Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

ӑсран (тĕпĕ: ӑс) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Турӑ сана ӑсран кӳрентермен пек, анчах эсӗ те уйӑрса илейместӗн, мӗн панӑ ҫавна ҫиетӗн.

— Вроде умом тебя бог не обидел, а ты не разбираешься, жрешь, что дают.

14 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Егор алӑка хаплаттарса хупсан, ӑна, ӑсран кайнӑ ҫынна, тытса чарас, ыран ухмахла хӑтланасран ҫӑлса хӑварас тесе, Ксени ун хыҫҫӑнах васкаса тухрӗ.

Когда Егор вышел, хлопнув дверью, Ксения бросилась за этим сумасшедшим мужиком — остановить, удержать от безрассудного поступка, который он мог совершить завтра.

11 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Кунта сирӗн, чӑнах, сывӑ ҫын та часах ӑсран тухма пултарать.

У вас тут и вправду здоровому человеку свихнуться недолго.

4 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Вӑл паян темӗнле ахаль чухнехи пек мар — пӗрре хӑй, ӑсран кайнӑ ҫын пек, ӑна ытамласа илсе чуп туса пӗтерчӗ, вӗсене ҫак пӳлӗмре курма пултарассинчен хӑрамарӗ, тепре сасартӑк ун аллисене хулпуҫҫийӗсем ҫинчен илчӗ, ун ырӑ ятне варалас мар тесе тӑрӑшрӗ.

Он был сегодня какой-то необычный — то как сумасшедший сам набросился на нее и не боялся, что их могут застать в этой комнате, то вдруг убирает с плеч ее руки, заботится, как бы ее доброе имя не было опорочено.

25 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Эпӗ ӑна сире тӳрех парасшӑнччӗ, ӑсран кайрӑм пулас ҫав.

— Я хотела сразу отдать, и вот точно ум отшибло.

19 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Пачах ӑсран тухрӑр-им!

— Совсем из ума выжили!

14 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Унсӑр пуҫне, ҫав кӑлтӑксем вырӑнне унӑн ҫӑмӑл та ҫамрӑк, тӗрекле ӳт-пӳ, Аникее ӑсран яракан тӑп-тӑп каҫӑр кӑкӑр, чавса патӗнче ачаш путӑклӑ, хресчен хӗрарӑмӑнни пек мар кӑпӑшка та шурӑ алӑсем пулнӑ, утасса вӑл ярӑнса, кушак пек ҫемҫен утнӑ.

К тому же они с лихвой восполнялись ее телом — ловким, молодым и крепким, с двумя рожками грудей, сводивших Аникея с ума, пухлыми, не по-крестьянски белыми руками с нежными ямочками у локотков, мягкой и гибкой кошачьей походкой.

11 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ксени пит-куҫӗ тӗл-тӗл хӑмла ҫырли пек хӗрелчӗ, Корней хӗрне чӗреренех хӗрхенчӗ, анчах мӗн тӑвайтӑр-ха вӑл ҫак ӑсран кайнӑ кӗрӳшӗпе, авӑ каллех чарӑнма пӗлмесӗр, пӗтӗм пырӗпе ахӑрса тӑраканскерпе.

Лицо Ксении пошло малиновыми пятнами, и Корнею стало жаль ее, но что он мог поделать с этим сумасшедшим зятем, который снова, не сдерживаясь, ржал во все горло.

6 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ӑсран кайма пулать вӗт…

С ума можно сойти…

2 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ӑсран супнӑ, ҫавӑ кӑна пӗр! — терӗ те тарӑхса картлашка ҫинчен анса ҫитсен калинкке алӑкне хыттӑн шалтлаттарса хупса хӑварчӗ.

— Заморока, и все! — ожесточенно сказал он, сходя со ступенек, и демонстративно громко хлопнул калиткой.

LXII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Алешка Шамилӗн тӑлӑха юлнӑ арӑмӗ, хӑйӗн йывӑр хуйхи ҫинчен тин анчах пӗлнипе лӑпланса ӗлкӗрейменскер, ӑсран тухнӑ пек хӑрушла ҫухӑрашса хӳхлеме тытӑнчӗ.

Вдова Алешки Шамиля, под свежим впечатлением еще не утихшего горя, кликушески заголосила.

LVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Петропа юнашар, винтовкине хатӗр тытса, Антип Брехович хутланса тӑнӑ, ӑсран тухнӑ пек анкӑ-минкӗллӗн пӑшӑлтатать:

Рядом с Петром, держа винтовку наизготовке, стоял, согнувшись, Антип Брехович, бредово шептал:

XXXIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Мӗн эсӗ — ӑсран тухмарӑн пуль?

Ты что — ошалел?

XXIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Лукинична Петро аллинчен яра-яра тытрӗ, ӑсран тухнӑ пек кӑкӑрӗ ҫумне чӑмӑртарӗ.

Лукинична хватала руки Петра, обезумело прижимала их к груди.

XXIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ӑсран тайӑлмарӑн пуль, хӑта?

Сваток, аль не при уме?

XIX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

— Эсир, хӗрарӑмсем, чистиех ӑсран тайӑлнӑ! — кӳренчӗклӗн старикӗ хутне кӗчӗ Ильинична.

— Вы, бабочки, чисто умом тронулись! — обиженно поддержала его Ильинична.

XIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ореховӑран пуҫласа ҫул тӑршшӗпех вӑл учӗсене ӑсран тухнӑ пек хӑваларӗ, лашисенчен икӗ еннелле шурӑ кӑпӑк сирпӗнсе пычӗ, урапа урӑм-сурӑм шӑлтӑртатнӑ май, кустӑрмасен шӑлӗсем те хутӑшса-пӗрлешсех кайрӗҫ тейӗн.

Всю дорогу от Ореховой скакал по-оглашенному, с лошадей по обе стороны сыпалось мыло, бричка тарахтела так, что на колесах спицы сливались.

I // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Кӗске вӑхатрах Лиховидов казаксене алла илсе ҫитерет; вӑл пӗр-пӗр станица пухӑвӗнче самах каланӑ чух (калаҫасса Лиховидов ҫыпӑҫуллӑ калаҫать; ҫутҫанталӑк ӑна вӑйран ҫеҫ мар, ӑсран та катса хӑварман) стариксем, кӗтӳри вӑкӑрсем пек, мӗкӗре-мӗкӗре яраҫҫӗ:

Так вышколил он казаков, что на станичном сходе после речи его (говорил Лиховидов ладно; не только силой, но и умом не обнесла его природа) ревут старики, как табун сплошь из бугаев:

XXIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

— Апла пулсан, ӑсран катӑла пуҫланӑ эс, Матвей мучи! — тарӑхса кайнӑ Христоня.

— Ты, дед Матвей, стал-быть, ум выжил! — обиделся Христоня.

XXII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Бунчук ӑна, ҫӗре тӗшӗрӗлсе анма пуҫланӑскерне, чупса пырса тытрӗ те пӗркеленсе пӗтнӗ пӗчӗк питӗнчен, хӑраса ӳкнипе тата ӑсран кайса хӗпӗртенипе тӗксӗммӗн ҫуталса пӑхакан куҫӗсенчен чуп турӗ, куҫӗсене вӑйсӑррӑн та хӑвӑрт сиктерсе мӑчлаттарчӗ.

Бунчук подхватил ее уже падающую, целуя маленькое сморщенное лицо, потускневшие от испуга и безумной радости глаза, моргал беспомощно и часто.

IV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней