Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

ҫиес (тĕпĕ: ҫи) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Пылпа, варенипе е повидлӑпа ҫиес тенӗ чухне ҫӑкӑра тӑрӑххӑн каса-каса хураҫҫӗ, унтан ун ҫине мӗн кирлине сӗреҫҫӗ.

Когда кушают хлеб с медом, вареньем или повидлом, его нарезают сначала на полоски, берут на тарелку мед, повидло или варенье и намазывают маленькие кусочки хлеба, затем откусывают.

Мӗн тата мӗнле ҫимелле // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

Сӗтел хушшинче апат ҫиес кӑмӑла ҫӗклекен япаласем ҫинчен калаҫма тарӑшаҫҫӗ.

За столом стараются говорить на темы, способствующие аппетиту, а не ухудшающие его.

Сӗтел хушшинче хӑвна мӗнле тытмалла // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

Ҫакӑ эсир ҫисе тӑраннине, урӑх ҫиес теменнине пӗлтерет.

Это положение является знаком, что вы закончили кушать.

Сӗтел хушшинче хӑвна мӗнле тытмалла // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

Ҫиес теменнине пӗлтерсе: «Тавтапуҫ, эпӗ ку апата ҫиместӗп», «Мана ку юрамасть» т. ыт. те тесе лармаҫҫӗ.

Не принято отказываться от кушанья словами: «спасибо, я этого не ем», «мне этого нельзя» и т. п.

Сӗтел хушшинче хӑвна мӗнле тытмалла // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

Апат нумай чухне ҫиес кӑмӑл иртсе каять.

Это некрасиво и неаппетитно для окружающих.

Сӗтел хушшинче хӑвна мӗнле тытмалла // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

Сӗтел ҫинче иртнӗ эрнери меню хучӗ выртни ҫыннӑн апат ҫиес кӑмӑлне пӑсать.

Скатерть, на которой можно прочесть меню семьи или столовой за прошлую неделю, портит аппетит.

Апат лартнӑ сӗтел // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

«Эпир ҫиес тесе пурӑнмастпӑр, пурӑнас тесе ҫиетпӗр», — тенӗ авалах грегсен ӑслаҫи Сократ.

И уже древнегреческий мудрец Сократ говорил: «Мы едим, чтобы жить, а не живем, чтобы есть».

8. Сӗтел хушшинче // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

Страшникпе вӑрман теҫетникӗ килнӗ тесен, вӑл ҫиес апатне татса, урамалла йӑпӑрт тухса тӑчӗ, пуҫлӑхсене сывлӑх сунса саламларӗ, усӑнса аннӑ ҫӳҫне шӑлкаласа якатрӗ.

При виде стражника и десятника он немедленно прервал трапезу и, выйдя ко двору, с поклоном поприветствовал начальство, то и дело поправляя спадающие на лоб волосы.

XV. Ухмаха ури канӑҫ памасть // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Алӑкӑн пӑхӑр хӑлӑпӗ куҫа ҫиес пек йӑлкӑшать.

С начищенной до ослепительного блеска медной ручкой.

XIII. Кӗтмен хирӗҫӳ // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

А тулӗккӗш ҫиес килсен вара ниҫта кайса кӗме ҫук.

А уж когда захочется, тут уж никуда не денешься.

XII. Ятлӑ йыхравҫӑ // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Акӑ эс, ҫапла хӑтланса, юлташусен ҫиес апатне татрӑн.

Из-за твоей ошибки твои товарищи остались без обеда.

XI. Йывӑҫҫипе улми // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Ман пурпӗрех ҫиес килет…

А я поем, мне есть хочется…

VIII. Инкек куҫа курӑнмасть // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

— Юрӗ, — терӗ вӑл йӗкӗлтенӗ майлӑрах, — эс ӗнтӗ пӗр-пӗр чаплӑ трахтирте пуян улпут пек апатланса тухнӑччӗ пуль-ха, кунта ак сивӗннӗ улма та ҫӑкӑр, ҫиес килмест тетӗн.

— Ну, конечно, ты как знатный барин пообедал в богатом трактире, а тут холодная картошка, разве ж ты будешь ее есть?

VIII. Инкек куҫа курӑнмасть // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Тимрук ҫиес килмест тесе туртӑшса тӑрасшӑнччӗ, хӗр — Санюк ятлӑ терӗ вӑл — унран кулкаласа илчӗ.

Тот было заотнекивался, мол, не голоден, а Санюк — так звали женщину — глядя на него смеющимися глазами, съехидничала:

VIII. Инкек куҫа курӑнмасть // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Тимрукӑн ӗҫес шухӑш мар-ха, ҫиесси килет, ӑҫта та пулин хӳтӗрех ҫӗре вырнаҫса, кулачӑ ҫиес пирки шухӑшламалла.

Но Тимруку не до питья — ему хочется есть, и сейчас надо найти укромненькое местечко, где бы он расправился со своим белым калачом.

VIII. Инкек куҫа курӑнмасть // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Ытла ҫиес килни халь кӑна паллӑ пулчӗ.

Очень хотелось есть.

VIII. Инкек куҫа курӑнмасть // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Пӑсланакан какай шӳрпи унӑн ҫиес килнӗ еккине калама ҫук хӗтӗртсе ячӗ.

Дымящиеся щи защекотали ноздри, ему страшно захотелось есть.

V. Ӑшаланӑ ӑсан хака ларать // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Хӑнана-мӗне кайсан, унӑн нихҫан та хӑй мӗн юратнине ыйтса ҫиес йӑли ҫук, мӗн параҫҫӗ — ҫавӑнпа курнӑҫать.

Обычно, будучи в гостях, у Шерккея никто и никогда не спрашивал, что он хочет, — что дадут, то и ел-пил.

V. Ӑшаланӑ ӑсан хака ларать // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

— Ытла пит, — каласа хучӗ Шерккей асне илнӗ сӑмахне, — мӗн ҫиес тенӗ — ҫавӑ пур, тет.

Ишь ты, удивился Шерккей, что душа пожелает, говорит.

V. Ӑшаланӑ ӑсан хака ларать // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Зоя хӑй ҫумӗнчи ачана пӑхса: — Эпӗ ҫисе тӑрантӑм, урӑх ҫиес килмест, ме, ил, — терӗ те ачана сухари тата сахӑр пачӗ.

Зоя посмотрела на своего соседа и говорит: — Я наелась, не хочу больше. На, возьми, — и протянула ему сухарь и сахар.

Клава каласа пани // Макар Хури. Космодемьянская Л.Т. Зойӑпа Шура ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 232 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней