Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

айӑпа (тĕпĕ: айӑп) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Зоя ман ҫине айӑпа кӗнӗ пек тата каҫару ыйтнӑ пек пӑхса илчӗ.

Зоя посмотрела на меня виновато и умоляюще.

Пысӑк виҫе // Макар Хури. Космодемьянская Л.Т. Зойӑпа Шура ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 232 с.

Чӑн та, класра мӗн те пулин туса айӑпа кӗрсен, Екатерина Михайловна хута кӗни ҫинчен эпӗ темиҫе те илтнӗ.

И верно, не раз я слышала, набедокурит, провинится кто-нибудь в классе, первый заступник — Екатерина Михайловна.

Вера Сергеевна // Макар Хури. Космодемьянская Л.Т. Зойӑпа Шура ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 232 с.

Ҫапӑҫма хӑнӑхса ӳсекен Шура ман ҫине айӑпа кӗнӗ пек пӑхса ларать.

Шура, который и вправду растет забиякой, смотрит на меня виновато.

Xӗлле // Макар Хури. Космодемьянская Л.Т. Зойӑпа Шура ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 232 с.

Арӑмӗ вара арҫынсен умӗнче тӑрса темле пысӑк айӑпа кӗнӗ пек пулчӗ те тӗпел кукӑрнелле пӑрӑнчӗ, хӑй валли ӗҫ ҫукран ӗҫ тупса, хӑйӑ чӗлме тытӑнчӗ.

Женщина почувствовала себя перед всеми виноватой и ушла незаметно, занялась своими делами, хотя их особо и не было — принялась щепать лучину.

XXIX. Кӗтмен хӑнасем // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Килне кайма ӗлкӗреймен пуль-ха терӗм те… — айӑпа кӗрсе, тӳрре тухма пӑхнӑ пек каласа хучӗ Тимрук.

Но домой, наверное, еще не успел уйти… — словно в чем-то провинившись, оправдывался Тимрук.

XXV. Ҫӗр варринчи шуйхану // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Мӗнпе айӑпа кӗтӗм вӗсен умӗнче?

В чем я перед ними провинилась?

XXIV. Ашшӗпе хӗрӗ // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Пӗр Шерккей ҫеҫ хӑй мӗншӗн айӑпа кӗнине, кам умӗнче айӑпа кӗнине ҫаплах ӑнкараймарӗ.

А Шерккей так и не понял, чем он и перед кем провинился.

XXII. Амӑшӗ // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Айӑпа кӗтӗм иккен, Элюкка Петянччӑ, шӑл ыратнине асӑрхаттартӑм.

— Виноват, Элюкка Петяныч, виноват, что напомнил о больном зубе.

VIII. Кӗрекеҫра // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Эпӗ пӗлетӗп, анне, хамӑн айӑпа каҫарттармаллах манӑн сан умӑнта, пӗлетӗп: каҫарттаратӑпах ӑна, ҫавӑнпа мана ҫапла ҫӑмӑл та, аван та.

Я знаю, мама, что должен искупить перед тобою свою вину, и знаю, что искуплю, оттого мне так легко и весело.

Экзаменсем // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

— Манпа мӗн тӑвас тетӗр — ҫавна тӑвӑр, пӗтӗм айӑпа эпӗ хам ҫине илем, анчах эпӗ ун ҫинчен калама пултараймастӑп.

— Делайте со мной, что хотите, я приму на себя всю вину, но я не могу выдать…

Элекҫӗ // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

Тёма, Абрумка умӗнче хӑй айӑпа кӗнине туйнӑ пирки, ӗмӗрех хӑйӗн алӑкӗнче тӑракан Абрумкӑн пусӑрӑнчӑк кӗлетки ҫине чунне ыраттармасӑр пӑхма пултараймасть.

Тёма чувствовал свою вину перед ним и без щемящего чувства не мог смотреть на угнетенную фигуру вечно торчавшего у своих дверей Абрумки.

Тара панӑ картишӗ // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

Сана ятланӑ пулӗччӗҫ-и тен, анчах халь хӑвах куратӑн акӑ, айӑпа кӗни ҫинчен каласа памарӑн та, санӑн наказани чӑтмалла пулчӗ.

Если б даже тебя и наказали, то ведь, как теперь сам видишь, тем, что не сказал правды, наказанья не избег.

Каҫару // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

Тёма, кирек епле айӑпа та кӗтсе тӑнӑскер, ку сӑмахсене вуҫех кӗтмен, ҫакӑн пек хӑй кӗтмен сӑмахран ҫав тери тӗлӗнсе каять, ку вара ӑна питӗ кӳрентерет.

Тёма, ждавший всяких обвинений, но только не этого, страшно поражен и задет этим неожиданным выводом.

Каҫару // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

— Тс! — ун патне Зина ҫитсе тӑрать, айӑпа кӗнисене наказани пани ҫинчен нихӑшӗн те аса илме юрамасть, тесе, амӑшӗ кӑларнӑ йӗркене ҫирӗп тытаканскер.

— Тс! — подлетает к нему стремительно Зина, строго соблюдавшая установленное матерью правило, что о наказаниях, постигших виновных, не имеют права вспоминать.

Каҫару // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

Кунашкал айӑпа, вӑрланине, амӑшӗ те каҫарас ҫук.

Такой поступок, как воровство, даже мать не простит!

Ӑнӑҫсӑр кун // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

Малтанах вӑл: Тёма боннӑран каҫару ыйтасшӑн пулас-ха, тесе шухӑшлать, Тёмӑран аслӑраххи пулса, хӑйне тивӗҫ ирӗкпе калаҫма пуҫлать; каҫару ыйтма халь ӗнтӗ кая юлни ҫинчен, пӗр айӑп тунӑ хыҫҫӑн Тёма татах, ҫавӑн чухлех, айӑпа кӗни ҫинчен каласа ӑнлантарать ӑна.

Сначала она думает, что Тёма хочет просить прощения у бонны, и уже вступает в свои права: она доказывает, что теперь уже поздно, что после этого сделано еще столько…

Ӑнӑҫсӑр кун // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

Анна Михайловна, тунсӑхлӑн та айӑпа кӗнӗн, тимлӗ те сӑпайлӑ кил хуҫи пек пулма тӑрӑшать, пан Попельский кӑна, чылай самӑр та яланхи пекех ырӑ кӑмӑллӑскер, хӑйӗн пуканӗ ҫинче каҫхи апата кӗтсе тӗлӗрсе ларать.

Анна Михайловна с грустным и как будто виноватым лицом явно старалась быть внимательною и любезною хозяйкой, и только один пан Попельский, значительно округлевший и, как всегда, благодушный, дремал на своем стуле в ожидании ужина.

IX // Степан Апаш. Короленко В.Г. Суккӑр музыкант: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 194 с.

Питт государство умӗнче пысӑк айӑпа кӗнӗ ҫын пулнӑ.

Питт был злоумышленником у кормила власти.

X. Тыткӑнтисем // Михаил Рубцов. Гюго Виктор. Тӑхӑрвун виҫҫӗмӗш ҫул: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 282 с.

Мӗнле кӑна айӑпа каҫармастӑн ӑна?

Чего только не простишь ему!

III. Ача пӑхса ӳстерекен // Михаил Рубцов. Гюго Виктор. Тӑхӑрвун виҫҫӗмӗш ҫул: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 282 с.

Вӑл хӑй тирпейсӗрлӗхӗпе айӑпа кӗчӗ.

Он оказался безответственным.

I. Сӑмах — вӑй // Михаил Рубцов. Гюго Виктор. Тӑхӑрвун виҫҫӗмӗш ҫул: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 282 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней