Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

хулпуҫҫийӗ (тĕпĕ: хулпуҫҫи) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Савӑнӑҫлӑ ташӑ пуҫланнӑ пек, вӗсем ҫаврӑнма та тытӑннӑ пек, Коля аллине хӗрачан хулпуҫҫийӗ ҫине хучӗ.

Он положил свою руку ей на плечо, словно веселый танец уже начался, словно они стали кружиться.

XIII // Асклида Соколова. Фраерман Р.И. Динго йытӑ е пӗрремӗш юрату ҫинчен. Повесть. Чӑвашла Соколова А. А куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983. — 128 с.

Таня кӑшт ҫеҫ ашшӗн хулпуҫҫийӗ ҫине сӗвӗнчӗ.

И Таня легонько прислонилась к плечу отца.

IX // Асклида Соколова. Фраерман Р.И. Динго йытӑ е пӗрремӗш юрату ҫинчен. Повесть. Чӑвашла Соколова А. А куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983. — 128 с.

Ашшӗ, Таня хулпуҫҫийӗ ҫинчен аллине илсе, унӑн питне ачашшӑн ҫупӑрларӗ.

Он оставил ее плечо и рукою провел по щеке Тани.

VI // Асклида Соколова. Фраерман Р.И. Динго йытӑ е пӗрремӗш юрату ҫинчен. Повесть. Чӑвашла Соколова А. А куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983. — 128 с.

Филька вара сасартӑк кантӑк умӗнчен сулахаялла пӑрӑнчӗ те, Таня хулпуҫҫийӗ урлӑ вӑтанчӑклӑн пӑха-пӑха, хӑйӗн атласне хӗстерсе, сасартӑк картишӗнчен тухса вӗҫрӗ.

А Филька вдруг шагнул от окна налево, в смущении глядя поверх Таниного плеча, и, прижав свой атлас локтем, неожиданно кинулся со двора.

III // Асклида Соколова. Фраерман Р.И. Динго йытӑ е пӗрремӗш юрату ҫинчен. Повесть. Чӑвашла Соколова А. А куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983. — 128 с.

Сунарҫӑ вара хӑй кӑна туртса ячӗ, аллине ҫеҫ Таня хулпуҫҫийӗ ҫине хучӗ.

И охотник закурил сам, положив руку на плечо Тане.

I // Асклида Соколова. Фраерман Р.И. Динго йытӑ е пӗрремӗш юрату ҫинчен. Повесть. Чӑвашла Соколова А. А куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983. — 128 с.

Куҫ хупса та ӗлкӗреймерӗмӗр, путсӗр старик шалт аптраса ӳкрӗ, ҫав ҫын ҫинелле тӳнсе кайрӗ те, янаххине унӑн хулпуҫҫийӗ ҫине хурса, ҫурӑмне куҫҫулӗпе шӑварма тытӑнчӗ.

Никто и мигнуть не успел, как негодный старикашка совсем раскис, прислонился к этому человеку, уперся ему подбородком в плечо и давай поливать ему спину слезами, а сам говорит:

Ҫирӗм тӑваттӑмӗш сыпӑк // Асклида Соколова. Твен М. Гекльберри Финн темтепӗр курса ҫӳрени. Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1985. — 328 с.

Ҫаксене вӑл, унпа юнашар ларса, унӑн хулпуҫҫийӗ ҫине таянса каласа пачӗ…

Она говорила всё это, сидя с ним рядом, опираясь на его плечо…

XXVIII // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Елена сасартӑк ун еннелле ҫаврӑнчӗ, ӑшшӑн кулса, ун хулпуҫҫийӗ ҫине таянчӗ.

Она вдруг обернулась к нему, светло ему улыбнулась и оперлась на его плечо.

XXIII // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Увар Иванович чӳрече патӗнче ларать; Елена, ун патне пырса, аллине ун хулпуҫҫийӗ ҫине хучӗ, кӑштах карӑнса илчӗ те кулас мар тенӗ ҫӗртенех кулса ячӗ.

Увар Иванович сидел под окном; она подошла к нему» положила ему руку на плечо, потянулась немного и как-то невольно засмеялась.

XIX // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Паллакан сасӑ илтӗнмест-ши тесе, юлашки хут тимлесе итлерӗ, унтан тӑрса шлепкине, перчеткине тӑхӑнчӗ, хулпуҫҫийӗ ҫине мантилья уртса ячӗ, унтан, пӳлӗмрен вӑрттӑн тухса, Берсенев хваттерне каякан ҫулпа хӑвӑрттӑн утма пуҫларӗ.

Елена в последний раз приникла ухом: не долетит ли до нее знакомый голос? встала, надела шляпу, перчатки, накинула мантилью на плечи и, незаметно выскользнув из дома, пошла проворными шагами по дороге, ведущей к квартире Берсенева.

XVII // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

— Ҫапла ҫав, хулпуҫҫийӗ, аллисем — пӗрех мар-и?

— Ну да, плечи, руки, не всё ли равно?

V // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Хулпуҫҫийӗ?

— Плечи?

V // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Карттусӗ хулпуҫҫийӗ ҫине йӑваннӑ.

Фуражка свалилась на плечо.

1945-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

— Персе вӗлерес пулать ӑна! — татӑклӑн каларӗ те Володя, хулпуҫҫийӗ ҫинчен автоматне хыврӗ.

— Пристрелить ее надо! — решительно сказал Володя и снял с плеча автомат.

1945-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Унтан вӑл пукан ҫине ларчӗ те каллех тӑчӗ, хулпуҫҫийӗ ҫинчен уртнӑ шинельне тӳрлеткелесе ман пата пычӗ.

Потом села и вновь встала с беленькой кухонной табуретки, поправила накинутую на плечи шинель и подошла ко мне.

1945-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Ҫамки ҫине антарса лартнӑ каски, татӑк аркӑллӑ шинелӗ, хӑрах хулпуҫҫийӗ ҫинчи кӑшт ҫӗкленсе тӑракан погонӗ, автомачӗн пиҫиххийӗ — пурте, пурте курӑнать халь мана, курок ҫине пӳрне хӑй тӗллӗнех пусасран ҫеҫ шиклене пуҫларӑм ӗнтӗ.

Каска, сдвинутая на самый лоб, шинель с оторванным куском полы, чуть приподнятый погон на одном плече, ремень автомата — я видел теперь все так ясно, что боялся: палец мой сейчас нажмет курок.

1944-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

— Пулӗ те, эпир пулмӑпӑр, — шӳтлерӗ манӑн кӳршӗ старик, наркомат плановикӗ, пӗтӗм ҫул тӑршшӗпех Гитлера тата ыттисене те ылханса пыраканскер… — хӑйне Наполеон вырӑнне хурасшӑн мӗскӗн! — тарӑхать старик, хӑйӗн патронсӑр винтовкине хулпуҫҫийӗ ҫине лайӑхрах вырнаҫтарнӑ май.

— Все будет, нас не будет, — пошутил мой сосед — для меня старичок, плановик наркомата, который всю дорогу клял Гитлера и еще кого-то… — можно подумать, что он Наполеон! — возмущался старичок, подтягивая на плече свою винтовку без патронов.

1941-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Тыткӑнрисене питӗрсе хӑварсанах Роберт Вильсон хулпуҫҫийӗ ҫине хӑпарчӗ те, храмӑн юпасем ҫинче тӑракан ҫивиттипе стена хушӑкӗнчен пӑхрӗ.

Как только за пленниками заперли дверь, Роберт, взобравшись на плечи к Вильсону, заглянул в щель между крышей, опирающейся на столбы, и стенами храма.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Павел ку сӑмахпа килӗшсе, хӑйӗн аллисене унӑн хулпуҫҫийӗ ҫине хучӗ.

Павел примиряюще положил руку на ее плечо:

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Павел, хӑйне тахҫантанпа ӗмӗтленнӗ япалана панине часах ӗненмерӗ, анчах Жухрай унӑн хулпуҫҫийӗ урлӑ пиҫиххине ҫакса та ячӗ.

Павел не сразу поверил, что ему дарят вещь, о которой он так давно мечтал, но Жухрай накинул на его плечо ремень:

Иккӗмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней