Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

урайне (тĕпĕ: урай) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Пончик аллисемпе хӑлаҫланчӗ те тӑнран кайса урайне ӳкрӗ…

Пончик замахал руками и упал в обморок.

IV. Сысна. Икӗ «арӑслан» // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 66–73 с.

Ҫакна пӑхмасӑр Лорх гипнозланӑ евӗр тӑчӗ те урайне лаплатрӗ.

Несмотря на это, Лорх, как загипнотизированный, встал и упал на пол.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 58–65 с.

Салтак картлашка енне ҫурӑмӗпе тӑрса уҫӑ патне аллине тӑсрӗ, ӑна илме пӗшкӗнчӗ, мӗншӗн тесен Рене ҫыхха панӑ чухне урайне ӳкерчӗ.

Часовой, став спиной к лестнице, протянул руку за ключами и нагнулся поднять их, потому что Рене, передавая, уронила связку.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 23–48 с.

Халӗ вара сӑнарлӑн шухӑшласам: ҫакӑ пӗтӗмпех пӗр тусан пӗрчисӗр кӗмӗл савӑт-сапапа йӑлтӑртатать, чӳрече каррисем шап-шурӑ, тап-таса, витӗр курӑнаҫҫӗ, чечексем вӑрмантинчен кая мар; урайне ҫап-ҫутӑ сӑтӑрса ҫутатнӑ; эсӗ ларакан плита, — халӗ ӑна масар палӑкӗ тейӗн, — ҫулӑмпа хӗрелсе ӑршаланнӑ, кастрюльте сиксе-чашкӑрса вӗрекен яшка техӗмлӗн пӑсланать.

Но представь теперь, что все светится чистейшей медной посудой, занавеси белы и прозрачны, а цветов внутри дома столько же, сколько вокруг в лесу; пол ярко натерт; плита, на которой ты сидишь, как на холодном, могильном памятнике, красна от огня, и клокочущий в кастрюлях обед клубит аппетитным паром.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 371–376 с.

Вӑл урисемпе урайне тӑрӑслаттарчӗ, мана рейӑран ҫакассипе хӑратса кӑшкӑрашрӗ, эпӗ вара тухса тартӑм.

Он затопал ногами, закричал, что повесит меня на рее, а я убежал.

VI // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 347–370 с.

Ҫын чӳрече янахӗ ҫинчен урайне сикрӗ, анчах кӗҫех тепӗр йӑпанӑҫ тупрӗ.

Человек прыгнул с подоконника, но скоро нашел новое занятие.

V // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 301–345 с.

Вӑл чӑштӑртатакан хаҫата урайне пӑрахрӗ, пукан ҫинчен тӑчӗ те аллисене юлхаввӑн сӑтӑркаларӗ, вара Гнора ыйтуллӑн тӗсерӗ.

Он бросил зашумевший лист на пол, встал, лениво потер руки и вопросительно осмотрел Гнора.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 301–345 с.

Гелли урисен ҫумне ҫыпҫӑннӑ юбкинчен урайне самантрах тумласа тулнӑ шыв кӳлленчӗкӗнче тӑрать.

Гелли стояла в луже, мгновенно образовавшейся на полу от липнущей к ногам юбки.

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 229–275 с.

Вӑхӑтлӑха шӑпланчӗҫ; унтан пӗчӗк пӳртре пурӑнаканскер урайне темӗскерпе витӗмлӗн шаккаса кӑшкӑрчӗ:

Наступила короткая тишина; затем обитатель хижины, внушительно стуча чем-то об пол, крикнул:

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 229–275 с.

Ҫакӑн хыҫҫӑн вӑл вилетӗп тесе пӗлтернӗ, урайне выртнӑ та йынӑшма пикеннӗ, унран Лие каланӑ: «Ҫырӑва ылтӑн тӳмеллӗ ҫынна пар»; вӗсем, ачасем, урӑх нимӗн те пӗлмеҫҫӗ.

После этого он сказал, что умирает, лег на пол и застонал, а затем сказал Ли: «Отдай письмо человеку с золотыми пуговицами», — и больше они, дети, ничего не знают.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 211–227 с.

Кӗмсӗртете-кӗмсӗртете пӗтӗмпех урайне вӑркӑнчӗ.

Гремя, полетело все на пол.

V // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 187–210 с.

Реджа с Гарвея шыраса тупас шанӑҫпа вӑл каютӑсем патнелле васкарӗ, ҫула май кухньӑна кӗрсе пӑхрӗ — кунта та япаласем тирпейсӗррӗн сапаланнӑ; урайне типнӗ апат юлашкисем чӑпарлатнӑ, плитан сивӗ тимӗрӗ унӑн аллине вилӗ перӗнӳпе пӗҫертрӗ; шӑрӑх лекнипе какай ҫӗрӗшнӗ, унта шӑнасем кӗшӗлтетеҫҫӗ.

Он поспешил к каютам, в надежде отыскать Реджа или Гарвея, по дороге заглянул в кухню — здесь все валялось неубранное; высохшие помои пестрили пол, холодное железо плиты обожгло его руку мертвым прикосновением; разлагалось и кишело мухами мясо, тронутое жарой.

IX // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.

Стелла ӑна пӗрре те пӳлмерӗ, тепӗр чухне ҫеҫ, Аян чарӑннӑ самантсенче пуҫне сӗлте-сӗлте, урайне ури тупанӗпе тапкаларӗ.

Стелла не перебивала его, иногда лишь, кивая головой, ударяла носком в пол, когда Аян останавливался.

VII // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.

Анчах витере ӗне лӑпкӑн мӑшлатса сывланисӗр тата лаша урине улӑштарнӑ чухне хӑма урайне тӑк-так тутарса илнисӗр пуҫне нимех те илтӗнмерӗ.

Помоги переводом

4 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

— Йытта йытӑ вилӗмӗ! — лач сурчӗ урайне Хуснутдинов.

Помоги переводом

3 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Сӑпани вӑл хупса хӑварнӑ алӑк ҫине чылайччен пушӑ куҫпа пӑхса ларчӗ, унтан ӑна ҫекӗлпе ҫаклатрӗ те сӑхманне хывса кравать пуҫӗнчен уртрӗ, пушмакне салтса урайне пӑрахрӗ, вара хывӑнмасӑрах кравать ҫине тӑсӑлса выртрӗ.

Помоги переводом

1 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Хӗвелӗн ылтӑн ҫути урайне ҫав енчен ӳкнипе вӑл чи пирвай хыҫалти чӳрече патне пырса ларчӗ.

Помоги переводом

3 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

— Тӑртак! — урайне лач сурса, ҫиллессӗн каласа хучӗ Калюков, юлташӗсене пӑхса ҫаврӑннӑ май.

Помоги переводом

2 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Лешӗн мӗн тӑвас — ирӗксӗрех, кӑмака айӗнчен мунчала илсе, урайне тасатма тиврӗ.

Помоги переводом

2 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Калюков ҫаплах тусӗсене сӗтел хушшине чӗнмерӗ-ха, пачах урӑхла, апат тӗлӗшпе чӑтӑмсӑр Кучан чашӑкран пӗр ҫӗрулми илсен, ӑна аллинчен шап! ҫапрӗ те шуратса чӑмӑрла пӗҫернӗ паранкӑ урайне шеи! ӳкрӗ, кӗрпеклӗскер, пар! кӑна саланса кайрӗ.

Помоги переводом

2 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней