Поиск

Шырав ĕçĕ:

ак сăмах пирĕн базăра пур.

ак (тĕпĕ: ак) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Вӑл ак кӗҫех таврӑнма кирлӗ.
Он должен вернуться с минуты на минуту.

XI сыпӑк // Феодосия Ишетер. Рид, Томас Майн. Пуҫсӑр юланут: роман / Майн Рид; вырӑсларан Ф. Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1949. — 412 с.

Хӑтана каяканнисене хӗрне вӑрттӑн ак ҫапла калама хушнӑ: «Бухар патшалӑхӗнче мӗн тенӗ вӑл пур, пӗр пурҫӑн анчах ҫук; эсӗ пурҫӑн хурчӗ ҫӑмартипе тут йывӑҫ вӑррине вӑрттӑн илсе кил, унсӑрӑн хӑвна тумланма пурҫӑн тумтир те пулмӗ, тейӗр», — тенӗ.
И велел сказать невесте, что у него всего много в царстве, нет только одного — шелковых тканей,— так чтобы она с собою потихоньку привезла семян шелковицы и червей, а то не во что ей будет наряжаться.

Бухар ҫыннисем пурҫӑн тума вӗренни // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Берейтор ҫавӑрӑнса пӑхрӗ те, лаша ҫинче эпӗ ҫуккине курса: «Ак ӗнтӗ! Хай йӗкӗт манӑн персе те аннӑ», — терӗ.
Берейтор оглянулся и увидал, что на Червончике меня нет, он сказал: «Вот-те на! свалился кавалер мой».

Эпӗ юланутпа ҫӳреме вӗренни // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Унтан пире пӑхса ҫӳрекен берейтора (юланутпа ҫӳреме вӗрентекене) чӗнсе илсе каларӗ: «Ак ҫак ачасене лашасем парӑр, вӗсем те юланутпа ҫӳреме вӗренесшӗн», — терӗ.
Потом наш дядька позвал берейтора и сказал: «Вот этим мальчикам дайте лошадей, они будут учиться ездить верхом».

Пӗри ҫавӑнтах: «Ак кунта вӑл, кунта!» — тесе кӑшкӑрса ячӗ.
Вдруг слышим: «Вот он! вот он!»

Упа тытни // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

«Ак ӗнтӗ, тинех персе ӳкерчӗ ку», — тесе тӑратӑп.
«Ну,— думаю,— убил».

Сылтӑм енчен, ман юлташран инҫех те мар, пӗр хӗрарӑм: «Ак кунта вӑл! Кунта, кунта! Ей-ей-ей! Кунта-а-а!» — тесе кӑшкӑрса ячӗ.
Но с правой стороны, недалеко от товарища, слышу, непутем кричит какая-то баба: «Вот он! Вот он! Вот он! Сюда! Сюда! Ой, ой! Ай, ай, ай!»

— Эсир апла юрататӑр пулсан, урайне выртӑр; ак ҫакӑнта выртма лайӑхрах пулӗ, эпӗ сире тир сарса паратӑп.
— Если вам так нравится, ложитесь на полу; вот здесь будет лучше всего, я вам постелю шкуру.

VII сыпӑк // Феодосия Ишетер. Рид, Томас Майн. Пуҫсӑр юланут: роман / Майн Рид; вырӑсларан Ф. Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1949. — 412 с.

— Ак пирӗн телей ҫитрӗ! — терӗ мустангер.
— Чудесно! — воскликнул мустангер.

VI сыпӑк // Феодосия Ишетер. Рид, Томас Майн. Пуҫсӑр юланут: роман / Майн Рид; вырӑсларан Ф. Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1949. — 412 с.

— Ак ҫакӑн ҫине ларса пӑхӑр, — терӗ хуҫи, пӳлӗм кӗтессинчи сӑран арча ҫине кӑтартса.
— Попробуйте вот это, — сказал хозяин, указывая на кожаный сундук в углу комнаты.

Унсӑр пуҫне, эпӗ ак вырӑнне те палласа илтӗм.
Кроме того, я узнаю и место.

II сыпӑк // Феодосия Ишетер. Рид, Томас Майн. Пуҫсӑр юланут: роман / Майн Рид; вырӑсларан Ф. Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1949. — 412 с.

Амӑшӗ: «Эпир ахаль чухӑн пурӑнатпӑр, ҫын ачине епле тӑрантарса пурӑнӑпӑр. Ак ялти ятлӑ ҫынсене кайса калас, ан тив, ӑна пирӗн патӑртан илсе кайччӑр», — тенӗ.
Мать сказала: «Мы и так бедны, где нам кормить еще ребенка; я пойду к начальнику и скажу, чтоб его взяли».

Вӑрттӑн пырса пӑрахнӑ ача // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Атте каларӗ: «Илтӗм, пури ҫака, шап-шура, кӗленче пек йӑлтӑртатса тӑрать, 80 тенкӗ патӑм. Чим-халӗ ак, ҫынсене пӑртак эрех илсе парӑпӑр та, вӗсем пире пӗр-пӗр вырсарникун кӳрсе парӗҫ», — терӗ.
А отец говорит: «Купил: восемьдесят целковых, липовый, белый, как стекло. Вот дай срок, мужикам купим винца, они мне и свезут воскресным делом».

Салтак арӑмӗн пурӑнӑҫӗ // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Атте каларӗ: «Ҫук, эпӗ ӗҫменни пиллӗкмӗш ҫул ӗнтӗ; ҫӑмарта хӑпартнине пар ак», — терӗ.
А он говорит: «Нет уж, пятый год не пью; а вот яичницу подавай!»

Анне ун ҫинче ак ҫапла каласа, уласа йӗчӗ: «Эй мӑнтарӑн аннем! Эсӗ мана, ҫак тӗрлӗ хыпса ҫунаканскерне, кам ҫине шанса хӑвартӑн-ши? Хӑвӑн телейсӗр ачуна кам ҫине шанса пӑрахса хӑвартӑн-ши? Кам мана ӑса-пуҫа вӗрентӗ-ши? Епле ӗмӗре ирттерӗп-ши?» — тесе йӗчӗ.
Помню я, как матушка по ней выла и причитала: «Уже родимая моя матушка! На кого ты меня оставила, горькую, горемычную? На кого покинула свое дитятко бессчастное? Где я ума-разума возьму? Как мне век прожить?»

Асанне мана: «Йӗтӗрне кӑтарт та, ак ку мӗн тесе кала», — терӗ.
А бабушка говорит: «Ты покажи скалку и скажи: а это что?»

Анчах асанне мана ҫилленсе: «Асту, ан кӑшкӑр, хӗнӗп ак», — терӗ.
Но бабушка рассердилась на меня и сказала: «Молчи, а то побью».

Ҫавӑн чухне асатте пӗр хурт ҫине милӗкпе кӑтартса: «Ак хай хурт ами», — терӗ.
«А вот и матка!» — Дед указал мне веничком.

Пӗр ача аслашшӗне хурт ами тупса пани ҫинчен каласа кӑтартни // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Вӑл ӗҫ ак мӗнле пулчӗ.
Вот как было дело.

Пӗр ҫын хай пиччӗшне мӗншӗн пит юратни ҫинчен каласа кӑтартни // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Шӑп ҫак вӑхӑтра — ак кӗтмен ӑнӑҫлӑх! — тискер ҫынсем, юлашки хут вӑй хурса, сӗрекине шывран туртса кӑларчӗҫ.
Но — о нежданная удача! — дикари последним усилием как раз вытащили свои сети из воды.

Вунсаккӑрмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Страницы:

Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

Сайт:

Статистика