Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

шӑпах сăмах пирĕн базăра пур.
шӑпах (тĕпĕ: шӑпах) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Чӑн-чӑн киревсӗрлӗх шӑпах ҫын ҫапла шухӑшланинче-ҫке-ха! — кӑшкӑрса ячӗ вӑл.

— А ведь в этом-то и главная мерзость, — вскрикнул он.

III // Ваҫлей Игнатьев. Лев Толстой. Повеҫсемпе калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 3–86 стр.

— Ҫук-ҫке, эпӗ шӑпах ҫавӑн ҫинчен калатӑп.

— Нет-с, я про то самое.

II // Ваҫлей Игнатьев. Лев Толстой. Повеҫсемпе калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 3–86 стр.

Эпӗ хам позировать тума хатӗрри ҫинчен сире шӑпах ҫур сехет хушши ӗнтӗ ӑнлантарма тӑрӑшатӑп, Gott.

Полчаса я говорю, что хочу позировать, Боже мой!

Юлашки ҫулҫӑ // Николай Степанов. О. Генри. Юлашки ҫулҫӑ // Илемлӗ литература: журнал. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1941. — №4. — 113-118 с.

Шӑпах пӗлет ҫав, ҫавӑнпа хӑй ҫинчен пӗлтерме шутланӑ та ӗнтӗ!

— Вот именно знает, потому и решил объявиться!

XX // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Ерофей Кузьмич халь хӑй шӑпах вырӑнлӑ каланине туйса илчӗ, хӑюллӑрах та хӑвӑртрах калаҫма пуҫларӗ:

Ерофей Кузьмич почувствовал, что произвел необходимое впечатление, и, смелея, заговорил оживленно:

XVIII // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Шӑпах ҫак вӑхӑтра Бояркин килсе кӗчӗ те ӗнтӗ.

Как раз в это время и вошел Бояркин.

XVI // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Шӑпах ҫапла шутларӗҫ те ӗнтӗ нумайӑшсем, Корнилов вара: — Вырӑс чӗлхине вӗренме лайӑх сӑмахран пуҫланӑ эсӗ! Ӗҫ каять! — тесе хучӗ.

Именно так многие и думали, а Корнилов сказал: — С хорошего слова ты начал учить русский язык! Дело пойдет!

XVI // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Эпӗ вара шӑпах калатӑп та: лайӑх каччӑ, анчах айванлӑхне пула коммунистсемпе ерсе кайрӗ, вӑт кама полицая лартмалла, тейӗп.

А я тут как раз и подскажу: хорош, мол, парень, по глупости спутался с коммунистами, вот бы, мол, кого в полицаи!

XV // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Паян шӑпах мӗнпур ял тӑрӑх пӗлтерӳсем ҫыпӑҫтарса тухрӗҫ: коммунистсемпе комсомолецсене вӑрмантан тата вӑрттӑн вырӑнсенчен тухса ҫырӑнма хушаҫҫӗ.

Сегодня как раз они по всей деревне расклеили объявления: зовут всех коммунистов и комсомольцев выходить из лесов, из разных тайных мест и являться на регистрацию.

XV // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

— Ҫавӑнпа та эпӗ, чылай вӑхӑт шухӑшланӑ хыҫҫӑн, шӑпах ҫакна асра тытса, отрядра юлма килӗшрӗм.

— Поэтому я после долгих раздумий, именно это держа в уме, решил остаться в отряде.

XIV // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Крылатова мӗншӗн ҫӗр пӳртрен кӑларса яраҫҫӗ-ши тесе тӗлӗннӗ Марийка, шӑпах лейтенант тухса каяс умӗн ун ҫине тепӗр хут пӑхса илчӗ…

Марийка удивилась, почему же Крылатова выгнали из землянки, ровно перед тем, как лейтенант ушел, посмотрела на него еще раз…

XIV // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Тен, шӑпах иккӗмӗш, ӑнланса илмелле мар сӑлтав ӑна илемлетнӗ пулӗ.

И, может быть, именно эта вторая, непонятная причина ее возбуждения и делала ее необычайно красивой.

XIV // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Халь шӑпах ҫак тавраран Мускав патӗнче ҫапӑҫас нимӗҫсем ирте-ирте каяҫҫӗ.

Кстати, через наши места сейчас проходят к Москве как раз те немцы, которые должны сражаться против нашей армии.

XIII // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Костя отрядра часах хӑнӑхса ҫитнӗ те ҫарти пекех хавас та хӑюллӑ, йӑрӑ, йӗркеллӗ, ӗҫшӗн ҫунакан ҫын пулса тӑнӑ; пӗр сӑмахпа каласан, вӑл шӑпах хӑйӗн командирне йывӑр ӗҫӗсене туса пыма пулӑшакан вестовой пулнӑ.

Костя очень быстро освоился в отряде и стал опять таким же, каким был в армии, — всегда бодрым, расторопным, заботливым; словом, он имел все качества вестового, без которого любому командиру трудно выполнять свои обязанности.

XIII // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

— Ӑнланатӑп, — терӗ Воронин, алтупанӗпе Бояркин кӑкӑрӗнчен ачашшӑн перӗнсе, — эсӗ ӑна шӑпах чӗре ҫумӗнче усрарӑн, халь, тӑванӑм, чӗрере усра…

— Понимаю, — сказал Воронин, ласково упираясь ладонью в грудь Бояркина, — ты держал его у сердца, а теперь, брат, держи в сердце…

XII // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Вӑл билета аялти кӗпен тӳнтер енне юриех ӑна чиксе ҫӳреме тесе ҫӗлесе хунӑ кӗсьере, шӑпах чӗре тӗлӗнче упранӑ.

Он хранил билет в специально сшитом для него кармане на изнанке нижнего белья, аккурат около сердца.

XII // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Эсӗ шӑпах чи малтан фашистсене аркатмалла вӑхӑтра, ҫав хушӑрах лагерь те, базӑсене те йӗркелемелле вӑхӑтра ӗҫлеме пуҫларӑн.

Ты начал действовать в такой обстановке, когда надо прежде всего бить немцев и одновременно создавать лагерь и базы.

XI // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Ҫак самантра сарайӗнчен нимӗҫ салтакӗ тухрӗ: вӑл кӑвак лашана, шӑпах пирӗн ҫарсем каялла чакнӑ вӑхӑтра Ерофей Кузьмич вӑрмантан тытса килнӗскере, чӗлпӗртен ҫавӑтнӑ.

В этот момент из ворот сарая вышел немецкий солдат; он вел серого коня, того самого, что Ерофей Кузьмич поймал в лесу после отступления наших войск.

IV // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Шӑпах ҫак вӑхӑтра хирӗҫсе кайнӑ та вара Ефим, — ун чухне вӑл каччӑ пулнӑ.

Вот тогда-то Ефим — он был еще юношей — и поссорился с отцом.

II // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Санӑн урамсемпе площадьсенче яланхи пекех шавлӑ та савӑнӑҫлӑ ҫынсем нумай, заводсен мӑрйисем те хальчченхи пекех хура тӗтӗмпе мӑкӑрланаҫҫӗ; шӑрӑхпа тата шинасемпе пусӑрӑнса хӗрнӗ асфальт ҫаплах ҫуталса выртать, милиционер-регулировщик аллине ҫӗкленӗ вырӑнта машинӑсем черете тӑраҫҫӗ — тормозсем хурлӑхлӑн йынӑшаҫҫӗ, моторсем пӗр харӑс кӗрлеҫҫӗ; светофорсен хӗрлӗ те сарӑ куҫӗсем ҫаплах мӑчлаттарса илеҫҫӗ; метро станцисем умӗнче ҫынсем ҫаплах хӗвӗшеҫҫӗ; тума пуҫланӑ ҫуртсен стенисем карлӑксем витӗр ҫаплах хӗрелсе курӑнаҫҫӗ, вӗсен тӑрринче ҫӗклемелли крансен сӑмсисем йывӑррӑн сулланса тӑраҫҫӗ; шыв урлӑ каҫмалли кӗперсем ҫаплах тӗксӗмӗн курӑнса выртаҫҫӗ, вӗсем тӑрӑх татти-сыпписӗр ҫынсен ушкӑнӗсем, машинасем пыраҫҫӗ, — инҫетрен пӑхсан, кӗпер кӑткӑ сукмакӗ пекех туйӑнать; шӑпах пирвайхи хут килнӗ чухнехи пекех, Сергее ҫав тери пысӑк хула пӗр вырӑнта тӑман пек, анлӑ вырӑс ҫӗршывӗ тӑрӑх пӗр тикӗс утӑмпа утса пынӑн туйӑнать.

На твоих улицах и площадях как всегда шумно и много радостных людей, заводские трубы как и до этого выбрасывают черный столб дыма; все также блестит разогретый жарой и от давления шин асфальт, в месте, где стоит с поднятой рукой милиционер-регулировщик машины встают в очередь — тормоза натужно ноют, моторы шумят одним ревом; красные и желтые глаза светофоров все также мигают; около станций метро все также копошится народ; сквозь ограды краснеют стены возводимых домов, на их вершинах носы подъемных кранов туго раскачиваются; все также темным выглядят мосты, перекинутые через реку, по ним бесконечным потоком идут группы людей, едут машины — если смотреть издали, мост кажется муравьиной тропой; Сергею казалось, как это выглядело при первом посещении, что такой огромный город не стоит на месте, а ровным размеренным шагом шагает по бескрайней русской стране.

XVIII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней