Корпус чувашского языка

Ӑшӗнче Янтул хӑйне кунӗ ҫын тет.

это он так думает о себе.

Янтул кам вӑл? // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 2-мӗш кӗнеке. Таркӑн. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 1994. — 398 с.

Юр ӑшӗнче чакаланакан Янтул хайне пӗр саманта ҫак ҫынсен куҫӗпе курчӗ те тарӑхас мар тенӗ ҫӗртен тарӑхса кайрӗ.

Копошащийся в снегу Яндул взглянул на себя глазами этих людей и страшно разозлился.

Хӗр ҫухалнӑ // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 2-мӗш кӗнеке. Таркӑн. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 1994. — 398 с.

(«Сысна сан тусу», — терӗ Янтул хӑй ӑшӗнче.)

(«Свиньи твои тебе друзья!» — зло подумал Яндул.)

Кӗркунне // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 2-мӗш кӗнеке. Таркӑн. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 1994. — 398 с.

Таҫтан та паллӑ вӑл ӑшӗнче йывӑр япала йӑтса ҫӳрени.

А ведь по всему его виду понятно, что человек носит в себе какую-то тяжесть,

Ҫӑва ҫинче // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 2-мӗш кӗнеке. Таркӑн. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 1994. — 398 с.

Шухӑшӗ аякра пулсан та хӑй пӗлтӗртенпе юсаннине вӑл тӗл пулнӑ арҫынсем хӑй ҫине мӗнле пӑхнинчен те, ӑшӗнче вӑй вылянинчен те туйса пырать.

Хотя мысли ее совсем о другом, тем не менее она замечает на себе завистливые взгляды мужчин: с прошлого года она заметно поправилась, и в душе взыграл девичий интерес.

Савтепипе Ухтиван // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 2-мӗш кӗнеке. Таркӑн. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 1994. — 398 с.

«Э-э-э», — терӗ кӑна Янтул хӑй ӑшӗнче.

«Ага-а, вон в чем дело», — протянул про себя Яндул.

Выртмара // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 2-мӗш кӗнеке. Таркӑн. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 1994. — 398 с.

Тӗтре ӑшӗнче темле тӗксӗм мӗлке макӑлтатса ҫӳрет.

В густом тумане бродит какая-то тень.

Выртмара // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 2-мӗш кӗнеке. Таркӑн. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 1994. — 398 с.

Унтан («картан хӗвелтухӑҫ пуҫӗнчи алӑкӗнчен», — терӗ Янтул хӑй ӑшӗнче) чӳк тунӑ чух пусмалли выльӑх-чӗрлӗхе ҫеҫ ҫавӑтса кӗреҫҫӗ.

Через нее только животных жертвенных проводят. «Ага, выходит, через восточную калитку заводят жертву», — сообразил Яндул.

Киремете пуҫ ҫапни // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 2-мӗш кӗнеке. Таркӑн. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 1994. — 398 с.

Акнӑ пеккисем те тусан ӑшӗнче пӗрчӗ халлӗнех выртатчӗҫ.

А у тех, кто все же решился это сделать, семена так и остались лежать в пыли непроросшими.

Киремете пуҫ ҫапни // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 2-мӗш кӗнеке. Таркӑн. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 1994. — 398 с.

— Эс ма кӑшкӑран? — ун еннелле ҫаврӑнса тӑчӗ Янтул лӑпкӑн, ӑшӗнче хыпса.

— Ты чего раскричался? — стараясь казаться как можно спокойнее, негромко проговорил Яндул, хотя нутро его полыхало огнем.

Ҫӗнӗ хуҫа // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 2-мӗш кӗнеке. Таркӑн. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 1994. — 398 с.

Икӗ ятлӑскер (хӑй ӑшӗнче — Янтул, ҫынсемшӗн — Ильмук) — икӗ чунлӑ ҫын пек пулса тӑчӗ.

два имени (для себя Яндул, для других Ильмук) разделили его душу надвое.

Ҫӗнӗ хуҫа // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 2-мӗш кӗнеке. Таркӑн. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 1994. — 398 с.

Ирхине ҫӑварлӑх панӑ ута халиччен ҫаплипех ҫӳретнӗ тесе ӑшӗнче хӑйне ятласа лашин ҫӑварлӑхне кӑларса ҫаклатрӗ Янтул.

Он же еще с утра взнуздал лошадь и так до вечера и продержал в удилах!

Ҫӗнӗ хуҫа // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 2-мӗш кӗнеке. Таркӑн. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 1994. — 398 с.

Хӑй ӑшӗнче Янтул ҫаплах ывӑл ача ҫураласса кӗтет-ха.

Яндул не сомневался, что родится сын.

Ҫӗнӗ хуҫа // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 2-мӗш кӗнеке. Таркӑн. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 1994. — 398 с.

Ӑшӗнче хӑйне вӑрҫса тӑкрӗ: «Эй, шалатка ҫӑвар, туратлӑ чӗлхе, кӳрентертӗм пуль ӗнтӗ карчӑка», — терӗ.

и тут же выругал себя: вот пустомеля, опять твой таловый язык ляпнул обидные для Ендебек слова!

Ят шырани // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 2-мӗш кӗнеке. Таркӑн. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 1994. — 398 с.

Мӑн аккӑшӗ ӑна Ультие вӑрлани ҫинчен ӑшӗнче савӑнса пӗлтерчӗ.

Большая тетка с радостью сообщила ему о похищении Ульди.

Сӑпай Ваҫук // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 2-мӗш кӗнеке. Таркӑн. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 1994. — 398 с.

(Астусах тӑрсан тет хӑй ӑшӗнче Иван Васильевич Золотницкий пуп).

(если им напоминать, конечно, отмечает про себя отец Иоанн, Иван Васильевич Золотницкий).

Сӑпай Ваҫук // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 2-мӗш кӗнеке. Таркӑн. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 1994. — 398 с.

Виҫӗ тӗрлӗ чун ун ӑшӗнче.

Разумеется, троится не только его наружность, но и душа.

Сӑпай Ваҫук // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 2-мӗш кӗнеке. Таркӑн. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 1994. — 398 с.

«Ҫук, нимӗн те тӑваймастӑн эс мана, — тавлашать Христин упӑшки хӑй ӑшӗнче Янтулпа.

Боится его и в то же время утешает себя: «Ничего ты со мной не сделаешь.

Аптранӑ кӑвакал // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 2-мӗш кӗнеке. Таркӑн. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 1994. — 398 с.

«Ҫаклантӑм», — тет Янтул хӑй ӑшӗнче.

«Все, попался», — екнуло сердце Яндула.

Аптранӑ кӑвакал // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 2-мӗш кӗнеке. Таркӑн. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 1994. — 398 с.

Ӑшӗнче ҫеҫ Янтул ним калама пӗлмест.

Правда, Яндул до сих пор не может понять,

Аптранӑ кӑвакал // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 2-мӗш кӗнеке. Таркӑн. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 1994. — 398 с.