Поиск

Шырав ĕçĕ:

темӗн (тĕпĕ: те) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

— Унтан, темӗн йывӑр йӑтнӑ пек мӗкӗрленсе, чӗнмесӗр тӑркаларӗ те: — Хам пырӑп, Маньково станицине ҫитиччен ӑсатса ярӑп сана. Эсӗ хатӗрлен, — терӗ.
— И, помолчав, натужно, словно тяжелое поднимая: — Поеду, тебя провожу до Маньковой. Ты готовься.

21 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Пантелей Прокофьевич нимен чӗнмесӗр, темӗн вӑхӑтчен Григорий ҫине сӑнаса пӑхса ларчӗ.
Пантелей Прокофьевич замолчал, оглядывая Григория испытующе и долго.

Аксинья, ачине чӗркесе, темӗн шутпала сӑпка патне чупса пычӗ.
Аксинья зачем-то кинулась к люльке, кутая ребенка.

Аксинья пӗкӗ пек пӗкӗрӗлсе выртнӑ та, аялалла анса ларнӑ вар-хырӑмӗнче темӗн ҫурӑлса татӑлнине туять.
Аксинья чувствовала, как в опустившемся животе что-то рвется.

20 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Степан, темӗн аса илсе, ҫамкине аллипеле шӑлчӗ.
Степан потер лоб рукой, что-то вспоминая.

19 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Пырӗ тискеррӗн те вӗрин ыратса кайнипеле вӑл такам кӳсекпе пырса ҫапнӑ пек кайса ӳкрӗ, анчах та, тытӑннӑ ӗҫе туса пӗтерейменнине туйса, тӗтреллӗн ӑнланса илсе, тӑват ура ҫине, унтан чӗркуҫҫи ҫине тӑчӗ; хыпаланса (ӑна кӑкрине кӳлленекен юн хӑратать), чӗтрекен пӳрнисемпе тӳмесене туртса татса, темӗн шутпа кофтине вӗҫерчӗ.
От дикой горячей боли упала, как от удара, и, чувствуя, смутно понимая, что не доделала начатого, — встала на четвереньки, потом на колени; торопясь (ее пугала заливавшая грудь кровь), обрывая дрожащими пальцами кнопки, зачем-то расстегнула кофточку.

18 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Ҫул ҫинче вӑл хӑйӗн чӗрине лӑплантарма пикенчӗ, праҫник ҫинчен тата ытти темӗн те пӗр ҫинчен татӑк-кӗсӗкӗн, тӗтреллӗн шухӑшласа пычӗ, анчах та шухӑшӗсем унӑн хӑйӗн кӑкри ҫумне пытарса хунӑ кӑвак хут татӑкӗ патне, Григорий патне тата унӑн телейлӗ ҫӗн мӑшӑрӗ патнех ҫаврӑнаҫҫӗ.
Дорогой пыталась она вернуть себе прежнее уравновешенное состояние духа, думала о празднике, обо всем отрывочно и туманно, но мысль упрямо возвращалась к синему клочку оберточной бумаги, спрятанной на груди, к Григорию и к его супруге.

— Темӗн килсе вӑркӑнчӗ паян… ман ҫине…
— Чтой-то нашло на меня… ноне.

Сӳрӗкленсе кайнӑ Наталья арча патӗнчен кровать патне, кроватьрен арча патне сӗнксе ҫӳрет, нимӗн те курман куҫӗсемпе арчари пӗр купа тум-таврашсем ҫине пӑхать, йывӑр кӑмӑлӗпе темӗн ҫинчен шухӑшласа, тутисене пӑшӑлтаттарать.
Вялая, Наталья переходила от сундука к кровати, невидящими глазами оглядывала взвороченный в сундуке ворох нарядов, мучительно что-то обдумывая, шепча губами.

Ай-яй-ай, тыт кунталла!.. — ҫӑвар туллин кӑшкӑрса ячӗ ҫыран хӗрринче кускаласа чупакан украинец, темӗн шутпала пуҫӗ ҫинчен туртса антарнӑ тилӗ тир ҫӗлӗкӗпе сулкаласа, Григорий, урӑм-сурӑм тискеррӗн ӑншӑртланса кайса, лашисене пӗр чарӑнмасӑр хӗтӗртме, кӑшкӑрашса хистеме пуҫларӗ.
А-а-яй, правь!.. — горланил, бегая по берегу, украинец и зачем-то махал сдернутым с головы лисьим треухом, Григорий в диком остервенении не переставая улюлюкал, понукал лошадей.

17 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

— Темӗн чухлех.
— До черта.

16 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Вите стенисем ҫинче ҫӳлте тӗрлӗ-тӗрлӗ ҫулҫӑллӑ типӗтнӗ курӑксем ҫакӑнса тӑнӑ: ҫырути — лаша мурӗнчен, ҫӗленкуҫ курӑкӗ — хура ҫӗлен сӑхнинчен, хура хупах — ут ури пӑсӑлнинчен, кӳлӗ хӗррисенче ҫӳҫесем кутӗнче ӳсекен шур курӑк — лашасем халтан кайнинчен, тата ытти чир-чӗрсенчен сыватмалли тӗслӗрен-тӗслӗ курӑксем те темӗн чухлех.
Высоко на стенках конюшни висели сушеные пучки разнолистной травы: яровик — от запала, змеиное око — от укуса гадюки, чернолист — от порчи ног, неприметная белая травка, растущая в левадах у корней верб, — от надрыва, и много других неведомых трав от разных лошадиных недугов и хвори.

14 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Темӗн тусассӑн та каҫарнӑ ӑна, пурте унӑн килӗшӳллӗ майлашӑнса пынӑ: ӗҫки те, панпала ҫавӑн пек ҫывӑх пӗр-пӗрне юна-юнах пакӑлтатса аппаланнисем те.
Сходило ему все: и пьянка, и панибратское обращение с паном.

Унӑн питҫӑмартийӗсем сиккеленинчен вӑл темӗн пирки тарӑхсах хыпӑнса ӳкни палӑрать.
Порожние сумки ее блеклых щек смяла тревога.

13 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Аксинья чупса е питӗ васкаса утса килнӗ курӑнать, пӗтӗмпе хашкама ернӗ, хӑйӗн шӑнса кайнӑ тутинчен темӗн шӑрши кӗрет — те ҫил шӑрши, те аякран аран кӑна сисӗнмелле вӑштӑртатса килекен тин ҫеҫ ҫулса пӑрахнӑ ҫеҫенхир ути шӑрши.
Бежала, как видно, или торопко шла, запыхалась, и пахло от свежего, нахолодевшего рта то ли ветром, то ли далеким, еле уловимым запахом свежего степного сена.

10 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Ҫурма ыйхӑллӑ пуҫра шухӑшсем якан, пӗр шай, шыв юхӑмӗ тӑрӑх баркас шунӑ пек, шӑвӑнаҫҫӗ, унтан сасартӑк, хӑйӑр ҫине ҫитсе лекнӗ пек, темӗн ҫине ҫитсе ҫапӑнаҫҫӗ.
Шли в полусне думы гладко и ровно, как баркас по течению, и вдруг натыкались на что-то, будто на мель.

— Пуҫа ҫиетчӗ ҫав манӑнне, асӑнӑн унта, аҫу-аннӳне темӗн те пӗр каласах.
— Ить подвел под монастырь…

9 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Хӑлхасенче темӗн пушӑ кӗленче янӑранӑ пек туйӑнать.
Звенело в ушах от стеклянной пустоты.

8 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

— Ҫуна урлуҫҫийӗсем пӗри те ҫук, вӑл пур — вӑлтасемпе аппаланать, — лӑпкӑраххӑн сӑмах ҫавӑрчӗ старик; унтан, алӑк патӗнче кӑштах тапӑртатса тӑчӗ те (тата темӗн каласшӑнччӗ курӑнать) тухса кайрӗ.
— Притык в санях ни одной нету, а он — крючья, — уже спокойнее проговорил старик и, потоптавшись около дверей (как видно, еще что-то хотел сказать), вышел.

Питех те ӑс ҫитеретӗн иккен! — ҫерҫи пек сиккелесе, вӗткеленет Кашулин старик, хӗрсе кайнипе хӑйӗн кӑвакарнӑ сӑмси вӗҫӗнчен именчӗклӗн темӗн пысӑкӑш ҫутӑ тумлам ҫакӑннине те асӑрхаймасӑр.
Догадлив дюже, ишь! — горячился, подскакивая по-воробьиному, старик Кашулин и в увлечении не замечал ядреной светлой капли, застенчиво повиснувшей на пипке его сизого носа.

7 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Страницы:

Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

Сайт:

Статистика