Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

алӑк сăмах пирĕн базăра пур.
алӑк (тĕпĕ: алӑк) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Уҫӑр! — тем ыйтнӑ пек хуллен илтӗнчӗ сасӑ алӑк хыҫӗнчен.

— Отоприте! — просительно и тихо ответили из-за двери.

XX // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

Амӑшӗ, хӑ-вӑрт тумланкаласа, васкаса кухньӑна тухрӗ, вара алӑк умӗнче: — Кам унт-а? — тесе ыйтрӗ.

Наскоро одевшись, мать быстро вышла в кухню и, стоя перед дверью, спросила: — Кто там?

XX // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

Манӑн алӑк патӗнче те тӑраҫҫӗ.

У моей двери тоже.

XIX // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

Килте ӑна Николай алӑк уҫса кӗртрӗ, — вӑл хӑй сапаланчӑк ҫӳҫ-пуҫлӑ, аллине кӗнеке тытнӑ.

Дома дверь ей отпер Николай, растрепанный, с книгой в руках.

XIX // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

Ерипен алӑк уҫӑлчӗ, хуллен чӗнни илтӗнчӗ.

Осторожно отворилась дверь, раздался тихий оклик:

XVIII // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

Вӑл пуҫне алӑк еннелле чалӑштарса тинкерсе итлеме пикенчӗ, кӑшт итлесен вара хуллен: — Килеҫҫӗ… — терӗ.

Чутко насторожился, наклонил голову к двери и, дослушав, тихонько сказал: — Идут…

XVII // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

Амӑшӗ алӑк патӗнче чарӑнса тӑчӗ те, куҫне ал лаппипе кӑшт хупласа, ун-кунӑн пӑхса илчӗ.

Мать остановилась у порога и, прикрыв глаза ладонью, осмотрелась.

XVII // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

Алӑк хыҫӗнче йывӑррӑн утни илтӗнчӗ.

За дверью раздались тяжелые шаги.

XVI // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

Пӳлӗме хӗрача кӗчӗ те алӑк патӗнче чарӑнса тӑрса: — Ӑшаланӑ ҫӑмартине илсе килес-и? — тесе ыйтрӗ.

Вошла девочка и, остановясь у двери, спросила: — Яичницу принести?

XVI // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

Амӑшӗ кӑртах сикрӗ, хӑйӗн чӑматанне сак айне шаларах шутарса лартрӗ те, пуҫӗ ҫине шел тутӑр уртса, васкасах, хӑй те чупса каясран аран чарӑнкаласа, алӑк патнелле утрӗ…

Мать вздрогнула, подвинула свой чемодан глубже под лавку и, накинув на голову шаль, пошла к двери, спеша и сдерживая вдруг охватившее ее непонятное желание идти скорее, бежать…

XV // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

Ҫав вӑхӑтрах алӑк уҫӑлчӗ, кӗрхи нӳрӗ сивӗ ҫапрӗ, вара пӳлӗме хӗрелсе кайнӑ питлӗ, савӑнӑҫлӑ Софья кӗчӗ.

Дверь отворилась, пахнуло сырым осенним холодом, вошла Софья, румяная, веселая.

XIV // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

Амӑшне хӑй кунта ытлашши пулнӑ пек туйӑнчӗ те, вӑл, аллине хуллен кӑна вӗҫертсе, Егора пуҫ тайса илсе, алӑк патнелле кайрӗ.

Мать почувствовала себя лишней и, осторожно освободив руку, пошла к двери, поклонясь Егору.

X // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

Вӑл алӑк патӗнче хуллен кӑштӑртатнине илтсе вӑранчӗ, кӑртах сиксе илсе, Егорӑн уҫӑ куҫне курчӗ.

Осторожный шум у двери разбудил ее, — вздрогнув, она увидела открытые глаза Егора.

X // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

Амӑшӗ йӑл кулкаласа алӑк патӗнче чарӑнса тӑчӗ те, чирлӗ ҫын тухтӑра хирӗҫ: — Эмеллени вӑл — реформа… — тенине илтрӗ.

Она, улыбаясь, встала в дверях и слушала, как больной говорит доктору: — Лечение — это реформа…

X // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

Вӑл амӑшне аллинчен ачашшӑн, анчах ҫирӗппӗн тытрӗ те алӑк хыҫне илсе тухрӗ, унта вара хуллен кӑна: — Эпӗ сире кӑларса янӑшӑн эсир ан кӳренӗр! Анчах та калаҫни уншӑн сиенлӗ… Манӑн ҫапах та шанчӑк пур-ха… — терӗ.

Ласково, но властно взяв мать под руку, она вывела ее за дверь и там тихо сказала: — Не обижайтесь, что я выпроваживаю вас! Но ему вредно говорить… А у меня есть надежда…

IX // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

Вара алӑк хӑвӑрт уҫӑлчӗ те, коридора куҫлӑхлӑ ҫӳллӗ хӗрарӑм тухса тӑчӗ.

Тогда дверь быстро отворилась, и в коридор вышла высокая женщина в очках.

IX // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

Софья вара ӑна хӑй пӳлӗмне ӑсатса ячӗ те алӑк умӗнче чарӑнса тӑрса: — Канӑр, — ырӑ каҫ пултӑр, — терӗ.

А Софья проводила ее до комнаты и, остановясь в дверях, сказала тихо: — Отдыхайте, покойной ночи!

III // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

Амӑшӗ алӑк уҫса кӗртсенех вӑл урайне пӗчӗк ҫеҫ сарӑ чӑматан пӑрахрӗ те хӑвӑрт кӑна Власовӑн аллине ҫавӑрса тытса: — Эсир Павел Михайловичӑн амӑшӗ пулас, ҫапла-и? — тесе ыйтрӗ.

Когда мать отперла ей дверь, она бросила на пол маленький желтый чемодан и, быстро схватив руку Власовой, спросила: — Вы Павла Михайловича мама, так?

II // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

Офицер ӑна: — Ывӑлна турӑпа патшана хисеплеме вӗрентейменшӗн эсӗ ху айӑплӑ, матушка… — тесен кӑна, вӑл алӑк патӗнче тӑра, ун ҫине пӑхмасӑрах, пусӑрӑнчӑк сасӑпа: — Ҫапла, пирӗн судьясем — ачасем пулаҫҫӗ, — терӗ.

Только когда он сказал: «Ты сама виновата, матушка, если не умела внушить сыну уважения к богу и царю…», она, стоя у двери и не глядя на него, глухо ответила: — Да, нам судьи — дети.

I // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

Алӑк патӗнче такӑнчӗ.

На пороге он споткнулся.

IX // Леонид Агаков. Василевская В.Л. Асамат кӗперӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1945. — 200 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней