Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

намӑс сăмах пирĕн базăра пур.
намӑс (тĕпĕ: намӑс) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Мӗн таран намӑс!

 — Какой стыд!

I сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

— Чӑнах та, эпир темӗн те пӗлме юрататпӑр, анчах пире пӗртте намӑс мар!

 — Действительно, мы любопытны, но нам нисколько не стыдно!

I сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

Гоан асне ӑнран яракан намӑс пусарсах лартрӗ.

Оглушающий стыд потопил разум Гоана.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 339–344 с.

Кунта янӑракан музыка, унӑн шухӑшӗпе, — намӑс пулӑм, тӗрмен хаяр пӗлтерӗшне пӗтерме витӗм кӳрекенскер.

как бы уничтожающей суровое значение тюрьмы,

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 198–207 с.

Пӗтӗм намӑс ман ҫинче юлтӑр, анчах ҫакӑн пирки сире пӗтӗмпех вӑхӑтра евитлени мана… савӑнтарать.

Пусть весь стыд останется мне, но я рад, что вы узнали обо всем вовремя.

V // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 161–173 с.

Мӗн тума — хӑвна хытӑ шанса ӗмӗтленни, виҫесӗр килпетлӗх, типтерлӗх, юлашкинчен тата хитре ҫыру — Олимп ҫинче те ҫырма намӑс мар почерк?

честолюбивые мечтания, безусловная порядочность, аккуратность, наконец, почерк, каким не постыдились бы писать на Олимпе?

Ҫапкаланчӑкпа тӗрме пуҫлӑхӗ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 132–135 с.

Фергюсонсӑр пуҫне кунта ҫаксем лараҫҫӗ е ӗҫеҫҫӗ: Харт — Кӑнтӑр Америкӑри намӑс ҫурчӗсене «тавар» тӑратуҫӑ тата Блюм — таврари вӑйӑ ҫурчӗсенчен вун пӗрӗшӗн хуҫи.

Кроме Фергюсона, здесь сидели и пили Харт — поставщик публичных домов Южной Америки, и Блюм — содержатель одиннадцати игорных домов.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 85–91 с.

Вӑл ҫапӑҫма пуҫларӗ те намӑс курса тарчӗ-и-ха вара?

Он затеял драку и ретировался с позором.

Хушу — ҫар валли // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 81–84 с.

Юрату, намӑс, хумхану, тӗттӗм ӳлӗмлӗхӗн йывӑр тиевӗ, — унра мӗн пур туйӑм чулланса ларчӗ тейӗн; пурне те ҫиекен хӗрӳ туйӑмлӑ васкаварлӑхсӑр пуҫне.

Любовь, стыд, волнение, тяжесть темного будущего, — все чувства окаменели в ней, кроме страстной пожирающей торопливости.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 23–48 с.

«Вун тӑватӑ фут», «Симӗс лампа» е «Намӑс юпи» йышши хайлавсем кирлӗ (сӑмахӑм ҫак кӗнекери калавсем пирки).

Нужны произведения типа «Четырнадцать футов», «Зеленая лампа» или «Позорный столб» (речь о рассказах из этой книги).

Александр Грин тата паянхи ӑру // Арсений Тарасов. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 5–9 с.

— Йышӑнма нихӑҫан та намӑс мар, — хуравларӗ Марта, — ҫийӗнчех каламаллаччӗ.

— Сознаться никогда не стыдно, — заметила Марта, — надо было сказать немедленно.

Тӑватӑ гинея // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 392–397 с.

— Мана намӑс чарса тӑчӗ.

— Мне было стыдно.

Тӑватӑ гинея // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 392–397 с.

Калама та намӑс: килтен тухса кайнӑранпа тӑватӑ ҫул хушшинче эпӗ ун патне пӗр фартинг та яман.

Стыдно сказать, но за четыре года отсутствия я не послал ей ни одного фартинга.

Тӑватӑ гинея // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 392–397 с.

Анчах чӗлӗмне виҫе кун каяллах хӑй аллипе хӑй хуҫса пенине, табакне вара ҫӗре силленине, халӑхри мӗн пур намӑс киленӳрен, кӑмӑла пӑсакан илӗртӳсенчен ютшӑнма ҫирӗппӗн тупа тунине аса илсен — кӗреҫеллӗ ҫын питне йӳҫек, ӳпкевлӗ кулӑ витрӗ.

Но, вспомнив, что еще третьего дня трубка сломана им самим, табак рассыпан и дана торжественная клятва избегать всяческих мирских соблазнов, омрачающих душу, — человек с лопаткой горько и укоризненно усмехнулся.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 187–210 с.

Вӑл, таркӑн арестант Фуль, ҫак самантсенче хӑйне вунӑ ҫул каяллахи пекех улпутла туять, халӗ унӑн суяпа намӑс сапаласа ҫухатнӑ пуянлӑхне каялла тавӑрас килет.

Он, беглый арестант Фуль, был в эти мгновения, как десять лет назад, — барином, требующим всего, чего лишил его суд и позор.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 181–185 с.

Аян шавлӑн сывлать, инкекӗ унӑн питех те пысӑк, виҫесӗр, сӑнӗнче тилӗрчӗк намӑс кулӑ чӗтрет.

Аян шумно дышал, горе его было велико, безмерно; бешеная, стыдливая улыбка дрожала в лице.

VII // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.

Кӗтсе ларасси ӑна пусӑрӑнтарать, вӑл сисӗни-сисӗнми чӗтревпе сикет; пӗлес килни, уҫӑмсӑр сехӗрленӳ, вӑрттӑн, тилӗрчӗк намӑс, сапаланчӑк, ҫивӗч тимлӗх — ҫаксем унӑн пуҫӗнче иҫӗм ҫырлинчен кая мар йӳҫеҫҫӗ.

Ожидание подавляло его, он трепетал глухой дрожью; любопытство, неясные опасения, тайный, сердитый стыд, рассеянное, острое напряжение бродили в его голове не хуже виноградного сока.

V // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.

— Турӑшӑн та — намӑс мар-и? — ӳкӗтлерӗ Редж.

Редж продолжал: — Стыдно, ей-богу!

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.

Редж йӗрӗнчӗклӗн лачлаттарса сурса хучӗ; вӑл черченкӗлӗхе тӳсме пултараймасть; нумайӑшне ҫурма кулӑшла, ҫурма намӑс ҫак курӑм чӑрмаласа кӑтӑклать; мӗншӗн тесен йӗри-тавра яланах — сӑмалапа юн тата тар шӑрши ҫеҫ.

Редок презрительно сплюнул; он не переваривал нежностей; многих царапнуло полусмешное, полустыдное впечатление, потому что вокруг всегда пахло только смолой, потом и кровью.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.

Ку, Аян, чӑн-чӑн ҫаратуҫӑсемшӗн чӗр намӑс, ҫав хушӑрах — типӗ ҫыран пекех вак-тӗвек.

Это позор, Аян, для настоящих грабителей и так же мелко, как сухой берег.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней