗ пӗр япала ҫеҫ тӗп-тӗрӗс пӗлетӗп, — терӗ ашшӗ, — ачасен кашкӑр ҫырли ҫиме юраманнине.

— Я знаю твердо только одно, — сказал отец, — нельзя есть волчьих ягод.

XIV // Асклида Соколова. Фраерман Р.И. Динго йытӑ е пӗрремӗш юрату ҫинчен. Повесть. Чӑвашла Соколова А. А куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983. — 128 с.

— Ашшӗ, ухмаха ан ер.

— Отец, не сходи с ума.

XIV // Асклида Соколова. Фраерман Р.И. Динго йытӑ е пӗрремӗш юрату ҫинчен. Повесть. Чӑвашла Соколова А. А куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983. — 128 с.

— Маттур эсир! — кӑшкӑрчӗ хавхаланнӑ ашшӗ.

— Молодцы! — крикнул восхищенно отец.

XIV // Асклида Соколова. Фраерман Р.И. Динго йытӑ е пӗрремӗш юрату ҫинчен. Повесть. Чӑвашла Соколова А. А куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983. — 128 с.

Нумай та пулмастчӗ-ха ашшӗ ҫинчен аса илнӗ-илменех унӑн чӗри пӗр хурланса, пӗр савӑнса каятчӗ.

А ведь совсем недавно сколько и горьких и сладких чувств толпилось в ее сердце при одной только мысли об отце!

XIV // Асклида Соколова. Фраерман Р.И. Динго йытӑ е пӗрремӗш юрату ҫинчен. Повесть. Чӑвашла Соколова А. А куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983. — 128 с.

Кӗҫех вӑл хӑйне хӑй ӑнланчӗ: ашшӗ те, унӑн ташши те, савӑнӑҫ та уншӑн халь нимех те мар.

И вскоре она поймала себя на том, что отец, и танец его, и веселье мало привлекают ее внимание сейчас.

XIV // Асклида Соколова. Фраерман Р.И. Динго йытӑ е пӗрремӗш юрату ҫинчен. Повесть. Чӑвашла Соколова А. А куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983. — 128 с.

Хӗрача ашшӗ ҫине пӑхать.

Она смотрела на отца.

XIV // Асклида Соколова. Фраерман Р.И. Динго йытӑ е пӗрремӗш юрату ҫинчен. Повесть. Чӑвашла Соколова А. А куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983. — 128 с.

Вӗсемпе пӗрле ашшӗ ташлать.

С ними вместе танцевал отец.

XIV // Асклида Соколова. Фраерман Р.И. Динго йытӑ е пӗрремӗш юрату ҫинчен. Повесть. Чӑвашла Соколова А. А куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983. — 128 с.

— Вӑт кутӑн ача, — терӗ ашшӗ, — тем каласан та, пирӗнпе пӗрле килесшӗн пулмарӗ.

— Вот упрямый мальчишка! — сказал отец, — ни за что не хотел идти с нами вместе.

XIV // Асклида Соколова. Фраерман Р.И. Динго йытӑ е пӗрремӗш юрату ҫинчен. Повесть. Чӑвашла Соколова А. А куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983. — 128 с.

Ашшӗ Таньӑна темиҫе хут ыталарӗ, ӑна праҫник ячӗпе сывлӑх сунчӗ, Надежда Петровна ӑна пӑлан тирӗнчен ҫӗленӗ ҫемҫе атӑ тата вӗтӗ шӑрҫапа тӗрлесе илемлетнӗ кӗрӗк парнелерӗ.

Он несколько раз обнял Таню и поздравил ее с праздником, а Надежда Петровна подарила ей торбаса и дошку, всю расшитую бисером.

XIV // Асклида Соколова. Фраерман Р.И. Динго йытӑ е пӗрремӗш юрату ҫинчен. Повесть. Чӑвашла Соколова А. А куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983. — 128 с.

«Мӗнле ӑнланма пултараймасть-ха ашшӗ ҫакна?» — шухӑшларӗ Таня.

«Как не может понять этого отец?» — подумала Таня.

XIV // Асклида Соколова. Фраерман Р.И. Динго йытӑ е пӗрремӗш юрату ҫинчен. Повесть. Чӑвашла Соколова А. А куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983. — 128 с.